به گزارش خبرگزاری کُردپرس، مهمانی به نام کرونا از اسفندماه به ایران آمد و به همه جا سرک کشید. بر خلاف مهمان نوازی ایرانی ها که همیشه زبانزد است، این بار این مهمان آنقدر ترسناک بود که مردم را به خانه هایشان برد تا چشم شان به آن نیفتد، مدارس و دانشگاه ها تعطیل شدند تا مبادا به میان شان برود و همه را قربانی خود کند.

حالا حدود سه ماه از ورود این مهمان ناخوانده می گذرد و قصد رفتن ندارد و همین طولانی شدن ماندگاری این موجود ترسناک باعث شد آموزش به فضای مجازی کشیده شود البته تلویزیون هم به کمک آمد و از طریق شبکه آموزش، فضایی را برای آموزش دانش آموزان فراهم کرد تا شاید جبرانی برای عقب ماندگی دانش آموزان از درس و مدرسه باشد. اما در این میان دانش آموزانی در برخی مناطق روستایی کردستان وجود دارند که نه اینترنت دارند نه گوشی هوشمند و نه حتی آنتن دهی مناسب برای بهره مندی از برنامه های آموزش تلویزیون. تکلیف این دانش آموزان چه می شود؟

معلمان دغدغه مند

اگرچه در این میان معلمان دغدغه مندی وجود دارند که برای جبران عقب ماندگی دانش آموزانشان دست به هر ابتکار و خلاقیتی می زنند. یکی از معلمان که در یکی از روستاهای کردستان تدریس می کند، تعریف می کرد که در روستایی که تدریس می کند برخی از دانش آموزان اینترنت و گوشی دارند و برای آنها از طریق همان فضای مجازی تدریس می کنم اما تعداد محدودی دانش آموز هم هستند که از این امکانات بی بهره اند و ما برای آن ها احترام قائلیم اینگونه نیست که به امان خدا رها شوند بلکه برای آندسته از دانش آموزانی که از امکانات آموزش از طریق فضای مجازی محروم اند دو روز در هفته با رعایت فاصله گذاری اجتماعی در فضای باز کلاس حضوری برگزار می کنیم.

دانش آموزانی که از آموزش محروم شده اند

اما این گزارش حکایت این معلمان دغدغه مند نیست بلکه حکایت آندسته از معلمانی است که در روستاها تدریس می کنند و از زمان شیوع کرونا که مدارس تعطیل شده اند به شهرهای خود برگشته و دانش آموزانشان را به طور کلی به امان خدا رها کرده اند و هیچ دغدغه ای برای آموزش ندارند.

برخی کلاس اولی های روستایی بدون اتمام یادگیری حروف الفبا در پایه دوم ثبت نام شده اند

متاسفانه مشاهدات میدانی نشان می دهد در برخی از روستاهای دور افتاده کردستان که نه تنها از امکانات اینترنت و فضای مجازی بی بهره اند بلکه شانس با آنها هم یار نبوده و معلمی دغدغه مند نصیب شان نشده، به طور کلی از زمان شیوع کرونا از آموزش محروم شده اند.

در این مناطق روستایی، دانش آموزان پایه اول ابتدایی در حالیکه آموزش زبان فارسی شان نیمه تمام مانده و خواندن حروف الفبا را به اتمام نرسانده اند، در پایه دوم ثبت نام شده اند و به این ترتیب بدون آنکه حروف الفبا را به طور کامل یاد بگیرند به پایه ای بالاتر می روند. آیا کودکی که پله اول را بالا نمی رود می تواند با پرش از پله اول مستقیم به پله دوم برود؟ قطعا این پرش موجب سقوط می شود و نمی تواند پله های بالاتر را هم طی کند.

لزوم چاره اندیشی برای دانش آموزان محروم از امکانات فضای مجازی

از والدین یکی از دانش آموزان کلاس اولی در یکی از روستاهای دور افتاده پرسیدم معلم کودکتان از زمانی که مدارس تعطیل شده چه کارهایی برای آموزششان انجام داده است که می گویند: با توجه به اینکه ما در منطقه محرومی زندگی می کنیم اینترنت قوی برای بهره مندی از آموزش از طریق فضای مجازی نداریم و البته اگر هم اینترنت باشد پولی برای تهیه گوشی هوشمند نداریم خودمان هم که سوادی برای آموزش کودک مان ندارد بنابراین چشم امید ما تنها به معلم مدرسه است اما متاسفانه معلم مربوطه هم از زمان تعطیلی مدارس تاکنون تنها یک بار به آوردن یک سی دی آموزشی برای ما اکتفا کرده که آن هم با توجه به اینکه ما امکانات چندانی نداریم و وسیله استفاده از آن سی دی را هم نداریم در گوشه خانه خاک می خورد.

این والدین خواستار برگزاری کلاس های حضوری برای کودکانشان شد تا آنها هم بتوانند به درستی از نعمت آموزش بهره مند شوند.