به گزارش کردپرس، کودک آزاری به دلایل مختلفی از سوی والدین و گاهی افراد ناشناس در قبال کودکان انجام می گیرد. سازمان بهداشت جهانی در تعریف کودک آزاری می گوید: «هرگونه رفتار یا نارسایی از طرف والدین یا هر کسی که سرپرستی کودک را به عهده دارد که منجر به مرگ کودک، صدمات و آسیب های روحی، آزارهای جنسی و یا استثمار کودک شود، کودک آزاری تلقی می شود».

اگرچه کودک آزاری می‌تواند در محیط خانه یا خارج از آن اتفاق بیافتد اما اکثر مطالعات نشان می‌دهد حدود۷۰ درصد کودک آزاری‌ها در محیط خانواده صورت می‌گیرد.

بر اساس اعلام مدیرکل بهزیستی آذربایجان غربی «در سال جاری تا اواسط دی ماه، ۴۹۳ مورد کودک آزاری در این استان ثبت شده است». آمارها حتی حاکی از قتل چندین کودک و نوجوان در سال جاری توسط والدین آنها است!

آماری که در نوع خود هراس انگیز است و تمامی ارگان ها و نهادهای مرتبط را زیر سوال می برد. کودکانی که ناخواسته قربانی صدمات و شکنجه های بزرگسالان شده اند و بی صدا و در خفا تحمل کرده اند چرا که توانایی و علم به شکایت از شکنجه گران خود را نداشته اند. آنهایی هم که سرنوشتشان خاک سرد گور شد، حتی فرصت شکایت نیافتند.

خشونت ها علیه کودکان به شیوه های مختلفی بروز پیدا می کند از جمله؛ وادار کردن کودکان به انجام کارهای سخت و طاقت فرسا، تنبیه و آزار بدنی، خشونت کلامی، ممانعت از تحصیل، سوءاستفاده و آزار جنسی، کودک همسری و ازدواج اجباری و ... همه و همه جنبه های مختلف کودک آزاری هستند که متاسفانه روزانه در گوشه و کنار استان به گوش می رسد، اما تنها اندکی از آنها به اخبار راه می یابند.

در سال جاری حتی مواردی از قتل کودکان و نوجوانان توسط والدینشان در آذربایجان غربی رخ داد که تنها ٧ مورد آنها به رسانه ها راه یافتند و احتمال موارد پنهان دیگر هم دور از انتظار نیست.

• زیلان متولد ۱۳۸۶، صبح روز جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲ به طرز فجیعی پس از شکنجه توسط پدرش در روستای زیوه از توابع ‎پیرانشهر  به ضرب دو گلوله به قتل رسید.
• ۲۲ تیر ماه راحله ۱۵ ساله اهل خوی توسط پدر و مادرش به قتل رسید در حالیکه در ابتدا اعلام شده بود به خاطر خشونت خانگی خودکشی کرده است. راحله فرزند دوم خانواده در ۱۲ سالگی به اصرار پدر و مادرش با مردی که حدودا پانزده سال از او بزرگ‌تر بود ازدواج می‌کند و راهی ارومیه می‌شود. او پس از بازگشت به خانه پدری‌اش، توسط پدر و مادرش با انگیزه‌ای نامشخص کشته می‌شود.
• سوم مهر ماه جسد هایده، ۱۶ ساله اهل شهرستان ربط در داخل سد سردشت حین تخلیه آب توسط شهروندان در حالی پیدا شده که یک بلوک سیمانی به پاهایش متصل بوده و دست، چشم و دهانش با چسب بسته شده بود. خانواده او از ٤ ماه پیش از کشف جسد برای پنهان‌کاری درباره قتل، مدعی خروج دخترشان از ایران شده بودند. پدر هایده در بازجویی‌های اولیه به ارتکاب قتل اقرار کرد.
• ٨ مهر ماه فردی در خوی به دلیل اختلاف خانوادگی مرتکب قتل خواهرزاده نوجوان خود شد. او خواهرزاده خود را با استفاده از یک قبضه سلاح گرم به قتل رساند.
• نهم مهر ماه مردی در خوی همسر، خواهرزن و  دختر خود را با استفاده از یک قبضه سلاح گرم به قتل رساند.
• بامداد ۲۳مهر ماه پدر دیگری در پیرانشهر دخترش را به قتل رساند و پس از دستگیری به ارتکاب جنایت اعتراف کرد.
• چهارم دی ماه آوا، کودک چهارساله ارومیه ای فرزند طلاق، بر اثر ضایعه مغزی و شدت جراحات ناشی از شکنجه های نامادری پس از یک بستری شدن در بیمارستان درگذشت.

این ها تنها بخش کوچکی از آمار ٤٩٣ مورد کودک آزاری است که در گزارش های امسال بهزیستی آذربایجان غربی ثبت شده است آماری که از مرگ ٧ کودک و نوجوان در این استان تنها طی ١٠ ماه خبر می دهند و حاکی از فاجعه ایی اجتماعی است.

فقر، اعتیاد، طلاق، حاشیه نشینی، سنت ها و آداب و رسوم نادرست، نبود کلینیک های مددکاری در مناطق محروم و حاشیه ایی، عدم دسترسی کودکان و نوجوانان به مددکاران و روانشناسان، نبود برنامه های پیشگری از خشونت در مدارس و ... سبب شده تا کودک آزاری در جامعه روبه رشد باشد و کودکان قربانیان آسیب های اجتماعی باشند.

هرچند در قانون مجازات اسلامی فصلی نیز به صورت مجزا به کودکان اختصاص داده نشده است اما در مباحث مختلف و در کنار سایر جرایم که بر روی سایر افراد جامعه واقع می شود موادی هم با ذکر نوع و میزان جرم در رابطه با کودکان تعیین شده که به جرایمی که بر کودکان وارد می شود اشاره می کند.

آنچه مهم است، مسئله ضمانت اجرایی این قوانین است که در صورت ضمانت اجرایی قوانین می توانند به نحو قابل قبولی به صورت پیشگیرانه در قبال جرایم کودک آزاری عمل کنند، اما روند روبه رشد کودک آزاری ها از اهمیت بار ضمانت اجرایی این قوانین کاسته است.

از لحاظ اخلاقی در قوانین ایران پدر به عنوان ولی، سرپرست و مالک کودک تعیین شده که این امر برخورد و نگرش جامعه را در خصوص تنبیه بدنی را به نحو دیگری تفسیر می کند. به عبارتی دیگر قانون گذار در رابطه با تنبیه از واژه "متعارف" استفاده کرده و این که اعمال والدین در رابطه با تنبیه کودکان باید با شیوه متعارف باشد، اما نگرش مالکیت پدر بر کودک کلمه "متعارف" را تحت الشعاع قرار داده و این که قانون گذار دامنه و حدود تنبیهات متعارف را ذکر نکرده است. تنبیهاتی که گاهی از سوی والدین به ویژه پدران به قتل کودکان هم انجامیده است.

در کشور ما جرم کودک آزاری پنهان است و به تبع جرم، قربانیان آن نیز پنهان باقی مانده اند لذا به نظر می رسد اگر نهاد ها و تدابیر حمایتی قانون گذر در جهت شناساندن نوع و دامنه جرم و معرفی مرتکبان فعال تر باشند و قانون گذار برابر وظایف تعیین شده عمل نماید با نگاه جدی تری به این جرم نگریسته خواهد شد.

در ماده ۳۱ لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان و ماده ۵ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان جرایم این موضوع اعلام شده که جنبه عمومی دارند و بدون شکایت شاکی خصوصی قابل تحقیق هستند لذا به استناد ماده ۳۲ و ۳۳ لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان مددکاران اجتماعی، بهزیستی، واحد حمایتگران یا ضابطین دادگستری پس از کسب اطلاع از وضعیت مخاطره آمیز اطفال و یا وضعیت کودکان کار، اقدامات پیشگرانه خود را جهت رفع خطر، کاهش آسیب و پیشگیری از وقوع جرم انجام دهند و مکلف هستند که این پاسخگوی این مسئولیت قانونی باشند.

در حال حاضر در جامعه با موارد متعدد کودک آزاری در تمامی مصادیق روبه رو هستیم و تصویب لایحه ها و قوانینی از این دست تنها سعی در درمان قانونی آن نموده اند و اجرای به شدت ضعیف قوانین در قبال مرتکبین را شاهدیم، بنابراین ضمانت اجرایی این قوانین به فراهم بودن بسترهای مناسب اقتصادی و اجتماعی و عملکرد قوی و مناسب قوه قضاییه در خور قوانینی است که تصویب نموده اند/.