به گزارش خبرنگار کردپرس، شهرستان قروه با 700 کیلومتر راه روستایی از یک طرف در حالی با نامناسب بودن راه در شرایط عادی روبرو است که در شرایط بحرانی همانند بارش برف و باران هم درگیر چالش های بسیاری می شود. یکی از این چالش ها که بیشتر برای روستاهای دور افتاده رخ می دهد بسته شدن مسیر راه روستایی بر اثر بارش برف و کولاک است. در این میان مثل همیشه راهداری شهرستان بهانه کمبود امکانات را دارد و دیگر خبری از احساس مسئولیت و تلاش برای تجهیز امکانات نیست.

همین نیمه شب چهارشنبه بود که به دلیل باز نبودن مسیر و کولاک و برف نیروهای فوریت های پزشکی موفق نشدند به بیمار قلبی در روستای قاملو امدادرسانی کنند تنها به این دلیل که راهداری قروه امکانات نداشت!

این تنها بخش کوچکی از مشکلات حوزه راهداری در شهرستان قروه است؛ مشکلاتی که هر سال به جای رفع شدن بیشتر بزرگ می شوند.

کمبود اعتبارات مانع خدمت رسانی

انتقادات به راهداری تا جایی است که هر بار به در بسته اعتبارات و کمبود امکانات می خورد. درست مثل این بار که رئیس راهداری شهرستان قروه صراحتاً اعلام کرد که کمبود اعتبارات اجازه خدمت رسانی را نمی دهد.

به گفته «عبدالله طهماسبی» برای 700 کیلومتر راه روستایی باید 70 دستگاه برف روبی موجود باشد در حالی که قروه 18 دستگاه برف روبی به صورت امانی و 8 دستگاه هم در بخش پشتیبانی دارد.

او با بیان اینکه کمبود امکانات اجازه خدمت رسانی را نمی دهد به فرسوده بودن بیشتر ماشین آلات اشاره کرد و بزرگترین مسئله در خدمت رسانی را همین فرسودگی دستگاه ها دانست.

هست و نیست اعتبارات...

هر سال بعد از حوزه آب، بیشترین بودجه به حوزه راه تعلق می گیرد و باز این وجود باز هم متولیان امر از کمبود اعتبارات سخن می گویند. اینکه اعتبار نیست یک بحث جدا بوده و اینکه بیشتر مسئولان شهرستان نسبت به وظایف خود آن طور که باید احساس مسئولیت ندارند یک بحث دیگر است.

این کمبود اعتبارات در حالی است که راهداری قروه حتی برای زدن یک تابلو در مسیرهای روستایی هم آن را بهانه قرار می دهد. بهانه ای که باعث اعتراض بیشتر بخشداران و دهیاران شده و هر بار که لب به شکایت باز می کنند به تکرار «امکانات نیست یا اعتبار نداریم» می رسند.

با این وجود معلوم نیست این سخن هر سال مسئولان درباره کمبود اعتبارات چه زمانی به نقطه پایان می رسد و در این میان نه وعده های نمایندگان مجلس در این چند سال توانست بودجه راهداری را افزایش دهد و دستگاه های لازم را تجهیز کند و نه تلاش دیگر مسئولان امر؛ و مثل همیشه تنها مردم هستند که باید تاوان این مشکلات سیستمی را بپردازند.

باید دانست سلامت و جان مردم چیزی نیست که اسیر کمبود امکانات و یا نبود اعتبارات شود لذا مسئولان بهتر است به جای وعده ها و توجیه کمکاری ها از تمامی ظرفیت های شهرستان همانند معادن و کارخانجات برای خدمت رسانی استفاده کنند./