کردپرس

متن یادداشت ارسالی به خبرگزاری کردپرس به شرح زیر است:

 ما نسل بعد از قیام  کردستان، دادگاههای بعث‌ها را ندیده‌ایم، اما در تاریخ خوانده‌ایم که این دادگاهها چگونه دلسوزان کُرد و فرزندان آزاده کُرد را به اعدام و زندان محکوم کردند.

اگر در گذشته دادگاه رژیم بعث کُردها را مورد آزاد و شکنجه قرار دادند تا حدودی انجام این امر عادی است، زیرا دشمنی کردن با ما کُردها در تاریخ وجود داشته داشته و مایه افتخار بوده است که کسی توسط این دادگاه دولتی کشته یا زندانی شود، اما بسیار تاسف برانگیز است که اکنون و پس از گذشت 33 سال از دولت محلی کُردی دادگاه امنیتی (آسایش) اربیل جایگزین همان دادگاههای بعث شده است و فرزندان راه آزادی مانند شیروان شیروانی در زندانهای اربیل زندانی شده‌اند و حکم آزادی قاتلان سردشت عثمان و سوران مامه حمه و دهها نفر دیگر صادر شده است.

متنی از «فردریش مارتین نمولر» آلمانی در خصوص نحوه سرکوب صداهای مخالف مردم، توسط نازیها وجود دارد که در آن گفته است: «ابتدا به سراغ کمونیستها آمدند من سکوت کردم و گفتم من که کمونیست نیستیم، سپس به سراغ یهودیها رفتند بازهم سکوت کردم گفتم من که یهودی نیستم، بعد از آن به سراغ سندیکاها (اتحادیه‌ها) رفتند باز هم سکوت کردم و گفتم من که عضو این سندیکاها نیستم، سپس به سراغ کاتولیکها آمدند سکوت کردم زیرا من یک پروتستان بودم، وقتی که به سراغ خودم آمدند دیگر کسی باقی نمانده بود که حرفی بزند».

وضعیت امروز شهروندان کردستان از دست ظلم و ستم‌های دادگاههای حزب دمکرات کردستان مانند دادگاههای نازی است، دادگاهی که می‌بایست خادم و مجری قانون باشد، همین دادگاه حکم بازداشت اشخاصی مانند شیخ ادهم بارازنی  را صادر کرده است، ما باید در مقابل تصمیمات این دادگاه وابسته به حزب دمکرات کردستان اعلام موضع کنیم اگر هموطنان موضع جدی اتخاد نکنند بعید نیست که فردا و پس فردا از سوی دادگاهها به درب منزل ما مراجعه کنند و به خاطر مواضع مان حکم بازداشت ما را صادر کنند.