این روزها که جهان درگیر ویروس خطرناکی به نام کرونا (کوید – 19) شده است و در اقصی نقاط جهان صدها هزار انسان را به کام مرگ می برد در برخی کشورها مانند ترکیه علی رغم هشدارهای جدی توجه زیادی به این موضوع نشده و بخش بزرگی از مردم در خیابان ها به زندگی روزمره خود ادامه می دهند. ویروسی که تنها راه انتقال آن ترشحات تنفسی، تماس مستقیم و لمس سطوح آلوده به ویروس و تماس با اعضای مخاطی بدن مانند چشم و بینی است. بنابراین تنها راه جلوگیری از شیوع این ویروس و قطع زنجیره آن بدون شک دوری مردم از یکدیگر و "ماندن در خانه ها است". در این جا مسئله ای که به آن خواهیم پرداخت دقیقاً همین موضوع است؛ ارتباط ویروس کرونا با اعتماد مردم ترکیه به دولتمردان و در واقع "کرونالوژی سیاست ترکیه" به خصوص در مناطق کردنشین و استان های شرق و جنوب شرق ترکیه.

داده های به دست آمده از ترکیه در پی فراخوان های عمومی دولت در خصوص ماندن مردم در خانه هایشان نشان می دهد که رعایت فراخوان دولت در مناطق کردنشین از درصد بسیار پایینی برخودار است. موضوعی که مدحت سنجر، رئیس حزب کردی دموکراتیک خلق ها (HDP) نیز در مصاحبه مطبوعاتی آنلاین خود به آن اشاره کرد همین موضوع بود و در اینجا مسئله اعتماد عمومی به خصوص اعتماد کردهای ترکیه به دولت و سیاست های دولت مطرح می شود. حاکمیت سیاسی ترکیه نمی تواند از یک طرف منتخبین ملت ترکیه را که با رای مستقیم انتخاب شده اند برکنار کند و از طرف دیگر انتظار داشته باشد که مردم منطقه با اعتماد کامل به تمام فراخوان های دولت عمل کنند.

مسئله ای که در اینجا مطرح است و به شدت به یک معضل اجتماعی تبدیل شده است قطب بندی هایی بود که حاکمیت سیاسی برای بهره گیری از جناح بندی های مختلف اجتماعی در انتخابات آن را به وجود آورده است و این قطب بندی ها باعث ایجاد ذهنیت "خودی" و "غیرخودی" در میان مردم کرد نسبت به دولت ترکیه شده است. بخش بزرگی از کردهای ترکیه بعد از تشدید سیاست های ضد کردی ترکیه به خصوص دستگیری و زندانی کردن نمایندگان پارلمان شهرهای کردنشین در داخل و آغاز عملیات های سنگین نظامی علیه کردها در خارج از مرزهای ترکیه اعتماد خود را نسبت به دولت از دست داده و دیگر حضور دولت را در جامعه خود احساس نمی کنند. هشداری که بسیاری از جامعه شناسان در خصوص قطب بندی های اجتماعی در ترکیه در اثر سیاست های چند سال اخیر حزب حاکم آک پارتی می دادند در چنین شرایط بحرانی یک بار دیگر به وضوح خود را نشان داده است و در حالی که دولت باید تمام تمرکز خود را بر روی حفظ سلامت شهروندان خود بگذارد در پی بهره گیری از فرصت برای تضعیف مخالفان خود و پیشبرد پروژه های عمرانی – اقتصادی عظیم مانند کانال استانبول است.

مسلم است که در چنین شرایطی "قرنطینه داوطلبانه" از سوی مردم به خصوص کردهای ترکیه رعایت نشده و مردم تصور نمی کنند که تمامی این ها به دلیل حفظ جان آنان در برابر ویروس کشنده ای باشد که تمام انسان ها را تهدید می کند. انتقادی که رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه از شهرداری ها در خصوص ایجاد "دولت موازی" توسط شهرداری ها مطرح می کند نیز از همین بی اعتمادی مردم به دولت نشأت می گیرد. در کشوری که دولت در میان مردم به اندازه ای بی اعتماد می شود که پیام های دولت برای حفظ جان مردم از سوی مردم هم نادیده گرفته می شود نهادهایی باید جایگزین شده و نقش دولت را ایفا کنند که در این جا تلاقی دولت با شهرداری های وابسته به احزاب اپوزیسیون به وجود می آید.

اختصاصی کردپرس/سرویس ترکیه