به گزارش خبرنگار کردپرس، پس از تحصن جنجالی اهالی روستاهای حوالی معدن طلای ساریگونی قروه در سوم اردیبهشت ماه سال جاری در نهایت علیرغم اینکه وعده هایی داده شد و بی نتیجه ماند، این بار خبر رسید که معدن طلای ساریگونی قروه و تعدادی از مسئولان شهرستان از «مصطفی احمدی» رئیس شورای بهارلو شکایت کرده اند.

این شکایت که مطالبه گری این عضو شورا در راستای شفاف سازی و تلاش برای سلامت عمومی بوده از نظر شاکیان «اخلال در نظم و آسایش عمومی، توهین به مقامات و مأموران، مزاحمت ملکی و ممانعت از حق» قلمداد شده و بر همین اساس دادگاه «مصطفی احمدی» را محکوم به پرداخت 30 میلیون ریال جزای نقدی و سی ضربه شلاق تعزیری کرده است.

هرچند «احمدی» نسبت به رأی صادره اعتراض زده و این حکم به مرحله تجدیدنظر رفته اما سؤال اینجاست چرا متولیان معدن و مسئولان دولتی در برابر اعتراض و درخواست مردم برای شفاف سازی، برخورد قهرآمیز را انتخاب می کنند؟! آیا این درست است مطالبه گری که به عنوان یکی از ارکان لازم برای مبارزه با فساد محسوب می شود، برچسب اخلال در نظم و آسایش عمومی را به خود بگیرد؟!

باید دانست شفافیت در هر کاری نشان دهنده سالم بودن آن دستگاه است و هر جایی که شفافیت در کار نباشد فساد در آنجا ریشه کرده و آن وقت هرگونه اعتراض در برابر فساد معنای دیگری به خود می گیرد.