به گزارش خبرنگار کردپرس، «بیگانه بودن با تاریخ، حقیقت گریزی و پنهان کاری، ظاهرسازی، قهرمان پروری و استبدادزدگی، خودمحوری و برتری جویی، بی برنامگی، ریاکاری و فرصت طلبی، احساساتی بودن و شعارزدگی، مسئولیت ناپذیری، قانون گریزی، توقع و نارضایتی دائمی، حسادت و حسدورزی، صداقت، همه چیزدانی، شوق ویرانگری، جزم اندیشی و...». این ها بخشی از معضلات جامعه ایرانی است که «حسن نراقی» با ذکر جزییات و مثال در کتاب «جامعه شناسی خودمانی» به آن ها پرداخته است.
«حسن نراقی» متولد اردیبهشت ۱۳۲۳ در شهر کاشان پژوهشگر ایرانی است که بیشتر به دلیل آثارش در زمینه جامعه شناسی غیرآکادمیک شناخته می شود و مهم ترین اثر او «جامعه شناسی خودمانی» است که در سال ۹۸ به چاپ سی و یکم رسید. این نویسنده-پژوهشگر که در دوم آذرماه سال ۹۹ به دلیل بیماری سرطان درگذشت در کتاب خود یک نوع خودانتقادی را مطرح کرده به طوری که در بخش هایی از کتاب آورده «این قدر از محاسن ما گفته اند که دلیلی ندیدم من هم چنین کاری را صورت دهم پس تصمیم گرفتم معایب خودمان را برشمرم».
این کتاب نشان می دهد که مشکلات اجتماعی در همه جوامع بشری وجود دارند؛ مسائلی که میزان و موضوعشان بر پیشرفت های فرهنگی و گاهی صنعتی تأثیر می‌گذارد. هر کشوری برای ارتقای شرایط جامعه خود باید ریشه و علت معضلات را پیدا کند، راهکارهای بهبودِ وضعیت موجود را ارائه و برای رسیدن به شرایط دلخواه تلاش کند. شرایط مطلوب اجتماعی دغدغه ای است که مردم، دولت و حکومت را درگیر می‌کند.
نویسنده تلاش کرده با کلماتی ساده و روان، معضلات فردیِ انسان که منجر به بروز مشکل در جامعه می شود را بررسی کند. او در تحلیل خود ریشه معضلات اجتماعی و پاسخ سؤال چرا درمانده ایم؟ را در آگاه نبودن مردم از سابقه تاریخی ایران و جهان، ویژگیهای فردی انسان ها و شرایط اجتماعی می داند.
در این کتاب مخاطب متوجه می شود که بخش بزرگی از مسائل اجتماعی به دلیل حل نشدن دغدغه های ذهنی افراد با خودشان به وجود می آیند، گسترده می شوند و به جامعه نفوذ می کنند. مسائلی مثل روراست نبودن آدم ها با خود و جهان اطرافشان باعث می شود افراد یک اجتماع بسیاری از فعالیت‌هایشان را با پنهان کاری و ظاهرسازی انجام دهند، حقیقت را نادیده بگیرند و کمبودهای هویتی را با شعارزدگی و قهرمان پروری جبران کنند.
کتاب «جامعه شناسی خودمانی» توسط نشر اختران چاپ شده و البته نویسنده بعد از این کتاب به انتشار کتاب دیگری با عنوان «پی نکته هایی بر جامعه شناسی خودمانی» پرداخته که هردو کتاب از ضعف هایی می گویند که هر ایرانی با آن کم تا بیش درگیر است.
گرچه نقدهایی هم بر این کتاب وارد شده اما خواندن آن برای علاقه مندان به حوزه جامعه شناسی و خودانتقادی ضرورت دارد. /
نظر شما