استاندار محترم! اگر منتظرید شما هم مثل مسؤولان مرکزنشین یا نزدیک به مرکز، خدای ناکرده به ویروس"کرونا "دچار شوید، و بعد کلیپی تهیه کنید و به همگان نوید شکست کرونا را بدهید، بدانید و آگاه باشید که برای کاستن درد و اضطراب مردم موثر نخواهد بود. این کار هم کم کم دارد نخ نما می شود. باقی مسؤولان را جا می گذارم تا به جناب مرادی رییس دانشگاه علوم پزشکی و دکتر شکیبا سخنگوی ستاد مقابله با بیماری کرونا کرماشان برسم.

خاضعانه، متواضعانه و هرآنچه در تکریم و احترام به انسانیت لازم است بجا آوریم، نثار روی گل ماه کادر درمان می کنیم که جان بر کف ایستاده اند و نه بنا بر وظایف شغلی که بنا به بزرگی منزلتشان، مشغول خدمت و جانفشانی هستند.

جناب والی استان، جناب رییس کل درمان و سخنگوی محترم کرونای کرماشان، از اعلام رسمی شیوع این بیماری تا این روزها در هیچ داروخانه ی سطح شهر ملزومات اولیه ضد عفونی و استرلیزه کردن محیطی پیدا نمی شود و کسی هم پاسخگو نیست. چرا؟

ساماندهی چگونگی تعطیلی کانون‌های جمعیتی و نحوه مدیریت آن به عهده کیست ؟ دست دست کردن و منتظر بلایای جدی بودن به کدام مدیریت شما مربوط می شود که سهل انگارانه موضوع را دنبال می کنید؟

بحث «قرنطینه در محل» که نسخه ای کار آمد تر از" قرنطینه یک شهر" است، چرا با مدیریت بحران استان و نظارت عوامل آن انجام نمی گیرد؟ دقیقاً الان منتظر چه چیزی مانده اید که همه چیز رها شده است؟

تاکسیرانی با عواملش چه می کند ؟ چطور برای هر برنامه و نمایشی، کارتشان را می ستانید تا حاضر نشوند، به آنها پس نمی دهید! حال می توانید سر هر ایستگاه و با هر کارت شهری به آنها ملزومات اولیه بهداشتی را تحویل دهید. ماشین هایشان را ضد عفونی کنید. اگر چند تایی اضافی هم به آنها داده شود، برای اهدا به مسافرین نگون بختی که ماسکی بر دهان یا دستکشی بر دست ندارند جای دوری نمی رود. آنان را سفیران و راهبران نیازمندان تردد عمومی معرفی کنید.

معلمان را فرا بخوانید .آن ها هم مطمئن و هم شناسنامه دار هستند. فقط برای صندوق‌های رای کارایی ندارند! آنان امین جامعه اند. از آنان به عنوان سفیران دانایی در سطح شهر و کمک به رعایت بهداشت فردی و آموزش های عمومی یاری بخواهید. چرا به نیرویی تکیه دارید که ندارید؟ چرا به چند پیامک و موعظه بسنده کرده اید؟

تمامی مسئولان صنوف را بخواهید. آموزش اولیه چگونگی توزیع اقلام ضروری و نظارت درست بربسته بندی را با آن ها در میان بگذارید. نان قوت مردم ، گوشت اولیه آبگوشتشان "اگر درآمدش موجود باشد" و هزاران کار دیگر را با بکارگیری وسازماندهی مردمی شروع کنید. بگذارید تنفس و رایحه همدلی مردم و نگاه مهربانشان در این روزهای تنگ، به روی هم "پشت ماسک های داشته و نداشته شان" نوید دوباره زندگی در این کارزار باشد.

چرا اینقدر سخت و کرخت شده اید! باید دقیقا چه اتفاقی بیفتد، تا شما به کاری دیگر افتید؟ راستی بنا ندارید که فقط با شعار "کرونا را شکست میدهیم" شکستش دهید! استحکامات اولیه برای تسخیر دژ انسانی شهر کرماشان در برابر این بیماری سخت بی بنیاد است. با شعار نمی شود، خود را توجیه کنید. مردم منتظر استانداری با چکمه های آهنین برای رفع حوائج اولیه شان هستند!

به جای فریاد اصحاب رسانه و مدیرمسئولان شجاعی که صدایشان برآمده از نای مردم است، به جای هزاران عکاس و خبرنگار شریفی که زحمت شما را هموار می کنند در برآوردن نای وناله مردم، خود بکار شوید و چرخی در شهر بزنید تا ببینید که کمترین پیشگیری و رعایتی صورت نمی گیرد. این به معنای شهر رها شده‌ای است که منتظر آوار است! این غیر عادی است که هیچکس نمی داند در ملاء عام و در انظار عمومی چه رفتار پیشگیرانه ای داشته باشد. به تعداد ایستگاه های سلامت وپیشگیری بیفزایید. این راه ساده‌ای از سنگر بندی خیابانی و نشان عقلانیت در برابر یک تهدید "بیماری ویروسی" مسری و نشانه های عملی برای جنگیدن و شکست آن است.

از قضا اگر بزودی بعنوان یک شهروند عادی به داروخانه و اغذیه فروشی های میدان آزادی و وزیری و... خیلی جاهای دیگر سر بزنید و یا بهتر بگویم قراری با اصحاب رسانه بگذارید و با هم سری بزنیم، تا عمق فاجعه را در کرماشان بهتر درک کنید.

آزمون کرونا را جدی بگیرید. نگذارید با نمره ارفاقی و مدرک های سفارشی خود را به قبولی بزنید. مردم بسیاری منتظر نمره عملکرد شما هستند. تازه انتخابات برگزیدن نمایندگان به پایان رسیده! چشم بر هم زدنی انتخابات بعدی فرا می رسد. نمی دانیم تا آن زمان مانده ایم یا با کرونا رفته ایم. اما حافظه تاریخی مردم از این روزها به راحتی نمی گذرد. حتی اگر در کارنامه خود «کرمانشاه 19»را ثبت کرده باشید.