خبرگزاری کردپرس _ با انتشار خبر تألم برانگیز کوچ ناگهانی و درگذشت پزشک حاذق و محبوب کرمانشاهی دکتــر فــرخی، جامعه پزشکی و دوستدارانش به سوگ نشستند . دکتــر فــرخی، زاده روستای "ونایی" از چهارطایفه اسلام آبادغرب بود. از خانواده ای نجیب زاده و فرزند شهیر و با وقار ایل کلهــر و اولین پزشک این ایل بزرگ بودند. او پزشکی حاذق و انسانی نمونه، در مردمداری و اخلاق مداری متواضع و فروتن بود. شخصیتی ملی و مذهبی که پایبندی اش به آموزه های ملی و مذهبی در عرصـه پزشـکی و طبابتش مشهود است. او خود را محصور و محدود به طبابت نکرده بود؛ بلکه شخصیتی جامع اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و عشـایری داشت.

دکتر فرخی ۶۰ سال در عرصه پزشکی و طبابت در خدمت مردم بود، خود را متعلق و فرزند غرب کشور می دانست. خدمت به هم نوعان و هم زبانانش را به هر امتیازی و در هرجایی ترجیح داد او دنبال مطامع دنیوی و نام و نان نبـود. متواضعانه و بی ادعا خستگی ناپذیر دنبال خدمت بود.

او از مؤسسین دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه و بانی و پایه گذار بیمارستان بیسـتون بود  و دو دوره با تایید و رأی جامعه پزشکی بر کرسی سازمان نظام پزشکی استان نشست. دکتر فرخی پزشکی را تجارت نمی دانست. از مردم داری و نوع دوستی اش همین بس که از طراحان طرح "ممنوعـیت" هرگونه وجه خارج از شمول بیماران (زیرمیزی ) بود که مصوب و اجرا گردید .

لقب شهریار پزشکی و چهره ماندگار پزشکی کرمانشاه شایسته اش بود. تا آخر عـمر شـریف شان وفادار به سـوگند پزشـکی ماند و بدان پایبند بودند. جایگاه دکتـر فـرخی در ایل کلهر ممتاز بود. او از ایل بیگان بود که نبودش جبران ناپذیر و ستونی از ستون های سترگ ایل بودند که فقدانش غم انگیز است.

اومصلحی پرنفوذ و نقش بی بدلیلش در تعامل با سران دیگر ایلات و عشایر غرب کشور و دوستی دیرینه اش با بزرگان فرق و مذاهب غیرقابل انکار است . شخصیت متواضع وکلام نافذ باصلابتش او را برای همه قابل احترام کرده بود.
دکتـر فـرخی بر ادبیات فولکلور کردی و تاریخ ایلات و عشایر و مخصوصا تاریخ کلهر تسلط کامل داشت. او نه تنها بر زبان مادری تسلط کامل داشت، بلکه بر ادبیات و ضرب المثل های انگلیسی هم تسلط داشت. دکتر در عرصه سیاست هم، اهل تحلیل و نظر بودند، اما سیاست زده نبودند.

دکتـر فـرخی با رانت و سفارش، بزرگ و نام آشنای مردم نشد. مجموعه خصائل نیکو و مردم داری، او را در قلب ها ماندگار کرد.
نام و یادش برای همیشه ماندگار باد.

" صبر بسیار باید پدر پیرفلک را...
تا دگر بار مادر گیتی چون تو فرزند بزاید"