به گزارش خبرگزاری کُردپرس، بهروز بوچانی، نویسنده ایلامی برنده گران‌ترین جایزه ادبی کشور استرالیا است که سال گذشته نسخه فارسی رمان خود را برای انتشار در اختیار نشر چشمه قرار داد و امروز بالاخره پس از یک سال انتظار، این رمان در وطن خودش منتشر شد.
ترجمه انگلیسی رمان فارسی هیچ دوستی به جز کوهستان ندارم، بوچانی را به شهرت رساند و جایزهی صدهزار دلاری ویکتوریا را از آنِ خود کرد و حالا این کتاب در وطن خودش هم منتشر شد.
ناشر در معرفی این نویسنده به بخشی از داستان زندگی سخت او اشاره کرده است: « بهروز بوچانی که چندی پیش به خاطرِ نوشتنِ رمانِ «هیچ دوستی جز کوه‌ها: نوشته‌هایی از زندانِ مانوس» برنده‌‌ی جایزهی مهمِ ادبی ویکتوریای استرالیا شده بود، این رمان را روی واتس‌اپ نوشته و بعد برای ترجمه به دوستش امید توفیقیان داده بود. ترجمهی رمانِ او که باعث شد هم جایزهی معتبرِ ویکتوریای استرالیا را ببرد، هم بیش از پیش به چهره‌ای معترض علیه سیاست‌‌های هولناک دولتِ استرالیا علیهِ پناه‌جویانِ غیرِقانونی تبدیل شود فروشِ فوق‌العاده‌ای در جهانِ انگلیسی زبان پیدا کرد. هرچند او اجازه نیافت در مراسمِ مختلفی که برای این کتاب برگزار شد حضور پیدا کند. بوچانی متولدِ ایلام است، روزنامه‌‌نگار و فعالِ حقوقِ بشر که پنج سالِ پیش با قایق از اندونزی به سمتِ استرالیا مهاجرت کرد و به دستِ گارد ساحلی به جزیره‌ی هولناک مانوس برده شد؛ جزیره‌ای که عملا یک زندانِ تمام عیار است. بوچانی در گفت‌و‌گوهای متعددش از جمله با گاردین از شرایطِ وحشتناکِ زندگی در مانوس گفته. هرچند او هنوز هم محصورِ این جزیره است و از طریقِ موبایل با جهانِ خارج در ارتباط. او رمان را تکه‌تکه برای دوستش ارسال می‌کرده و او نیز بعدِ ترجمه به انگلیسی توانسته منتشرش کند.»
در بخشی از این کتاب آمده است: زن‌ها با مرگ شجاعانه‌تر از مردها می‌جنگیدند. حس و غریزه‌ی مادری به ماده گرگ هایی درنده بدل شان کرده بود که تیزی دندانهای شان را به سوی دریا نشانه رفته بودند.
زندان این قدرت را دارد که به مرور زمان هر کسی را جایش بنشاند. قدرت حصار حتی خشن ترین انسان ها را می تواند به صلح وا دارد چه برسد به زندانی های مانوس که همگی خود قربانی خشنونت بودند.
گفتنی است: نسخه‌ی کُردی این کتاب با عنوان “ھیچ دۆستێک جگە لە چیاکان” ، به ترجمهی دکتر هاشم احمدزاده سال ۲۰۱۹ از سوی انتشارات «غزلنووس»ی سلیمانیه منتشر شده است.
نظر شما