کرد پرس- مرحوم دکتر ماموستا مصطفی محمودی مدارج علوم دینی را نزد علمای، علامه و خوشنام و طراز اول منطقه مانند اساتیدی چون مرحوم ملاقادر عباسی گردسور در خانقاه، شمس برهان  منطقه بوکان و مرحوم ملا عبدالله شامخی شین آبادی و مرحوم علامه حاج ماموستا ملا محمد بداقی و مرحوم علامه قاضی ملا محمد خضری امام جمعه فقید اشنویه،...که همگی از سرآمدان علوم دینی منطقه مکریان و کردستانات بودند فرا گرفته بود.

 او در فقه و تفسیر به درجه استادی رسید تا جایی که گره های ناگشودنی مسائل متعدد فقهی با ذکاوت علمی و طراوت ذهنی او گشوده می شد و بارها از علمای برجسته منطقه  پرسش از مسایل  پیچیده فقهی را خدمت آن مرحوم عالی مقام ارجاع می دادند.

این عالم برجسته،  بر علوم عقلی نیز اشرافیت داشت و مسائل کلامی و عقاید اهل سنت را  به خوبی فرا گرفته بود و دیدگاه های کلامی خاصی داشت. نگاهی جامع به نزدیکی مذاهب بدور از تعصبات داشتند، او مدارج آکادمی را به خوبی پشت سر نهاده بود و در کسوت فرهنگی جزو اولین فارغ التحصیلان مقطع دکترا در آموزش و پرورش در بین همقطاران خود بود.

تصوف و عرفان از شاخصه های سلوک رفتاری او بود. مرحوم ماموستا محمودی فردی درون گرا و محجوب بود و مستوری و مهجوری از خصایص برجسته شخصیت گمنام و کم توقع وبی ادعای این عالم دینی شهرستان پیرانشهری بود.

 نقطه ابهام و مشکوکی در طول دوره ۲۶ سال امام جمعه ای او در شهر عالم پرور پیرانشهر دیده نمی شود قناعت و مناعت طبع وساده زیستی وبدور از تکبر و عزت نفس از او عالمی خود ساخته مصور کرده بود.ایشان در طول چهار دهه از عمر بابرکتش همچنان که بارها در مجامع عمومی،نماز جمعه وجماعت وکلاسهای تدریس در مدارس و دانشگاه ها ابراز می داشتند،عشق به وطن پرستی و ارزش های انقلاب و خدمت به مردم  از باورهای درونی ایشان بوده است. بهبود وضعیت معیشت مردم و رسیدگی به امورات عامه دغدغه همیشگی اوبود.

 علارغم اینکه سالها از کسالت جسمانی و درد کلیه رنج می برد.درسنگر یک روحانی و معلم و استاد مهربان ایفای خدمت می کرد و نهایت کسالت او به دیالیز منتهی گردید اما درد و الم جسمی را با حلم و توکل مداوا کرده بود به همین خاطر حتی در بستر بیماری نیز همیشه شاکر و مسرور بود.

 از او غیبت و تهمت و افترا نسبت به کسی شنیده نمی شد و اگر در مجلسی که او حاضر بود به سمت غیبتی پیش می رفت با متنانت و بزرگواری بحث را عوض می کرد. بدرستی او متخلق به اخلاق عملی بود و سخنی را بر زبان جاری نمیکرد مگر اینکه خود بدان عمل کرده باشد.

 در وعظ و نصیحت نیز عاملی متجلی و آمری متقی و مصداقی از انما یخشی الله من عباده العلما بود.

 ناصحی صادق و سالکی راسخ بود پیرو طریقت نقشبندی و از مریدان حضرت شیخ علاء الدین حسینی نقشبندی و فرزند خلف صالح اش مرحوم حاج بابا شیخ سیدطاها کمالی زاده نقشبندی از بزرگان طریقت نقشبندی و مقربان بارگاه حضرت شیخ عبدالقادر گیلانی بود.

 او انصاف را در قضاوت و اخلاق را در سیاست مراعات می کرد متانت در معاشرت و تواضع در مجالست از خصوصیات این عالم خودساخته پیرانشهری بود همواره همانند مدیری دلسوز متعصبانه پیگر امورات و مطالبات شهروندان بود.

 سالهای طولانی در منبر جمعه و جماعت مردم شریف پیرانشهر لحظه ای از اعتدال و انصاف و اخلاق فاصله نگرفت او از تشریفات و تجملات عبور کرده و با" ذکر الله "به وادی "تطمئن القلوب" رسیده بود  در بردباری و صبوری اسوه و در اخلاق و دیانت سرآمد بود و تعلقی به دنیا و مافیها نداشت و در اواخر عمر شریفش مصداق "انقطاع عن الناس" و " انقطاع الی الله" گردیده بود و از همه مافیها عبور کرده و به فناء فی الله می اندیشید آری او خلف صالح عالمان  فقاهت و  ثقافت حجره های سنتی علوم دینی منطقه پیرانشهر بود او سبکبارانه  به کاروان ابدیت پیوست.

درگذشت این عالم ربانی و متقی و پرهیزگار را خدمت علمای منطقه  موکریان و اهالی شریف شهرستان پیرانشهر و بیت مکرم ایشان تسلیت و تعزیت عرض می نماییم و رجاء واثق داریم که خداوند سبحان با علما و صلحا و شهدا او را محشور نماید و طریق صبوری و متانت و صداقت او پر رهرو باقی بماند.