به گزارش خبرنگار کردپرس، «ناصر آقابرا» متخلص به (ژاکاو) شاعر مهابادی، ۲۰ شهریور سال ۴۷ در روستای برده رشان از توابع مهاباد در یک خانواده کشاورز و دامدار به دنیا آمد. بیماری سرخک در سه سالگی سوی چشمانش را گرفت، اما نابینایی نتوانست او را از دنیای رنگین و خیال انگیز شاعرانه جدا سازد.

آقابرا سال ۷۵ ازدواج کرده‌ و سال ۷۷ در شهر مهاباد ساکن شده و دارای دو فرزند است. ژاکاو سه کتاب به نام های (تریفه ی ئاوات، که ژاوه ی دل، کولاره) دارد و تا کنون تنها دو کتاب اول او به چاپ رسیده اند.

این شاعر مهابادی امروز بر اثر ایست قلبی در بیمارستان مهاباد درگذشت و تلاش کادر درمانی برای احیای او بی نتیجه ماند.

ماموستا ژاکاو سال گذشته در گفت وگو با خبرنگار کردپرس در خصوص تخلص ژاکاو گفت: این تخلص را با توجه به وضعیت خود انتخاب کرده‌ام هرچند دوستانم معتقدند که این اسم با توجه به حجم زیاد فعالیت هایی که من انجام می‌دهم، همخوانی ندارد، ژاکاو در زبان فارسی به معنی پژمرده است اما من بسیار پرشور و نشاط هستم و فعالیت‌های ادبی زیادی برای انجام دادن دارم. البته این تخلص آن چنان که باید و شاید جا نیفتاده است و بیشتر مردم من را با اسم واقعی خودم می شناسند.

او شعر را یک صنعت خیال انگیز شاعرانه می دانست و معتقد بود؛ زمانی که موسیقی را از شعر بگیریم در واقع به شکنجه آن کلمات پرداخته‌ایم. من شاعری نابینا هستم و آرزوی دیدن در من دنیای فانتزی را به عنوان یک شاعر شکل داده است.

گفت و گوی کردپرس با ماموستا ژاکاو در در این لینک+کلیک کنید (اگر موسیقی را از شعر بگیریم، کلمات را شکنجه کرده ایم) بخوانید.