کرد پرس- ماموستا جمیل یار دیرین ماموستا عثمان هورامی و جزو چند چهره برجسته تاریخ معاصر موسیقی هورامان است که صدها اثر ماندگار در این عرصه از این زنده یاد به یادگار مانده است و ده ها اثر خاطره انگیز و زیبا با ماموستا عثمان هورامی و دیگر هنرمندان بزرگ این دیار از وی ضبط و ثبت شده است.

ماندگاری نوای زیبای سیاچمانه به دلیل هنرآوایی هنرمندان بزرگ این دیار است و نمی توان از صدا و آواز و هنرنمایی هنرمندان بزرگی همچون محمد حسین کیمنه ای، صباح هورامی، بخشا، توفیق زاوری، شفیع کیمنه ای، حسن خاور، محمد ماضی بنی، جلال هرسینی، جمال چشمیدری، روح الله دله مرزی، باقی احمدی کولیژی، مجید مجیدی پور، سعدی عمرانی حکیم ژیواری، اسماعیل حمیدی و..... گذشت اما در واقع باید اذعان داشت این ماندگاری در ابتداء مدیون تلاش و هنرنمایی بزرگانی همچون ماموستایان عثمان هورامی و جمیل نوسودی است که نقش ارزنده ای در معرفی بیشتر آن به دنیایی موسیقی داشته اند و از پیشگامان این عرصه و عامل شناسنامه دار شدن آن شده اند و سرود خوان ملی دیار هورامانات بوده اند.

درست است که ماموستا عثمان هورامی یکه‌تاز سیاوچمانه بوده و کمتر کسی در هنر سیاچمانه توانسته با او رقابت بکند اما به گفته خود ماموستا عثمان، ماموستا جمیل از پیشروان و پیشگامان این عرصه بوده و ماموستا جمیل را گنجینه صدا و آواز موسیقی هورامان قلمداد کرده است.

ماموستا جمیل با تلاش و استعداد والایش به یکی از اساتید موسیقی کهن و عرفانی هورامان تبدیل شد و امروز در کردستان و به ویژه اورامانات کسی نیست از صدا و هنرش بهره و لذت نبرده باشد. صدای که آرام بخش و تسکین دهنده است و این به قدمت و هنر و باور هورامان برمی گردد.

زیر و بم‌های بسیار طولانی حنجره اش و صدای زیبایش یادآور پستی‌ها و بلندی‌های کوه‌های هورامان است و هر چند هر شنونده کُردزبانی با هر لهجه ای از آن لذت خواهد برد اما تا هورامی نباشی، به خوبی و پر واضحی تراوت و الهامات چنین صدای های اهورایی را درک نخواهی کرد و خوش به حال اهل این که دیار که همزمان از اساتیدی همچون علی مردان، طاهر توفیق، سید علی اصغر کردستانی، حسن زیرک، ناصر رزازی، محمد ماملی و... بهره می گیرند و هم کسانی چون ماموستایان عثمان و جمیل و حسین برایشان آرامش دهنده و الهام بخش است.

ماموستا جمیل فردی افتاده و با اخلاق بود و همیشه برای بزرگان هنر و پیشکسوتان فرهنگ، احترام خاصی قائل بود و همیشه هنرمندان بزرگتر از خود را تکریم و می ستود و همیشه ماموستا عثمان را کاکه خطاب می کرد (یعنی برادر بزرگتر) و هنرمندان جوان را مشوق و همراه بود و از خصوصیات دیگر این زنده یاد مومن بودن، بی آلایشی و بی ادعایی و پاک بودنش بود و چندین جلسه افتخار شد در خدمتش بودم.

در سالهای دوری که از وی تجلیل کردیم و در شبی که در منزل جناب مهرزاد چندین ساعت در کنارمان بود از اینکه انجمن تجلیل از هنرمندان از سنندج برای اولین بار از وی تجلیل کرده، محجوبانه سپاسگزار بود.

سیاچمانه  مانند «هوره» نوایی باستانی و کهن است که بدون نیاز به هیچ ابزار موسیقی اجراء می شود و تا اصیل نباشی حنجره‌ ات برای خواندنش یاریت نمی کند و ماموستا جمیل از اصیل های این اصالت بود، و هست و تا کُرد و هورامی هست و تا زبان کُردی و هورامی ماندنی باشند ماموستا جمیل و هنرمندانی مانند وی می مانند و همیشه مانا و ماندگارند به مانند سرودهایی چون هوره و سیاوچمانه.