به گزارش کردپرس، بر این اساس چهار سکونت‌گاه غیررسمی منطقه شهید نجاری امیرآباد، منطقه پشت سی متری کلتپه (دیم شیخه)، سنگ‌شکن (دانشگاه آزاد) و سی متری مهندس رشیدی به محدوده قانونی شهر اضافه می‌شوند.

این موافقت در جلسه‌ای که به صورت ویدیو کنفرانس با کمیته فنی شورای عالی شهرسازی و معماری ایران برگزار شد اعلام شد.

«ناصح محمدخانی» شهردار بوکان در پایان این جلسه ضمن ابراز خوشحالی از به نتیجه رسیدن این طرح و با اشاره به نتایج مثبت آن در توسعه‌ شهر بوکان و زندگی شهروندان گفت: در ماه‌های آتی نیز خبرهای خوبی در ارتباط کاهش افق طرح تفصیلی و بازنگری آن و افرایش محدوده در راه است.

گفتنی است؛ در سطح شهرستان بوکان ۱۱ روستای حریم شهر و ۴ سکونتگاه غیر رسمی چسبیده به محدوده شهری وجود دارد، این دو موضوع سبب بروز مشکلات حاشیه نشینی در این شهرستان در سایه نبود نظارت بر ساخت و سازها در طول سالیان اخیر بوده است.

جمعیت حاشیه نشین به دلیل خشکسالی و مهاجرت روستائیان در چند سال اخیر در بوکان که یکی از شهرهای مهاجرپذیر آذربایجان غربی است، ساکن شده و افزایش یافته اند. افزایش ضریب شهرنشینی بوکان از متوسط استانی و کشوری بالاتر است و این امر رشد بی سابقه سکونتگاه های غیررسمی را شکل داده و مانعی بر سر راه توسعه بوکان در جنوب آذربایجان غربی شده است.

در آخرین روزهای سال ٩٦ طرح الحاق چهار منطقه به محدوده شهر بوکان در شورای توسعه و برنامه ریزی استان آذربایجان غربی تصویب و به شورای معماری کشور ارجاع داده شد. اما این شورا با استناد به نامه ای از راه و شهرسازی استان، الحاق این چهار منطقه بوکان را از اولویت خارج کردند در حالیکه راه و شهرسازی و جهاد کشاورزی معتقدند الحاق این چهار محدوده نیاز به تبصره یک ماده یک دارد.

منطقه شهید نجاری امیرآباد، ۳۰ متری ناله شکینه، ۳۰ متری مهندس رشیدی و دانشگاه آزاد به محدوده شهری چسبیده اند و علی رغم سابقه ۱۵ ساله ساخت و ساز و تراکم بالا در محدوده شهر قرار ندارند.

این ۴ منطقه با جمعیت بالای ۱۰ هزار نفر چسبیده به محدوده شهری سال ها است در جهت الحاق به محدوده با مشکلاتی چند روبه رو شده اند. تغییر در قانون اراضی زراعی، مانع اصلی الحاق چهار سکونتگاه غیر رسمی به محدوده شهر بوکان شده است.

از سوی دیگر ادارات خدمات رسان با مشکلاتی فراوانی در راستای ارائه خدمات به این ۴ سکونتگاه به دلیل غیر رسمی بودنشان دست و پنجه نرم می کنند و این مناطق دارای شاخص برخورداری بسیار پایین به نسبت میانگین شهرستانی و استانی هستند.