به گزارش کرد پرس؛ ماموستا ابوبکر حسن‌زاده از اندیشمندان و مترجمان سرشناس کردستان و ایران است که در سال ۱۳۱۷ شمسی در خانواده‌ای متدین در روستای«کانی علی‌گرده» بوکان دیده به جهان گشوده است. استاد حسن‌زاده آخرین فرزند خانواده بود و در سن یک سالگی پدرشان را از دست داد و طعم یتیمی را چشید. با مرگ پدر، مادر سرپرستی وی و پنج برادران و خواهراش را که بزرگترین آن‌ها ۱۴ سال بیشتر نداشت، برعهده گرفت. ماموستا حسن‌زاده تحصیلات خود را در مدرسه علوم دینی روستای زادگاهش آغاز کرد و در مدت سه سال «گلسـتان سعدی»، قسمتی از «بوستـان سعـدی»، «تصریف زنجانی» و « عوامل جرجانی» را نزد ملا عبداللطیف حافظی فرا گرفت. در سال ۱۳۳۴ شمسی به منظور ادامه تحصیل کوله‌بار سفر بست و روستای زادگاهش را ترک کرد و در مدارس علوم دینی روستاهای تابعه بوکان و سقز به کسب علم و دانش پرداخت و از محضر اساتید برجسته‌ای آن دیار بهره گرفت. کتاب‌های « تصریف ملا علی»، « إظهار برکوی»،«وضع و استعاره»، «سیوطی» و «جامی» را نزد مرحوم ملاسید عبدالرحمن کریمی در روستای «کانی گرکه» از توابع بوکان آموخت و همه  آنها را حفظ کرد و کتاب‌های« الملتقطه»، و «حاشیه ملا عبدالله » در علم منطق و کتاب «گلنبوی آداب » در علم مناظره و «بدرالعلاة» در فلسفه و بخشی از کتاب « منهاج الطالبین » در فقه امام شافعی را نزد استاد ملا عبدالقادر فائض فرا گرفت. سپس برای گذراندن مراحل پایانی تحصیل علوم دینی به دارالعلم منطقه مکریان در روستای حمامیان بوکان رفت و با خواندن کتاب‌های «المطول» در علم بلاغت و «جمع الجوامع» در اصول فقه نزد استاد برجسته و رئیس العلماء منطقه ماموستا ملاعلی ولزی تلمذ و از آنجا رهسپار مدرسه علوم دینی مسجد جامع مهاباد شد و به مدت ۲ سال نزد اساتید برجسته ملاحسین مجدی و ملا محمدصالح مدرسی به کسب علم و دانش پرداخت و سرانجام در خردادماه سال ۱۳۴۱ شمسی موفق به کسب اجازه نامه افتاء و تدریس از محضر مجمع علمای مدرسه علوم دینی مهاباد گردید. حسن‌زاده در آبان سال ۱۳۴۱ به عنوان پیش نماز و مدرس به روستای «کانی گرگه» از توابع بوکان رفت و به مدت ۶ سال در آنجا مشغول وعظ و ارشاد مردم و تدریس علوم دینی به مشتاقان علم و ادب شد. در سال ۱۳۴۵ شمسی در آزمون صلاحیت مدرسی در تهران شرکت کرد و پذیرفته شد و بعد از اخذ گواهی مدرسی، در سال ۱۳۴۷ در سازمان اوقاف استخدام شد. در سال ۱۳۵۱ در کنکور سراسری شرکت کرد و در دو رشته زبان و ادبیات عرب دانشگاه مشهد و جامعه شناسی دانشگاه تهران بطور همزمان پذیرفته شد که در نهایت به تحصیل در رشته جامعه شناسی در دانشگاه تهران کفایت کرد. و پس از اخذ مدرک کارشناسی، در سال ۱۳۵۶ به عنوان مسئول اداره اوقاف مهاباد منصوب شد. وی در مدت مسوولیت خود در بهبود اوضاع روحانیان و مدرسین و طلاب علوم دینی منطقه و تعمیر و نوسازی مساجد و مدارس علوم دینی و اماکن مذهبی و افزایش درآمد موقوفات تلا ش های زیادی نمود و خدمات ارزنده‌ای را ارائه کرد. وی در آذرماه سال ۱۳۶۳ به شهر سنندج منتقل و تا سال ۱۳۷۱ در اداره اوقاف این شهر مشغول به خدمت شد و در این مدت با بزرگانی چون مرحوم سید عمر پارسا، دکتر مصطفی خرم‌دل و دکتر محمود ابراهیمی همنشین شد و ضمن انجام دادن کارهای اداری به تحقیق و ترجمه هم پرداخت و چندین کتاب ارزشمند را ترجمه و منتشر کرد. در آذرماه سال ۱۳۷۱ به شهرستان تبریز منتقل شد و بعد از مدتی اشتغال در اداره اوقاف این شهرستان بخاطر حسن اخلاق و رفتار و منش نیکویش مورد احترام زیاد مدیر و کارکنان آن اداره قرار گرفت و در فضایی بسیار آرام و سرشار از محبت و اعتماد مشغول خدمت به جامعه شد و کتاب‌های دیگری را ترجمه و آماده انتشار کرد. سرانجام در مردادماه سال ۱۳۷۹ و بعد از ۳۲ سال خدمت به افتخار بازنشتگی نایل آمد و به شهر سنندج بازگشت و از آن زمان خود را وقف تدریس و تحقیق و ترجمه ترویج آموزه‌های دینی و انسانی نمود.