به گزارش کردپرس به نقل از فارن پالیسی، اپوزیسیون ترکیه در انتخابات اخیر کار بسیار سختی را پیش رو داشت، از یک طرف حریف مستبد و قدرتمند داخلی و از طرفی دیگر قدرت های خارجی که از اردوغان حمایت می کردند. میزان تجارت غیرقانونی بین ترکیه و کشورهای حامی اردوغان به حدی زیاد است که این کشورها به هر طنابی چنگ خواهند زد تا او را در راس قدرت حفظ کنند.احزاب طرفدار دموکراسی برای دفع استبداد داخلی به گفته ی محققان عمل کردند. از ایجاد یک جبهه متحد و ارائه راه حل های ملموس برای مشکلات فوری کشور تا اجرای یک کمپین مثبت، آنها در این مبارزه ناعادلانه هر چه می توانستند کردند اما کافی نبود.
شرایط در ترکیه نیز برای تغییر آماده بود. فساد در زمان اردوغان به ابعاد نجومی رسیده است. سوء استفاده از اقتصاد و پیگیری سرسختانه سیاست های مالی  "غیر متعارف" منجر به تورم سه رقمی شده است و باعث شد تا بانک مرکزی با ذخایر خارجی منفی رو به رو شود. زلزله های ویرانگر  اوایل ماه فوریه کشور را در برگرفت و واکنش آهسته دولت تعداد کشته شدگان را به بیش از ۵۰ هزار نفر افزایش داد. تقاضای مردم برای تغییر هرگز از این  قوی تر نبوده است.

چرا با اینکه کسانی  تغییرات گسترده را وعده داده بودند، شکست خوردند؟

بخشی از پاسخ در ماهیت انتخابات در حکومت های خودکامه نهفته است. انتخابات آزاد و عادلانه در این کشورها معنایی ندارد.در ترکیه، اردوغان محبوب ترین مخالفان خود را با پرونده های دادگاهی، زندانی  یا مورد ارعاب قرار می دهد. او از منابع دولتی و کنترل رسانه ها جهت تحمیل عقاید و آرمان های خود به رای دهندگان استفاده کرد، در حالی که رقیب او از ارسال پیام های مداوم منع شده بود. به عنوان مثال، در ماه اوریل، اردوغان ۳۲ ساعت در تلویزیون دولتی فرصت در اختیار داشت، در حالی که حریف او فقط ۳۲ دقیقه وقت داشت. مقامات رسانه ای ترکیه کمال قیلیچداراوغلو، نامزد اپوزیسیون در انتخابات ریاست جمهوری را از ارسال پیام های متنی به شهروندان منع کردند، در حالی که وزرای دولت روزانه با شهروندان ارتباط داشتند.

برخی ممکن است شکست اپوزیسیون را با گفتن اینکه بخش قابل توجهی از رای دهندگان ترکیه  دموکراسی را ارجحیت قرار داده اند، توضیح دهند که تا حدی حقیقت دارد. اردوغان از دموکراسی ناقص کشور برای ایجاد حکومت تک نفره خود استفاده کرده است. دادگاه ها پر از وفاداران او است، رسانه ها عمدتا توسط او و وزارایش کنترل می شوند و سرکوب چنان چرخش چشمگیری داشته است که حتی کودکان به دلیل توهین به اردوغان محاکمه می شوند. با وجود همه اینها، اکثریت رای دهندگان ترکیه همچنان به او رای دادند. منصفانه است که نتیجه بگیریم که میلیون ها نفر در کشور هستند که منافع حزبی را بر نگرانی های دموکراتیک در انتخابات ارجحیت قرار داده اند.
اما یک توضیح قانع کننده تر برای اینکه چرا مردم به قلیچداراوغلو رای ندادند وجود دارد. قدرتمندان اقتدارگرای پوپولیست، مانند اردوغان، با بهره برداری از نگرانی های وجودی جوامع خود، در مواجهه با احتمالات نامطلوب، ادامه می دهند - حتی اگر، به طور متناقض، سیاست های آنها  در وهله اول باعث ناامنی شود.

با توجه به گفته سردمداران حوزه سیاست، مستبدان برای ماندن در قدرت سخت تلاش خواهند کرد. حتی زمانی که عملکرد ضعیفی دارند، مستبدان هنوز هم می توانند اکثریت را با تحریک و بهره برداری از ترس های وجودی در جامعه جمع آوری کنند. آنها مخالفان خود را بی کفایت، بی نظم  و کاملا خطرناک می خوانند و به نیاز اولیه مردم، امنیت و نظم حاکم بر کشور تحت حکومت آنها پافشاری می کنند. هنگامی که مردم در مورد امنیت اقتصادی خود نگران هستند، پریشان رای خواهند داد. ترجیحات سیاسی و خواسته های آزادی گرایانه کم رنگ می شود. مردم در اطراف مستبدی که خود را ناجی مردم می نامد و وعده می دهد که امنیت را به هر قیمتی فراهم خواهد کرد، تجمع می کنند. در میان عدم اطمینان،مردم ناچار به رای دادن به مستبد می شوند.

ترکیه و همسایه های پر آشوب

 شکاف تاریخی بین ترک ها و کردها به دلیل جنگ در همسایه جنوبی، سوریه تشدید شده است. دستاوردهای کردها باعث واهمه ترکیه از پیدایش دولت مستقل کرد در سوریه شده است. اردوغان بر افروخته، به این نگرانی ها در میان ترک ها دامن زده  و سوار بر موج ملی گرایان در تلاش برای تحکیم قدرت خود است. در جریان مبارزات انتخاباتی، او از فیلم هایی جعلی استفاده کرد تا حریف خود را به حزب کارگران کردستان (PKK) متصل کند.او آنها را تروریست خواند و ادعا کرد که قیلیچداراوغلو در صورت انتخاب شدن، عبدالله اوجالان، رهبر زندانی پ.ک.ک را آزاد خواهد کرد. اگرچه پ.ک.ک اخیرا حملات گسترده ای را در داخل مرزهای ترکیه انجام نداده است و با کمپین نظامی ترکیه در کشور عراق تضعیف شده است، اما ایجاد ترس توسط اردوغان نگرانی های جامعه ای را که معتقد است در حال حاضر توسط میلیون ها پناهنده مورد حمله قرار گرفته، افزایش داده است.

احساسات ضد پناهندگی در ترکیه به موضوعی حساس در ترکیه بدل شده است. تعداد فزاینده ای از ملی گرایان، پناهندگان را به عنوان یک بار اقتصادی، یک تهدید امنیتی و خطری برای آرایش قومی کشور می بینند. شهروندان طبقه کارگر ترکیه شکایت دارند که پناهندگان سوری در حالی که حقوق شهروندان درجه دوم را دریافت می کنند، از دولت کمک می گیرند. کردها از استقبال گرم پناهندگان سوری از طرف دولت ترکیه در حالی که فاقد حقوق اساسی مانند دسترسی به آموزش عمومی به زبان کردی هستند، ناراضی هستند. دیگران نگران هستند که سوری ها باعث افزایش هزینه ها شوند، دستمزدها را کاهش دهند و با مالیات مردم ترکیه حقوق خود را دریافت کنند. این سیاست مرز باز اردوغان بود که در وهله اول منجر به هجوم پناهندگان شد. با این حال،نظر بسیاری از رای دهندگان ترکیه این است که تنها اردوغان می تواند مشکل را حل کند.

در مناطق زلزله زده، نگرانی های فزاینده، رای دهندگان را به حمایت از همان مردی سوق داد که با سال ها فساد مالی و اعطای مجوزهای غیرقانونی به ساختمان سازها در وهله اول باعث بدبختی آنها شد.بسیاری فکر می کردند که بسیاری از کسانی که خانه ها، عزیزان و جوامع خود را از دست دادند، از یک رهبر قاطع حمایت خواهند کرد، کسی که به سرعت شروع به بازسازی کند و وعده دهد که بازسازی را در یک سال به پایان می رساند، نه اینکه به عامل این مصیبت رای دهند. یکی از حامیان قدیمی حزب اپوزیسیون جمهوریخواه خلق از هاتای، یکی از شهرهایی که بیشترین آسیب را از زلزله دیده است، به من گفت که او به اردوغان رای خواهد داد حتی اگر از او متنفر باشد. او یک دیکتاتور است و تنها یک دیکتاتور می تواند کارها را به سرعت انجام دهد. او از من خواست که بدلیل ترس از مجازات نامی از او نبرم.

مشکلات اقتصادی ترکیه یکی دیگر از منابع نگرانی است. این کشور با یک اقتصاد متزلزل، سقوط ارزش لیر  و نرخ تورم بسیار بالا مواجه است. میلیون ها نفر زیر خط فقر زندگی می کنند. یک نظرسنجی نشان می دهد که تقریبا 70 درصد از کسانی که در نظرسنجی شرکت کرده اند، در پرداخت هزینه غذا مشکل دارند. با وجود اینکه این مشکلات اقتصادی توسط اردوغان ایجاد شده است، هنوز هم به اندازه کافی مردم به او اعتماد داشتند تا آنها را اصلاح کنند، به جای اینکه شانس خود را با رهبری که حزبش در دهه های گذشته کشور را اداره نکرده است، امتحان کنند. میلیون ها نفر که برای امرار معاش خود به کمک های دولتی متکی هستند، نگران بودند که اگر قیلیچداراوغلو به قدرت برسد، ممکن است مزایای دولتی را از دست بدهند، پیامی که کمپین اردوغان بر آن پافشاری کرد.

اردوغان از تمام این نگرانی‌ها استفاده کرد.قدرت او در متقاعد کردن اکثریت مردم در ترکیه است، او مردم را متقاعد کرد که او به تنهایی می تواند مشکلاتی را که ایجاد کرده است برطرف کند. سوال این است که او تا کی می تواند بر این موج ترس سوار شود. پنج سال آینده تحت رهبری اردوغان مشخص کننده این موضوعات خواهد بود.