گزارش مشترک یونیسف و سازمان بهداشت جهانی تاکید می کند Covid 19 هم به این دلیل که نوین و ناشناخته است (و ما معمولا از ناشناخته ها بیشتر ترس داریم) و هم به این دلیل که براحتی آن را می توان با دیگران مرتبط کرد، می تواند باعث ایجاد استیگما شود .

سریع ترین تبعات گسترش بدنامی اجتماعی این است که مردم بیماری را پنهان و از مراجعه به مراکز درمانی امتناع می کنند. تعیین جریمه سنگین برای پنهان کردن بیماری ها در برخی کشورها ، بروز برخی تنش های اجتماعی و حمله به بیمارستان ها و یا افراد مبتلا از نشانه های نگران کننده ای است که نشان دهنده بروز بدنامی اجتماعی در ارتباط با کروناویروس است .

واقعیت این است که اگر بدنامی اجتماعی ناشی از بیماری، مانند خود کروناویروس شیوع پیدا کند ، آنگاه علاوه بر رنج بیماری ، مبتلایان به بیماری ، دوستان و آشنایانشان با احساسات منفی، نگاه تبعیض آمیز دیگران و در نتیجه رنجی مضاعف روبرو می شوند.

مهمترین نکته در این خصوص این است که بهتر است کلماتی را که مورد استفاده قرار می دهیم، به دقت انتخاب کنیم. برای نمونه توصیه می شود در انتشار اطلاعات مبتنی بر شواهد علمی و تشویق برای غربالگری و تشویق به دریافت خدمات درمانی و خودمراقبتی اهتمام داشته باشیم و یا مراقب باشیم در سخنان خود کوید 19 را با طاعون و یا واژه های با بارمنفی مثل آخرالزمان مقایسه نکنیم، شایعات را منتشر نکنیم و مبتلایان را به مثابه مجرم خطاب قرار ندهیم.

بر همین اساس ضروری است در کنار همه دغدغه های مرتبط با کنترل شیوع ، تبعات اجتماعی کرونا نیز به فوریت و جدیت مورد توجه پژوهشگران ، نهادهای علمی و سیاستگذاران قرار گیرد و مشخصا خلاقانه و ایده پردازانه تلاش شود، ایجاد فاصله اجتماعی منجر به قطع ارتباطات اجتماعی نگردد و مسائلی نظیر بدنامی اجتماعی را دامن نزند.

* رئیس موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی