به گزارش کردپرس، در دو سال اخیر مقالات مختلفی درباره عزم جدی چین برای ورود به اقلیم کردستان عراق نگارش شده است. بر اساس موضوعات مطرح شده در این مقالات، پکن شیوع کرونا را فرصتی برای ورود به اقلیم کردستان یافت و مقامات پزشکی، فرهنگی و اقتصادی خود را به همراه کمک های انسانی برای مقابله با کرونا به اقلیم کردستان فرستاد.

در کنفرانس اخیر مطالعات کردی که در دانشگاه مدرسه اقتصاد لندن برگزار شد، گسترش نفوذ چین در اقلیم کردستان هم موضوع یکی از پانلها بود که در آن سردار عزیز، کارشناس مسائل کردها با تمرکز بر روابط چین با کشورهای خاورمیانه، بویژه عراق، به بررسی این موضوع پرداخت.

در این کنفرانس در خصوص نحوه تعامل چین با اقلیم کردستان اشاره شده که پکن، با نگاه هوشمندانه به مسائل سیاسی عراق و اقلیم کردستان، از ورود به برخی مسائل سیاسی کردهای عراق که در مورد آنها حساسیت وجود دارد، پرهیز می کند. چین در عوض با تکیه بر ابزارهای قدرت نرم سعی در توسعه نفوذ خود در این منطقه دارد.

در مورد ابزارهای چین برای توسعه نفوذ در اقلیم کردستان، بر تمرکز چین بر ابزارهای آموزش، زیرساخت، تکنولوژی و مهم تر از همه، برتری توسعه اقتصادی بر توسعه دموکراسی تاکید شده است.

نکته مهمی که در مورد ورود چین به اقلیم کردستان و حضور چندین ساله آمریکا در این منطقه به آن اشاره شده، تناقض آشکار رویکردهای سیاسی و فرهنگی این دو عضو دائم سازمان ملل در خصوص مسائل کردهای عراق است. ویژگی روابط چین با اقلیم کردستان در مقابل ارتباط ایالات متحده آمریکا با اقلیم کردستان، خودداری چین از ورود به برخی موضوعات مانند اقلیتها، تعامل متفاوت این کشور با قشرها و نهادهای مختلف در اقلیم کردستان مانند دانشگاهها، نهادهای مدنی، شرکت های دانش بنیان، کادرهای احزاب کرد، دانشجویان و نخبگان این منطقه عنوان شده است.

در این پانل، از حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق به رهبری جلال طالبانی، رهبر فقید این حزب و ارتباطات او با مائو، به عنوان پل آغازین ارتباط چین با کردهای عراق نام برده شده است.