به گزارش کُردپرس، یکی ازهنرمندان منطقه دالاهو و دشت ذهاب کرمانشاه که درجریان "دهکده امید" افتخارآشنایی با ایشان را پیدا کردم آقای "فرخ یادگاری" می باشند.

وی استاد سازتنبور هستند. جدای ازنواختن، ایشان شمار قابل توجه‌ای از نوجوانان دختر و پسر ساکنین منطقه را آموزش هم می دهند.

این هنرمند عملاً زندگی اش را وقف آموزش این ساز به هنرجویان تنبورنموده. نخستین بار که مسئله آقای یادگاری و تنبورنوازان به میان آمد بواسطه کمک به هنرآموزانی بود که تنبورشان در جریان زلزله از بین رفته بود.

آموزشگاه شان هم آسیب دیده بود. بار دوم آنان را درمراسمی که بمناسبت سالگرد زلزله دردهکده امید برپا شده بود دیدم.

گروه شان را توانسته بودند بعد از زلزله تا حدود زیادی بازسازی نمایند. آقای یادگاری به من توضیح دادند که تنبور صرفا یک ساز نیست بلکه برای بسیاری از اهمردم یارسان از یک جنبه تقدس دینی هم برخوردار است.

در مراسم دومین‌ سالگرد زلزله آقای یادگاری یک تنبور از طرف گروه ارکستر "شاهو دالاهو" به بنده اهداء نمودند. چندی پیش هم مسئله ثبت جهانی تنبور توسط کشور دیگری مطرح شده بود که البته با اعتراضات زیادی در ایران مواجه شد. چون تنبور را یکی از سازهای اصیل ایرانی می دانند. نمی دانم بالاخره آن ماجری بکجا کشید.

آقای یادگاری با ممارست، دختران و پسرانی را که علاقه و استعداد در تنبورنوازی دارند در قالب هنرجو تربیت می نمایند. محل آموزش یا آموزشگاه شان در غیر از فصل زمستان در یک سیاه چادر بزرگ می باشد. البته ساختمانی هم دارند که چون فاقد تاسیسات گرمایشی می باشد و در زمستان غیرقابل استفاده است و در طول مدت زمستان کلاس هایشان تعطیل می شود.

ایشان تقاضا کرده بودند که اگر ممکن است بعنوان یک اقدام فرهنگی کمک به ایجاد امکانات گرمایشی برای آموزشگاه شان بنماییم که به کمک تیم دهکده امید اوائل زمستان امسال انجام گرفت. احتمالا کسی باور نمی کرد ایرانیانی که آنقدر عرق ملی برای حفظ تنبور بخرج می دادند، اقدامی برای گرم نگه داشتن هنرجویان آن در زمستان نکرده اند و مثل بسیاری از مسائل دیگر، بیشتر دوست دارند شعارهای ملی گرایانه بدهند.

امیدواریم روزی «گروه تنبور نوازان شاهو دالاهو» در تالار «وحدت تهران» اجرا داشته باشند.