صادق توکلی‌مهر عضو شورای شهر ارومیه در نطقِ پیش از دستور خود در صحن شورا با اشاره به رتبهٔ نخست استان آذربایجان غربی در فلاکت و رتبهٔ ۲۴ در بین ۳۱ استان کشور در توسعه‌نیافتگی، علت این عقب‌ماندگی را در مراجعهٔ مسئولان و کارگزاران به هوش خود می‌داند و می‌گوید برای چیره‌شدن بر بحران‌های موجود و توسعهٔ متوازنِ شهر ارومیه می‌بایست به سوی گفتگوی مبتنی بر عقلانیت گام برداریم.

توکلی‌مهر نخست گفتگو را خودِ توسعه می‌داند، سپس با انتقاد از رویه‌های گذشته و آتش‌نشانی عمل کردن در مقابل بحران‌ها، گفتگو را پیشنیازِ توسعه شهر ارومیه عنوان می‌کند.

او در واقع می‌گوید؛ بیایید برای گفتگو، گفتگو کنیم. به‌نظر می‌رسد در دوره‌های گذشته و این دوره بعد از گذشت ۲ سال از تشکیل شورا، آن‌ها هنوز نتوانسته‌اند بر سر مسائل و حل آن‌ها، گفتگو(عقلانی) کنند.

نطقِ صادق توکلی‌مهر من را یادِ «رؤیایی دارم»؛ سخنرانیِ خواندنی و مشهور مارتین لوترکینگ، رهبر سیاهپوست جنبش حقوق مدنی آمریکا انداخت. البته مقصودم مقایسه آن دو نیست، بلکه از نطقِ توکلی‌مهر چنان بر می‌آید که «گفتگو» در شورای اسلامی شهر ارومیه به یک رؤیا تبدیل شده است! آنچنان که عضو شورا در میانهٔ بحران‌ها، اعضای دیگر را به گفتگو دعوت می‌کند، آن‌هم گفتگوی مبتنی بر عقلانیت که جزو بدیهیات و ویژگی‌های یک انسانِ مسئولِ امروزی است.

توسعە بیش از هر امر دیگری به انسانِ توسعە‌گرا نیاز دارد. انسانِ توسعە‌گرا دارای ذهنیت متجدد، دغدغە‌مند، پرسشگر و تلاش‌گر است تا آیندە‌ای مطلوب برای شهروندان فراهم کند. یکی از دلایل عقب‌ماندگی شهر ارومیه و استان آذربایجان غربی عدم‌پذیرشِ کثرتِ زبانی و فرهنگی از سوی اعضای شوراست و این خود نشان‌دهندهٔ ذهنیتی‌واپسگراست که دغدغه‌اش توسعهٔ نیست.