به گزارش کردپرس، مؤسسۀ خاورمیانه در گزارشی که منتشر کرده است، بااستناد به یک نظرسنجی که در سال 2022 انجام شده است، اعلام کرد که 63 درصد شرکت کنندگان این نظرسنجی هیچ اعتمادی به دولت اقلیم کردستان ندارند.

چندین حزب دیگر در چارچوب اپوزسیون اقلیم کردستان با شعار جایگزین (بدیل) اتحادیۀ میهنی و حزب دمکرات کردستان تبلیغات انجام می­دهند، اما این احزاب نیز ساختارمند نیستند و برخی از آنها از یکدیگر جدا شدند، اکنون نیز این احزاب، جایگزینی اصلاح کننده برای احزاب صاحب قدرت نخواهند بود.

دلیل این ضعف هم به ضعف سطح روشنفکری سیاسی در اقلیم کردستان بازمی­گردد. چشم انداز و افق مبهم و ناامیدکنندە­ای که این احزاب ترسیم کردە­اند دلیل دیگری است که می ­توان برای این ضعف، ذکر کرد. در نتیجه اکثریت رأی دهندگان احساس ناامیدی می ­کنند و از دو حزب والادست (حزب دمکرات و اتحادیۀ میهنی) ناامید می­ شوند برخی دیگر نیز معتقدند که نه تنها با حمایت از اپوزسیون، دستاورد چندانی حاصل نخواهند کرد بلکه متضرر هم خواهند شد. از این روی، اکثریت مردم گزینۀ تحریم انتخابات را در پیش خواهند گرفت.

به طور کلی، احزاب اپوزسیون، در انتخابات با سه مانع بزرگ مواجه هستند:

نخست هژمونی و کنترل احزاب صاحب قدرت بر نیروهای پیشمرگ و نیروهای امنیتی و ارگانهای دولتی

دوم: شکست آنان در یکصدا بودن و متحد شدن و ایجاد جریان گسترده ناراضی.

سوم: ضعف آنان در بازنویسی و تنظیم ملاحظات استراتژیکی که بتواند اعتماد مردم را کسب کند. بدون شک، مردم اقلیم کردستان، شکست جنبش تغییر را فراموش نکردەاند.

رأی دهندگان اقلیم کردستان به شدت نسبت به مسیر سیاسی اقلیم کردستان احساس ناامیدی می ­کنند. از سوی دیگر، حتی با فرض احتمالی تغییر اوضاع نیز از شرایط پسا انتخاباتی نگران هستند زیرا سنگینی هژمونی احزاب صاحب قدرت بر نیروهای امنیتی و ارگانهای میهنی وارونه خواهد شد. تجربه نشان داده است که اتحادیۀ میهنی و حزب دمکرات کردستان هیچ ابایی از به کارگیری خشونت و تحمیل ارادۀ سیاسی خود ندارند.