به گزارش خبرنگار کردپرس، دکتر « افشار امیری»در سال 1349 در شهر کرمانشاه به دنیا آمد و 24 اسفند بر اثر ابتلا به کرونا از دنیا رفت.

دکتر «امیری» از همان اوان کودکی و نوجوانی علاقه بسیار ویژه ای به علم و دانش داشت و همین امر باعث گردید که وی در تمام قاطع تحصیلی خود جزو دانش آموزان ممتاز شناخته شود.

با آغاز جنگ تحمیلی، وی بر اساس تکلیف ملی و دینی خویش به جبهه های جنگ شتافت و مدت های مدیدی از عمر خود را صرف دفاع از مام میهن نمود.

در ایام جنگ بود که مرحوم امیری با یک کار انسان دوستانه توانست جان یک دخترچه اهل سردشت را نجات دهد.

در این ماجرا، زمانی که شهر توسط رژیم بعث صدام مورد بمباران شیمیایی قرار گرفت، دکتر امیری ماسک صورت خود را بیرون می آورد و به دخترچه سردشتی می دهد و همین امر باعث گردید که وی به مواد شیمیایی آلوده شود و همین عارضه تا آخرین لحظاتی زندگی وی را از نظر جسمی اذیت کند.

با این حال وی بعد از پایان هشت سال جنگ تحمیلی با داشتن روحیه ای مستحکم و استوار مشغول ادامه تحصیل گردید و موفق شد در رشته روانپزشکی در دانشگاه تهران پذیرفته شود.

دکتر «امیرهوشنگ باقری» از دوستان نزدیک مرحوم دکتر امیری که نزدیک به 2 دهه با وی ارتباط دوستی داشته، گفتگویی با خبرنگار کردپرس در این زمینه داشته است.

دکتر باقری درباره آشنایی خود با مرحوم امیری گفت: بنده در حدود سال 80 با مرحوم امیری که فردی محجوب، مودب و تلاشگر بود آشنا شدم و از آن زمان تا روز درگذشت وی همواره در کنار ایشان بودم و همگان ما را دو برادر می دانستند.

وی با اشاره به اینکه در تحقیقات بسیاری در کنار دکتر امیری حضور همیشگی داشته است، عنوان کرد: یکی از ویژگی های اخلاقی دکتر امیری این بود که از گذشته خود سخنی به میان نمی آورد و تا زمانی که وی در بستر بیماری قرار گرفت از قضیه شیمایی شدنش در شهر سردشت همه بی اطلاع بودیم.

دکتر باقری در ادامه سخنان خود به علت مرگ ناگهانی مرحوم امیری اشاره کرد و بیان داشت: دکتر امیری مادری پیر و سالخورده داشت که برای درمان بیماریش به همراه برادر کوچک خود، مادرشان را به بیمارستان «سیروس گر» تهران می برند که متاسفانه در بیمارستان مذکور خود و برادر کوچکش به بیماری کرونا مبتلا می شوند.

وی ادامه داد: در ابتدا بیماری؛ دکتر امیری کسالت خود را مربوط به عارضه ریه شیمیایی می داند، ولی با تست مشخص می شود که وی و برادر کوچکش به بیماری کروناویروس مبتلا شده اند و نیز اعضای خانواده اش یعنی دو پسر و همسرش نیز به این بیماری مبتلا می شوند.

دکتر باقری در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه مرحوم امیری با رضایت خود از بیمارستان «بقیه الله» تهران مرخص می شود، گفت: دکتر امیری قرنطینه کردن خود در منزل را به بستری شدن در بیمارستان ترجیح می دهد، ولی با وخیم شدن حال عمومیش سه شنبه هفته گذشته دوباره به بیمارستان «بقیه الله» تهران مراجعه می کند و در آنجا برای درمان بستری می شود.

وی گفت: متاسفانه بیماری وی با داشتن ریه هایی شیمیایی به شدت و سرعت، تشدید می شود و در کمتر از 24 ساعت به بخش مراقبت های ویژه همان بیمارستان منتقل می شود و دیگر قادر به سخن گفتن با اطرافیان و خانواده خود نمی شود.

دکتر باقری عنوان کرد: در همان روز یعنی زمانی که دکتر در بیمارستان بقیه الله بستری بودند همه از ماجرای جانبازی وی و داستان دادن ماسکش به دخترچه سردشتی بی اطلاع بودیم و نیز اینکه ایشان هرگز برای تکمیل و تشکیل پرونده جانبازی خود به هیچ نهاد و سازمانی مراجعه نکرده بود.

این روانپزشک و دوست مرحوم امیری بیان داشت: متاسفانه علیرغم تمام تلاش هایی که پزشکان بیمارستان داشتند، دکتر امیری نتوانست در برابر بیماری کرونا مقاومت کنند و در کمتر از 48 ساعت دار فانی را وداع گفت.

دکتر باقری با اشاره به اینکه فوت مرحوم امیری برای همه ما یک هجران بزرگ و یک شوک ناگهانی بود، عنوان داشت: هنوز بسیاری از دوستان دکتر امیری نپذیرفته اند که وی دیگر در میان ما نیست و بنده هنوز منتظر تماس وی هستم.

وی با اشاره به اینکه مراسم خاکسپاری دکتر امیری بیست و چهارم اسفندماه جاری برگزار گردید، افزود: روز خاکسپاری دکتر امیری همزمان شد با روزی که شهر حلبچه توسط رژیم بعث شیمیایی گردید.

این روانپزشک و دوست مرحوم امیری گفت: ضایعه درگذشت دکتر امیری برای بسیاری از پزشکان و دوستان هنوز بسیار سنگین است و هنوز باور نداریم که این شیرمرد «کردزبان» از میان ما رفته است.

باقری عنوان داشت: دکتر امیری دو پسر به یادگار به جا گذاشته است که یکی از آنها در حال حاضر سال دوم پزشکی می باشد و پسر کوچکتر وی هم دبیرستانی می باشند و بی شک این دو می توانند جای خالی پر خود را پر نمایند.

به گزارش خبرگزاری کردپرس، درگذشت ناگهانی دکتر «افشار امیری» برای جامعه پزشکی ایران و بسیاری از فرهیختگان کشور و استان کرمانشاه بسیار دلخراش بود و بی شک جامعه علمی کشور یکی از نخبگان خود را به علت بیماری کرونا از دست داده است.