کرد پرس- در حوزه اقتصاد «تولید»  جایگاه ویژه ای دارد تا آنجا که ۹  سال اخیر معظم له شعارسال را و بهتر بگوبیم مسیر و نقشه راه کشور را پیرامون موضوع تولید اختصاص داده اند. 

زیرا تولید بن مایه و اساس و اسکلت و شاکله اصلی توسعه و پیشرفت است و این برنامه به تحقیق ضرورت جدی وضعیت کشور میباشد .
 متاسفانه علیرغم این اهمیت در چند سال اخیر زمینه گسترش و تببین «فرهنگ تولید» بوجود نیامده است و یا بسیار ضعیف تجلی یافته است بی مهری به تولید سبب شده که بخشی از صاحبان سرمایه  ترجیح دهند انرژی مادی خود را به واسطه گری اختصاص بدهند تا حداقل آرامش روحی داشته باشند.
نکته مغفول در حوزه فرهنگ سازی تولید و افزایش جذابیت برای فعالیت های تولیدی مساله مهم  «امنیت سرمایه گذاری» است که در دو دهه اخیر مدام از طریق شوک های قیمتی و نابسمانی های کاذب تورمی تهدید شده است.  

تنها علاج برون رفت از بن بست های توسعه ای در دوران تحریمات ظالمانه رویکرد تولید در اقتصاد است که مع الاسف این عنصر کارامد در موضوع اقتصاد کاملا مهجور و مغفول مانده است زیرا عاملان تولید با موانع جدی مواجهه می شوند به نوعی که حس نازل ترین جایگاه و چالش زا ترین مشغله در اقتصاد به آنها دست می دهد در حالی که دلالی و واسطه گری در این حوزه سروری می کند. در واقع فضای اقتصادی به سمت فراهم کردن زمینه دلالی رفته است. 
عنصر مردم در شعار امسال به اهمیت مسیر مدیریت سال کشور می افزاید هرچند در شعارهای چند سال اخیر هم مستقیما مردم را محور تولید قرار گرفته اند، که این مهم،  مدیران را موظف می کند این همگنی و اشتراک مساعی را مدیریت کنند. 
آنچه باید به صورت ویژه مورد توجه قرار گیرد، نقش مدیران است‌.  
جایگاه شعار سال در تشکیل کمیته و چاپ بنر و نهایت سربرگ ادارات و تعارفات پیامکی خلاصه  نمی شود بلکه باید به پیکر نحیف و ناتوان اقتصاد جان تازه ببخشد. 

مشارکت مردم در گرو الگوی مدیران  می باشد مدیران نباید جایگاه را فخری برای خود بدانند بلکه باید بدان بعنوان مسئولیتی خطیر و تعهدآور بنگرند.  رفع موانع تولید که از اهم شعارهای مدیران خرد و کلان گذشته می باشد چندان رافع موانع نبوده است. چرا که  بسیاری از مدیران حس مالکیت کار را ندارند و تنها به نشان دادن مسیر اکتفا می کنند و تولید کننده را در مسیری با دهها مشکل اداری و خصوصا اژدهای بانکها رها کرده و همین مسیر نشان دادن را آمار کاری خود محسوب می کنند و شائبه آمار سازی را دامن می زنند. 
مدیریت باید بداند تولید و توسعه دو چهره یا دو حظ و سود متحد در عین حال مختلف دارد.  سود مادی متعلق به تولیدکننده و سرمایه گذار است که با پذیرش این ریسک به دل حوادث تولید و تجربه مواجهه با اژدهای بانکها می رود و دیگری حظ و استفاده معنوی تولید است که مدیر بعنوان کارنامه متقن و رضایت بخش خود به جامعه ارزانی می دارد مدیران با وجدان و مردمی معمولا از حظ معنوی کار خود به مراتب بیشتر از مالک مادی آن بهره می برد. 

تنها مدیر مردمی است که میتواند این دو حظ را در خود جمع کند مردمی بودن تصنعی نیست مردم خود آینه تمام نمای مدیرانند و تصنعی یا واقعی بودن حس مردمی بودن مدیر را بخوبی درک می کنند. صحنه مدیریت مدیر مردمی پهندشت حوزه مدیریتی اوست میز خدمت مدیر مردمی حضور مستمر در واحدهای تولیدی و بنگاه های اقتصادی خرد و کلان حوزه مدیریتی می باشد.
مردمی بودن خود اظهاری نیست بلکه مردم خود قضاوت و نمره و رتبه می دهند.
این خطوط ترسیم شده چند ساله در حوزه اقتصاد تاکتیک و انقطاع پذیر نیست بلکه نقشه راه و نوعی راهبرد اساسی است و جا دارد مدیران عمده انرژی خود را در این مسیر معطوف دارند و لازم است نمره مدیریت را به خروجی های واقعی بهره مندی جامعه هدف از نعمت تولید  داده شود. 
همه ابعاد شئونات اجتماعی اعم از فرهنگی و سیاسی و دینی و... درجای خود مهم اند اما باید دانسته شود اولویت فعلی جامعه ایران تولید و اقتصاد می باشد و مابقی شئونات ذیل تحول اقتصادی به پویایی و بالندگی می رسند بنابراین عکس یادگاری گرفتن تصنعی با مردم ،مردمی بودن نمی آورد بگفته مولانا؛

آب کم جو تشنگی آور بدست

تا بجوشد آبت از بالا و پست

تحقق نقشه راه همانا کشاندن میز خدمت در صحنه های تولید و اقتصاد حوزه مدیریتی می باشد. مدیر مردمی می تواند معین و مددکار تولید و تولیدکننده باشد. 
از مدیران انتخاباتی امیدی برای بهبود وضعیت نمی رود زیرا یا همان لحظه اقدام خود را به رخ می کشد و یا از انباشت آنان در پایان دوره خدمتی خود به رخ جامعه می کشاند آنان عمدتا مردم را از روزنه صندوق رای نگاه میکنند  بنابر این امید به آنان نیست  اگر امیدی هم به اقدام جدی باشد مدیران انتصابی است تنها جایی که منتخبین می توانند معین منطقه باشند ارائه طرحی که  در مناطقی کم برخوردار مانند مناطق غرب کشور از امتیازات و تسهیلات بیشتری نسبت به دیگر مناطق بهرمند شود تا توجه سرمایه گذاران را به خود جلب کند.

خصوصا صنایع اصلی و بومی منطقه همانند کشاورزی و تجارت خارجی و گردشگری و معدن و صنایع جانبی و تولید مواد پروتئینی و ... از اهم موضوعات ممد و معین تحقق شعار سال می باشد.