دیروز جمعه پنجم ارديبهشت ماه، ١١ مورد جديد ابتلاي كرونا در مهاباد بصورت رسمي اعلام شد. آماري كه اگر در روزهاي اول ورود ويروس اتفاق مي افتاد، مردم و مسئولين را همزمان شوكه مي كرد و چه بسا عواقب و تبعات اجتماعي سنگيني به همراه داشت.

چه اتفاقي افتاده است كه بسامد خطرآفريني و مرگبار بودن ويروس بيشتر شده، امّا نه از ترس و احتياط و اجتناب اوليه مردم خبري هست و نه شاهد مصوّبه هاي هر روزه ستاد مقابله با كرونا- فارغ از ارزيابي هزينه فايده- هستيم.

متاسفانه هم خانگي با مرگ و عادي شدن اين بلاي بزرگ و كشنده به همين سادگي و سرعت اتفاق افتاد.

پر واضح است كه نهادهاي تصميم گير با لحاظ كردن جميع شرايط از جمله تداوم كسب و كارها، برقراري جريان تامين معيشت مردم و از حركت نيفتادن چرخ ماشينهاي اداري و اقتصادي كشور مجبور به اتخاذ تصميمات بينابيني و ميانه شدند.

سوال اينجاست كه آيا حجم جمعيت عظيم و عجيبي كه بدنبال رفع محدوديتهاي رفت و آمد و كسب و كارها سرازير كوي و برزن و بازار و خيابان شدند، همه مجبور به شكستن قرنطينه و فسخ و نسخ تمامي الزامات بهداشتي و اجتماعي هستند!؟

يقينا جواب منفي است. بيش از نيمي از فعاليتها و رفت و آمدها را با اندكي احساس مسئوليت، وظيفه شناسي و دور انديشي مي توان كاهش داد.

تمامي اصول بهداشتي، اجتماعي و اخلاقي ايجاب مي كند كه اكنون كه وارد فاز بحراني تر همه گيري شده ايم و بنا به دلايل پيشگفته امكان تداوم الزام منع رفت و آمد و فعاليت كسب و كارها وجود ندارد، شهروندان فهيم، بسته به نوع فعاليت، تمكن مالي و ضرورت يا عدم ضرورت برخي رفت و آمدها در ادامه ي انجام وظيفه بهينه شهروندي خود داوطلبانه و آگاهانه خودقرنطينگي و اِعمال محدوديت بر فعاليت و رفت و آمدهاي خود را اجرا نمايند.

چنانچه چنين امري محقق شود برگ زرين ديگري از همكاري و همراهي همشهريان دلسوز و آگاه كه تا اين لحظه هم به اشكال و عناوين مختلف در مديريت بحران نقش داشته اند، ورق خواهد خورد.

كرونا نه تنها كاملا كنترل نشده، بلكه در اين روزها بسرعت در حال يكّه تازي است و مقابله با آن نيازمند انجام وظيفه مدبرانه ي تك تك ما شهروندان است.