به گزارش کرد پرس، روز جمعه پنجم خرداد ماه جاری ساعت هنوز به ۷ صبح نرسیده بود که جمعیت بسیاری برای حضور در جشنواره توت فرنگی کردستان به روستای «شیان» از توابع سنندج سرازیر شده بودند به طوری که دیگر نه جای نشستنی برای مهمانان بود و نه جایی برای پارک خودروها.

در این میان بودند زنان و مردان و کودکانی که شاید برای حضور در این جشنواره مجبور به پیاده روی بیش از ۵ کیلومتری در جاده پر پیچ و خم و البته شیبدار روستای شیان شده بودند، وقتی هم به محل برگزاری جشن رسیدند امکانات و جایی برای نشستن و استراحت نمی یافتند و به ناچار بر روی تپه های خاکی که به دلیل باران شدید حالا به گل تبدیل شده بودند، می نشستند.

البته مهمانان ویژه و مدیرانی که برای حضور در این جشنواره از هم سبقت گرفته بودند و همه در روستای شیان حاضر شده بودند، مشکلی نداشتند، چرا که همچون دیگر برنامه ها، ردیف های اول برای آنان رزرو و با وسایل پذیرایی نیز مهیا بود.

استاندار کردستان، معاون اقتصادی، معاون توسعه، معاون سیاسی، رئیس میراث فرهنگی، رئیس جهاد کشاورزی، نمایندگان مجلس و چندین و چند نفر دیگر از مدیران ارشد استان خود را به این جشنواره رسانده بودند که بگویند چقدر وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم این آب و خاک برای آنان مهم است، آن هم در روزی که وزیر اقتصاد و دارایی کشور در استان کردستان حضور داشت و برای بررسی مرز باشماق به مریوان سفر کرده بود.

شاید از دید استاندار کردستان و تیم اقتصادی وی حضور در جشنواره توت فرنگی ارجح تر از حضور با احسان خاندوزی بود که بدون تشریفات و بدون حضور هیچ کدام از مسئولان ارشد استان به مرز باشماق سفر کرده بود، مرزی که وقتی پای صحبت در میان باشد همه مسئولان آن را مهمترین مزیت کردستان برای توسعه تجارت خارجی می دانند.

شاید اگر مسئولان ارشد استان در این سفر در کنار وزیر اقتصاد و دارایی حضور داشتند می توانستند چند مصوبه و حداقل چند ۱۰ میلیارد تومانی اعتبار برای ساماندهی این مرز دست و پا کنند، تا با ارتقای زیرساخت های مرز می توانستند همین توت فرنگی که برای آن جشنواره گرفته بودند را به بهترین شیوه به عنوان یک کالای صادراتی به آن سوی مرزها صادر کرده و زمینه رونق اقتصادی کردستان را فراهم کنند، اما افسوس.

جشنواره توت فرنگی نیز که برگزار کردند در حد تنها یک مراسم شادی بود، چرا که در بیشتر زمان برگزاری این مراسم چند گروه موسیقی اجرا کرده و با آهنگ های شاد زمینه رقص و پایکوبی مهمانان حاضر در این جشنواه را فراهم کردند.

از لحظه صفر تا صد این مراسم هیچ اثری از میوه توت فرنگی که برای آن جشنواره برگزار کرده بودند نبود، البته به جز میزهای پذیرایی ردیف اول که مسئولان ارشد استان زحمت جلوس بر آنها را کشیده بودند.

در زمان برگزاری چنین جشنواره هایی حداقل انتظاری که می رود این است که دستاوردهای این حوزه، خدمات ارائه شده به کشاورزان و باغداران، سرمایه گذاری های صورت گرفته در زمینه فرآوری محصول و ... معرفی شود تا بتوان گامی برای تشویق مردمی برداشت که همه زندگی خود را بر روی این میوه لوکس و خوشمزه سرمایه گذاری کرده اند.

سرمایه گذاری که البته به دلیل نبود زیرساخت هایی مانند جاده های دسترسی مناسب، نبود سردخانه در مراکز تولید، نبود واحدهای تولید و فرآوری محصول و وجود دلالان، هر سال رو به زوال می رود و کشاورزان را نسبت به تولید این محصول دلسرد می کند.

در کمتر از یک دهه گذشته کردستان قطب تولید بیش از ۹۰ درصد توت فرنگی کشور بود، اما امروز به ادعای همین مسئولان ارشد که برای گرفتن عکس یادگاری به جشنواره توت فرنگی به شیان آمده بودند، امروز ۶۰ درصد توت فرنگی کشور در این استان تولید می شود.

باید یکی پیدا شود و به این مدیران دوربینی بفهماند که برگزری مراسم و جشن و جشنواره نمی تواند منجر به تولید و شکوفایی اقتصادی و کشاورزی شود و تنها با برگزاری مراسم رقص و پایکوبی نمی شود مردم را سرگرم کرد تا از زیر وعده هایی که هر سال به توت فرنگی کاران می دهند، فرار کرد.