کرد پرس-  این رویه در انتخابات گذشته بسیار تجربه شده و پس از هر انتخابی بسیار شنیده می شود که آقای منتخب که چنان و چنین وعده هایی دادید چرا عمل نمی کنید ؟ این آفت ابتدا گریبان فر منتخب را گرفته و سپس متوجه ساختار حاکمیت می شود.

همه کسانی که به رقابت ریاست جمهوری قدم می‌نهند به همه ظرفیت های کشور و اندیشه حکومتی واقف هستند و به خوبی حدود و ثغورآن  را می شناسند و بهتر از هرکسی متوجه ظرفیت های قابل اجرای داخلی و خارجی کشور هستند.

اینکه با ایجاد فضای پرنشاط سیاسی زمینه حضور و مشارکت مردم در انتخابات را فراهم بیاورند قابل تقدیر است اما انتظار سازی خارج از عرف کشور با مشی سیاسی یک دولت مردمی و  فهیم منافات دارد.

سخنان آرمانی بعضی کاندیداها آدمی را بیاد جوانان آرمانخواه دهه ۶۰ می‌اندازد. جوانان شوریده ای که شب تا صبح کتاب ابوذر غفاری مرحوم دکتر علی شریعتی را به پایان رسانده و با یک دنیا انرژی آرمان خواهی سوسیالیستی به میدان آمدند و اینک با استخوان شتر در دست  در انتظار کعب الاحبارهایی هستند که واو را از والذین حذف کرده اند تا بر آنها بتازد.

 گویا این نوع تفکر پس از چهل و پنج سال از غار کهف بیرون آمده  و شناختی از جامعه و خبر از فساد ریشه ای و نظام بروکراسی اداری ندارند.

 به همن خاطر  مکرراً به مدیریت کارشناسی و برنامه مدون اشاره می کنند. از این ها باید پرسیده شود  این همه برنامه و کارشناسی را با چه کسی به پیش خواهید برد آیا با مجریان کم کار و ناکارآمد و متخلف با این همه پرونده های فساد و اختلاس می توان دیدگاه های ابوذری را پیاده کرد؟

چه کسی می خواهد این برنامه ها را اجرا و یا کارشناسی کند؟ کار کارشناسی با مفسدان و  متخلفین صورت نمی گیرد. کارمند و مدیر کارشکن و متخلف همانند موریانه است که درخت تنومند باورهای مردم و اندیشه حکومتی را از پای در می‌آورد با این وجود چه انتظاری از تحول و آرمانگرایی خواهی داشت؟

نکته دیگری که در بدنه دیدگاههای دو گفتمان غالب کشور حاکم است که کشور را تنها با یک گفتمان نمی توان اداره کرد. گفتمان ها ضعیف می شوند و دوران آیش سیاسی خود را طی می‌کنند ولی هرگز از میدان خارج نمی‌شوند. شاید به دگردیسی گفتمانی و بازتولید و بازبینی درونی بپردازند اما خارج شدن از صحنه سیاسی غیرممکن است و انتظار می رود اگر دولت آینده تنها به یک وعده انتخاباتی که همانا  شایسته سالاری و استفاده از توانمندی های جامعه بدون گرایش سیاسی است عمل نمایند شاید بخش زیادی از انتظارات و مطالبات جامعه را برآورده نموده باشند

بنابراین فرد پیروز در فردای انتخابات با انبوهی از مشکلات مواجه است و این گفتمان پیروز است که جوابگوی انتظارات جامعه می‌باشند. پس باید به اندازه توان خود و توانمندی کشور فکر کند و پس از انتخابات گفته نشود؛ نشد، نمی شود نمی‌گذارند ....

بنابر این

اگر مرد هست از هنر بهره ور

هنر خود بگوید نه صاحب هنر