به گزارش کردپرس، بمباران هوایی هفدهم اسفندماه سال ١٣٦٣، عصر جمعه خونینی را برای مردم پیرانشهر رقم زد که علیرغم گذشت ٣٩سال از آن روز نحس، هنوز هم بوی باروت و خون در میان حادثه دیدگان و بازماندگان آن روز فراموش نشدنی بحث داغ اسفند تلخ آن روزگار است.

در عصر یخبندان آن جمعه پیرانشهر بیش از ٥٠ نقطه از شهرستان مرزی پیرانشهر تنها در چند ساعت با شدیدترین حملات هوایی دشمن بعثی عراق بمباران شد که طی آن ٩٠ نفر از شهروندان بی دفاع پیرانشهری شهید شدند و آرامش عصر روز جمعه پیرانشهر از کانون گرم خانواده های این شهرستان گرفته شد.

در آن عصر سرد زمستانی مزدوران رژیم بعثی مأمویت داشتند تا هر چه در بساط دارند بر سر مردم مظلوم و بی دفاع پیرانشهر خالی کنند تا شاید بتواند دیوار اراده آهنین این مردم را در مقابل زورگویی های خود بشکنند غافل از اینکه این حملات و حوادث نه تنها ذره ای از لذت مقاومت و ایثار را در نزد آنها کم رنگ نکرد بلکه هر لحظه با عزمی راسخ تر به دفاع از جان و مال و ناموس خود در برابر تجاوزگری های آنها می پرداختند.

مردم پیرانشهر در این حادثه تلخ و وحشتناک ۹۰ شهید تقدیم باورها و ارزش‌های انقلاب کردند اما بدون اغراق باید گفت در طی این سالها هرگز شأن این شهداء به شایستگی در سطح شهر ارجح نهاده نشد.

آنچه در این سالها لازم بود تا به آن پرداخته شود حفظ جایگاه و شأن و منزلت این شهدا بود که متأسفانه پس از گذشت ٣٩سال هنوز مسئولان شهرستان، استان و حتی کشوری اقدامی شایسته و در خور جایگاه این مقاومت ارزشمند از خود نشان نداده اند و حتی برای نصب یک المان یا جایگاه ویژه و یادبودی برای آن در سطح شهر اقدامی نکردند که این امر در روند بازتاب این حادثه تلخ که می توانست بسیار گسترده تر از وضعیت فعلی باشد تأثیر بسزایی داشته و دارد.

ثبت روز پیرانشهر در تقویم ملی کمترین حق مردم این خطه است

 شایسته است ١٧ اسفند ١٣٦٣ به عنوان روز پیرانشهر به عنوان کمترین حق مردم این خطه در تقویم ملی گنجانده شود تا هم وطنانمان با اطلاع از مقاومت مردم نستوه این دیار و درک اینکه مردمان این خطه در معادلات استراتژیک جنگ نقش تاریخی و بی بدیلی داشته اند. تا احیاناً اگر رهگذری ناآشنا قصد عبور از کوچه پس کوچه های شهرمان را داشت بفهمد و بداند که روزگاری این شهر میدان قهرمانان و دلیرمردانی بوده است که امروز در میان ما نیستند و برای نفس کشیدن ما نفس خود برای همیشه در سینه های خاک حبس کردند.

همچنین آنچه در طی سالهای اخیر در سالگرد بمباران هوایی هفدهم اسفندماه پیرانشهر جای بسی تأسف است عدم حضور مسئولان رده بالای حاکمیتی در بزرگداشت این روز مهم در پیرانشهر است چرا که بدون شک حضور مسئولان مملکتی در چنین روزی در پیرانشهر نه تنها ارج نهادن به مقاومت و ایثار مرزنشینان نقطه صفر مرزی پیرانشهر است بلکه نوعی دلجویی و تقدیر از حماسه آفرینی های مردمان این دیار است که در این راستا از نماینده مردم این شهرستان، فرماندار و حتی استاندار آذربایجان غربی انتظار می رود با رایزنی های لازم نسبت به فراهم ساختن زمینه حضور مسئولان رده بالای مملکتی در ١٧ اسفندماه پیرانشهر قدردان حادثه دیدگان این روز باشند.

مردم این دیار انتظار دارند دولتمردان نظام نگاه ویژه تری در راستای رفع محرومیت ها و کمبودهای آنها داشته باشد و حداقل با ایجاد فرصت های اشتغالزایی و ایجاد بسترهای توسعه اقتصادی در این منطقه مرزی چهره محرومیت را از این دیار بزدایند، اما ظاهراً با این بی برنامگی مسئولان شهرستانی و استانی تا کشوری شدن و جهانی شدن این حادثه تلخ فرسنگها فاصله داریم.