بر اساس اعلام دبیر کل اتاق مشترک بازرگانی ایران و عراق از هر 5 دلار صادرات ایران یک دلار آن مربوط به صادرات به عراق است. بررسی داده های گمرکی نشان می دهد که سهم عمده این صادرات مربوط به گاز است. 
هر چند عراق همچنان یک شریک سیاسی مهم برای ایران به حساب می آید اما سیاستگذاری های آنان نشان می دهد به صورت جدی در پی یافتن راهی برای کاهش وابستگی خود به گاز و برق ایران هستند تا از فشارهای آمریکا هم رها شوند.
راهکار عبور از این مشکل و حفظ  سهم از بازار عراق و حتی افزایش آن در رشد تولید و استفاده از ظرفیت های مهم دیگر کشور است و در این میان استان کردستان به دلایل متعدد می تواند نقش ویژه ای بر عهده بگیرد.
منطقه آزاد بانه و مریوان که در حال حاضر به دلایلی با حواشی هم همراه شده است، اگر به درستی راه اندازی شود می تواند از طریق سرمایه گذاری های مشترک با عراق و تولید محصول مشترک، بخشی از نیازهای بازار عراق به کالاهای صنعتی  و خصوصا برقی را پوشش دهد.
یکی دیگر از مشکلات مهم در صادرات ایران به عراق تکیه ایران بر صدور محصولات خام کشاورزی است که هرازگاهی با توجه به سیاست های حمایتی عراق از کشاورزان خود؛ با مشکل و محدودیت مواجه می شود و صادرات پایدار به حساب نمی آید.

کارخانجات ایرانی صاحب نام در عرصه صنایع غذایی بعضا دارای سوابق نزدیک به یک قرن هستند و برندهایی خوشنام به حساب می آیند. سرمایه گذاری این کارخانجات در استان هایی مانند کردستان و آذربایجان غربی با توجه به ظرفیت های کشاورزی و باغی این استان ها و فرآوری محصولات می تواند زمینه دسترسی به بازار مهم صادراتی عراق را به خوبی فراهم کند.

به نظر می رسد همه ناظران بر ضرورت تغییر ریل صادراتی ایران به عراق هم نظر باشند، در این تغییر ریل اگر ظرفیت های استان کردستان علاوه بر مرز مشترک آن با عراق و پایانه باشماق در نظر گرفته نشود و تولید در استان با اهداف صادراتی در سطح کلان مورد توجه سیاستگذاران قرار نگیرد، اجحافی بزرگ در حق سیاستگذاری تولید در کشور صورت گرفته است. 
مسئولان اقتصادی استان هم لازم است با لابی گری این ظرفیت ها و پتانسیل ها در سطح کشور مطرح کنند و با ارایه مشوق های تولیدی کارخانجاتی مانند مهرام، بهروز، تک و مانا و.... برای سرمایه گذاری اقماری تحت برندشان در استان کردستان مجاب سازند.