گرچه در جوامع پیچیده امروزی "شخصیت کاریزما" چه در سطوح کلان و چه در جوامع به نسبت کوچک تر، کمتر مجالی برای ظهور و بروز دارند، اما بی شک کماکان شخصیت هایی وجود دارند که چه در سطح سیاست و چه در اجتماع، دارای کاراکتر شخصیتی متفاوتی هستند، که با تمایز از دیگران می توانند دارای نفوذ گسترده ایی باشند. جامعه دانشگاهی کشور ۱۴ فروردین امسال ناباورانه شخصیتی کاریزما را از دست داد که شاید کمتر از آنچه استحقاقش بود شناخته شد.

دکتر هدایت غضنفری استاد گروه جنگلداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه کردستان شخصیتی کاریزماتیک بودند که سالهای زیادی از عمر خود را وقف تربیت دانشجویان و بازسازی رابطه منسوخ شده بین طبیعت و انسان کردند. دکتر غضنفری، انسانی عملگرا و خوش خو بودند، شخصیتی که با شگردهای ساده رفتاری که عاری از پیچیدگی های انسان امروزی است، در بخش عظیمی از انسان هایی که با ایشان به هر نحوی در ارتباط بودند نفوذ کرده بود. شخصیتی بود که فهم درست و درک دقیقی از تعامل سازنده با مخاطبانش داشت، درکی عاری از عنصر منفعت فردی و اهداف بعدی که در انسان امروزی جزء لاینفک رفتاری است. ایشان شخصیتی نادر بودند که به راحتی و با ارتباط کلامی ساده بر مخاطب نفوذ می کرد و سپس با همان روش ساده ارتباط را بدون گسست ادامه می داد. منفعتی نداشت تا از آن طریق شبکه ای برای روز مبادا بسازد یا به اصطلاح برای "اهداف دیگری" بسترسازی کند و آنچه را می گفت به همان سادگی عمل می کرد. تناقضی در رفتار و عمل نداشت که شاید همین مسئله راز نفوذ عمیق اش در مخاطب بود.

این شخصیت کاریزما علاوه بر دانشگاه که طبیعتا چون خواستگاهش بود، راحت تر می توانست بر مخاطبانش اثر کند، در عرصه تخصصی نیز، در پاسداری از جنگل های زاگرس روش نوینی را ابداع کرد که می تواند الگوی بسیار گرانبها برای توسعه منطقه و کشور باشد چرا که قابلیت بکار گیری روش متفاوت ایشان در مسائل دیگری وجود دارد.

چنانچه امروزه بر همگان روشن است که یکی از بحران های جدی کشور و جهان "بحران زیست محیطی" است، این بحران دارای ابعاد مختلفی بوده که حل آن ساده نیست. دکتر غضنفری در یکی از شاخه های منابع طبیعی یعنی در جنگلداری، روشی ساده را ابداع نمود که به قول متخصصان و همکارانش بسیار موثر و در عین حال کم هزینه بود. آشتی مردم و طبیعت؛ با ایجاد اعتماد و از طریق مشارکت دادن بومیان منطقه در نگهداری و توسعه جنگل ها و جلوگیری از تخریب و نابودی آن. طرحی جذاب که به نوعی استفاده دقیق از سرمایه اجتماعی موجود در منطقه و آموزش علمی آنها با ادبیاتی ساده و همه فهم و بکارگیری خود مردم در طرح های علمی و به دور از فشار و تعقیب و گریز رایج برای مقابله با تخریب محیط زیست، کاری بود که دکتر غضنفری از آغاز فعالیتش سرلوحه خود قرار داد که علاوه بر نتایج مثبت و مهم از نظر علمی به گواه متخصصین این حوزه، مردم بومی منطقه را نیز به بهره برداری صحیح از جنگل ها رهنمود کرد و در راه مشارکت اجتماعی دواطلبانه، روشی را بنیان نهاد که می تواند همچون الگوی آزموده و دقیق در سایر مناطق و برای مسائل مشابه بازتولید شود، گرچه بی تردید جذب اعتماد مردم بومی منطقه و مشارکت فعالانه آنها در طرح های دکتر غضنفری برای هر کسی به همان سادگی نخواهد بود و چنانچه اشاره شد ناشی از شخصیت کاریزماتیک ایشان بود، اما با آموزش نیروهای متخصص می توان این الگو را توسعه داد.

آری دکتر غضنفری با اخلاق و منش متفاوتش منشاء تحولات مهمی شدند که برای سالهای طولانی آثار مثبت آن در منطقه قابل لمس است.

در مدح رفتار و عملکرد این شخصیت کاریزما، سخن برای گفتن بسیار است که شاید در آینده همکاران و شاگردان ایشان به صورت تخصصی به ابعاد بیشتری از خدماتشان در منطقه اشاره کنند. اما آنچه برای همگان روشن است امروز فقدان این انسان اخلاق مدار و عملگرا جبران ناپذیر است. شخصیتی که در استفاده و جذب اعتماد، سرمایه اجتماعی منطقه بدون هزینه و شانتاژ رسانه ایی معمول کارهای بزرگی انجام داد که هرگز فراموش نخواهد شد.

امید که راهی که این بزرگ مرد آغاز کرده است ادامه داشته باشد...

روحشان شاد و یادشان گرامی