به گزارش خبرنگار کردپرس، این توریست دوچرخه سوار نزدیک به سه ماه در ایران رکاب زد و از بسیاری از استان های کشور دیدن کرد. به عنوان یک دوچرخه سوار گردشگر زیبایی های طبیعی و تاریخی و فرهنگ و تمدن ایران را مورد ستایش قرار داد.

او تقریباً از همه چیز ابراز خرسندی داشت اما تنها مسئله ای که از آن با تأسف یاد می کرد «آلودگی محیط زیست» ایران است. معضلی که از نظر او نه تنها توسط مسئولان بلکه توسط خود مردم هم نادیده گرفته می شود. اما از نظر گردشگران خارجی چنین معضل بزرگی نادیدنی نیست و بلکه بیشتر از تمامی زیبایی ها به چشم می آید.

این توریست دوچرخه سوار در جریان سفر خود در مصاحبه اختصاصی با خبرنگار کردپرس دلایل سفرش به کشور ایران را بیان کرد. « بازدید از ایران برای مدت طولانی در برنامه ام قرار داشت. قبل از آمدن به این کشور دیدگاه من از این مکان بزرگ، بیش از هر چیز دیگری به معماری، هنر، شعر و تاریخ باورنکردنی آن مربوط می شد (مانند اخبار مربوط به سیاست که توسط روزنامه های اروپایی در دسترس است)؛ همه این موارد به وضوح به ایران به عنوان کشوری با فرهنگ برجسته و بسیار غنی اشاره می کند.

قبل از آمدن می دانستم که با توجه به گستردگی آن به زمان مناسبی برای کشف این کشور نیاز دارم و در نتیجه زمانی که تصمیم گرفتم از اروپا به آسیا به صورت انفرادی با دوچرخه بیایم، طبیعی بود که ایران را در برنامه سفر قرار دهم».  

او به مدت سه ماه در ایران بوده و از جاذبه های بسیاری دیدن کرده است. جاذبه هایی که هرکدام برای این توریست بین المللی ویژگی های خاصی دارند. «من از کردستان عراق وارد ایران شدم و به مدت تقریباً ۳ ماه در ایران ماندم و بعد از آن به امارات رفتم. عمده ترین مکان هایی که بازدید کردم عبارت بودند از کردستان ایران ( هورامان در کردستان و کرمانشاه)، لرستان (خرم آباد)، خوزستان (شوش و شوشتر)، چهارمحال بختیاری، اصفهان، تهران، یزد، شیراز و برخی از شهرهای حاشیه خلیج فارس مانند (عسلویه و قشم). من به این نکته اشاره می کنم که به هیچ جه خود را نماینده یک گردشگر اروچایی «متعارف» (یعنی کسی که حدود دو یا سه هفته تعطیلات دارد) نمی دانم. من زمان در دسترس دارد و سه ماه با دوچرخه برای دیدن نیمی از سایت های اصلی گردشگری ایران کافی نبود اما در هر صورت از قبل یک نقطه شروع عالی بود».

این توریست در پاسخ به اینکه کدام منطقه یا مکان برای او جذاب تر بوده است؛ از مکان هایی گفت که در جاهای دیگر قابل مشاهده نیستند. «من شخصاً علاقه مند به دیدن باستان شناسی پیش از اسلام (مثلاً بیستون و چغازنبیل، فقط برای ذکر مکان هایی که بیش از همه مرا مورد توجه قرار دادند)، معماری ایرانی (مثلاً مساجد قدیمی، کاروانسراها و بازارهای اصفهان و شیراز) و ... بودم. مکان های متنوع و منحصر به فرد (مانند شهر قدیمی یزد یا ژئوپارک های قشم). سایت هایی که نمی توانم در جاهای دیگری مشاهده کنم.

 من یک عاشق کوه هستم، بنابراین کوه های زاگرس، به ویژه در کردستان ایران، برای من خیره کننده بودند. چرخیدن در آنها تجربه شگفت انگیزی بود. در مجموع، من تحت تاثیر زیبایی و تنوع چشم‌انداز طبیعی ایران قرار گرفته ‌ام. مطمئناً من با وجود آب و هوای خوب، خوش شانس بوده ام».

او سپس به موانع موجود بر سر راه گردشگران خارجی پرداخت. «به طور کلی، متأسفم که باید بگویم گردشگری غیرایرانی در ایران عمیقاً با موانع زیادی مواجه است:

(۱) اخذ ویزای توریستی دست و پا گیر است، اغلب مردم ریجکت شده و اروپایی ها مجبور می شوند از آژانس های خارجی استفاده کنند که قیمت را افزایش می دهند.

(۲) سیستم‌های بانکی بین‌المللی کار نمی‌کنند، بنابراین شخص باید مقدار زیادی پول نقد همراه خود داشته باشد، با ترس و خطر سرقت یا عبور از کارت توریستی گران‌قیمت که دارای محدودیت‌هایی مانند حداکثر برداشت روزانه است.

(۳) معلوم است که برای دوچرخه سواران مواردی از سرقت در برخی مناطق و حومه برخی از شهرهای اصلی وجود دارد.

(۴) خطر تصادف در ایران به طور خاص برای دوچرخه سواران بسیار بالاست. من شخصاً هرگز در هیچ کشور دیگری خطر تصادف در جاده ها را این چنین احساس نکرده ام.

ارزیابی وضعیت گردشگری در ایران دیگر موردی بود که این توریست دوچرخه سوار به آن اشاره کرد. او ابتدا از وضعیت نامطلوب محیط زیست و آلودگی آن گفت. «اگر من ایران را با آنچه در کشورهای شنگن شاهد آن بودم مقایسه کنم باید بگویم در ایران واقعاً به محیط زیست توجهی نمی شود- البته این یک نظر کلی است- اما به طور کلی بسیار غم انگیز است که می بینیم پلاستیک زیادی در همه جا ریخته می شود. واضح است که بسیاری از مردم اهمیتی نمی‌دهند زیرا پلاستیک‌ها را در هر جایی دور می‌اندازند بدون اینکه در مورد آن صحبت کنند و آلودگی آب برخی از بخش‌ها غیر منطقی است، مانند اطراف خلیج.

 بسیار متأسف شدم که متوجه شدم تمام اماکن پیش از اسلام و همچنین چندین مکان اسلامی تا حدی در دست بازسازی هستند. بازسازی که تقریباً در همه جا برای چندین دهه وجود داشته است. برای مثال شرم آور است که نمی توان به امداد بیستون نزدیک شد که از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. این از نظر ساختاری در همه جا وجود دارد».

این گردشگر بعد از خروج از کشور ایران بیان کرد که اگر دوباره فرصت کند با وجود ریسک بالایی که هست بازهم به ایران سفر خواهد کرد. او زیبایی های ایران را چشم گیر دانست و ابراز امیدواری کرد که این زیبایی ها بر اثر بی توجهی به نابودی نرسند. /