با پیشروی نیروهای ارتش سوریه به سمت ادلب، به عنوان آخرین منطقه باقی مانده در دست مخالفان تحت حمایت ترکیه در سوریه تنش ها میان ترکیه و روسیه افزایش پیدا کرده است. ترک ها در حالی روسیه را به عدم صداقت متهم می کنند که روس ها نیز آنکارا را به عدم انجام مسئولیت هایش در قبال توافقنامه سوچی متهم کرده اند. در واقع پیشروی ارتش سوریه در حلب و ادلب یک واقعیت آشکار را برملا کرده است و آن هم لطمه وارد شدن به روابط نزدیک روسیه و ترکیه در دو سال اخیر بود. روابطی که انتظار می رفت در سال 2020 به طلایی ترین دوران خود رسیده و حتی یک آلترناتیو قوی در برابر ناتو به وجود آورد.

آغاز تنش ها میان ترکیه و روسیه را نمی توان یک تحول غافل گیر کننده و دور از انتظار نامید. از آغاز روابط نزدیک ترکیه و روسیه به خصوص در ارتباط با مسئله سوریه ایجاد تنش ها و اختلاف نظرات گسترده میان آنکارا – مسکو دور از انتظار نبود و در واقع تحلیل گران و کارشناسان امر انتظار چنین تحولی را نیز می کشیدند.

پیشروی نیروهای ارتش سوریه در ادلب بی وقفه ادامه داشته و اعزام کاروان های نظامی ارتش ترکیه و نیروهای مسلح ترکیه به مرزهای ادلب در بالاترین حد ممکن پیگیری می شود و همین مسئله تنش ها را در منطقه، به خصوص مابین روسیه و ترکیه شدیداً افزایش می دهد. زمانی که نقش کشورهای ثالث در این مسئله را نیز در نظر بگیریم متوجه خواهیم شد که در واقع تنش ها میان ترکیه و روسیه یک تحول پیش بینی پذیر بوده است که هر لحظه احتمال آن وجود داشت. آمریکا از هر فرصتی برای ایجاد فاصله در روابط نزدیکی که آنکارا – مسکو طی دو سال اخیر داشته اند، استفاده خواهد کرد و تحولات اخیر در ادلب طلایی ترین فرصتی است که واشنگتن در دو سال اخیر توانسته است به دست آورد تا بتواند با دامن زدن به اختلافات روسیه – ترکیه روند خطرناکی را که با نزدیکی این دو کشور برای منافع خود در منطقه به وجود آمده بود، به پایان برساند.

علاوه بر تمامی این ها زمانی که به روش های ترکیه و روسیه در حل موارد مشابه نگاه می کنیم گریز ناپذیر بودن بحران و تنش ها بالاخره در ادلب کاملاً نمایان می شود. ترکیه و روسیه در مناطق مختلف از جمله غوطه شرقی، حلب، درعا و ... بعد از توافق با یکدیگر شبه نظامیانی را که تحت عنوان مخالفان سوری معرفی می شوند از این مناطق خارج کرده و تمامی آن ها را در ادلب اسکان می دادند. با توجه به این که اکنون ادلب آخرین منطقه باقی مانده در تصرف مخالفان سوری به حساب می آید و منطقه ای باقی نمانده است که ترک ها و روس ها با توافق یکدیگر نیروها را به آنجا منتقل کنند تنش ها به شکل فزاینده ای در حال شکل گیری است. {مناطق تحت کنترل ارتش ترکیه در کردستان سوریه اگرچه یکی از مقاصد محدود شبه نظامیان ادلب است ولی انتقال گسترده و آشکار آنها به دلیل حساسیت های این منطقه در عرصه بین المللی و نقش آمریکا در این مناطق عملاً برای ترکیه غیر ممکن بوده و این کار می تواند هزینه سنگینی را برای آنکارا به همراه داشته باشد}.

از طرف دیگر، روس ها و ترک ها داری منافع استراتژیک مغایر با یکدیگر هستند که این مسئله نیز برخورد ترکیه و روسیه را در سوریه گریز ناپذیر می کند. مسئله اینجا تنها به خواسته روس ها در تحکیم حاکمیت بشار اسد در تمام مرزهای سوریه یا خواسته ترکیه در برکناری بشار اسد و برگزاری انتخابات در سوریه وابسته نیست. روس ها ابتدا تصور می کردند با واگذاری ادلب و شمال غرب حلب به ترک ها خواهند توانست آنکارا را از غرب و آمریکا دور کنند ولی کرملین به آن چیزی که در این خصوص انتظار داشت نتوانست دست پیدا کند و این مسئله نیز برخورد منافع ترکیه و روسیه در سوریه را گریز ناپذیر کرد.

در پایان باید اعلام کرد، ترکیه با توجه به تحولات رخ داده و با توجه به دینامیک های داخلی این کشور به خصوص مسئله اقتصادی به خوبی می داند که به تنهایی نخواهد توانست نیروهای ارتش سوریه را در ادلب متوقف کند. زیرا توقف ارتش سوریه در این مرحله در ادلب به معنی یک شکست برای روسیه خواهد بود و از همین رو برای توقف روسیه در ادلب تنها تغییر آمریکا در برنامه هایش است که می تواند کارساز باشد. از همین رو ترکیه برای این که بازی در ادلب را به هم بزند بدون شک به حمایت آمریکا و ناتو نیاز دارد و این مسئله یک بار دیگر تغییر "متفق نزدیک" آنکارا از مسکو به واشنگتن را مطرح می کند.

خبرگزاری کردپرس/سرویس ترکیه