خبرگزاری کردپرس _ وقتی مرتعی آتش می‌گیرد تا زمانی‌که چیزی برای سوختن باشد؛ خواهد سوخت، مگر جهت باد در لبه کوه اجازه ندهد یا آتش به پای‌ صخره ها برسد. تلاش‌ها با دست خالی قطعا علیرغم جانفشانی ها تقریبا همیشه بی ثمر است.

مناطق جنگلی گهواره تا سد آزادی اسلام آبادغرب و کوه های ریجاب و تنگه مرصاد و ... دارای متراکم ترین جنگل‌های بلوط در زاگرس هستند ولی یا بنده بی اطلاعم و یا سابقه نداشته که خبری در خصوص آتش سوزی آنجا شنیده باشیم. هکتارها و کیلومترها جنگل متراکم در هوایی به مراتب گرم‌تر از اورامانات که برای این موضوع خدا را شاکریم. ولی در ۱۵ سال اخیر در میان مردمان معروف به بافرهنگ استان، شاهد آتش گرفتن ها وسیع و بودار در مراتع اورامانات هستیم و جان گرفتن های زیادی را مشاهده کرده ایم.

بی تعارف در میان عوام و در خلاصه صحبت‌های ضد و نقیض؛ خیلی ها  را مسئول آن می‌دانند! که نیاز به روشنگری در این زمینه است تا مشخص باشد خاطیان امر از این ماجرای تکراری و اسفناک دقیقا چه هدفی را در میان نجیب ترین خلق روزگار دنبال می کند؟

از نظر تجربه؛ بارندگی های فراوان در فصل بهار و رشد زیاد گیاه می‌تواند یکی از بهانه های آتش سوزی‌های اورامانات باشد که معقول می نماید. ولی واقعا نهادی مثل محیط زیست کجای این ماجراست؟

نباید تجارب گذشته درس عبرتی باشد و یگان‌های مخصوصی، خاصتا برای منطقه پر خطر تدارک ببینند.

آقای کولانی کجای کاری؟ چرا ندانم کاری‌های اداره تحت ریاست شما در انفعال کامل، باعث حرف و حدیثهای  از سر ناراحتی ملت باشد! فرض را بر مقصر دانستن خاطیان در این آتش سوزی‌ها بدانیم برای تحصیل زمین و دور زدن قانون، یعنی تکرار ها نباید درس باشد:

حتما باید مثل ماجرای تکراری شاه چراغ در غیاب نیروی امنیتی کارگر خدماتی با دست خالی مهاجم را خلع سلاح کند و در اورامانات هم جوانان با دست خالی آتش افروخته را خاموش کنند؟ نکند این شیوه نامبارک مدیریت داخلی و بیخیال  به تاسی از گفته شریف وزیر بهداشت سابق که فرمود خودت بمال باشد.

از نهادهای ذیربط خواستار شفاف سازی و معرفی خاطیان و اشد مجازات و روشنگری کافی و جبران مافات هستیم‌. آقایان تنها داشته ی ما در این کشور را محافظت کنید.

چراکه حتی نیروگاه سد داریان آب و برقش که مال ما نیست چون باغات انار ما پارسال خشک شد، امسال هم خاموشی‌های برق ظاهرا فقط در اورامانات بوده است آن هم در تابستان داغ ۱۴۰۲.