به گزارش کردپرس، برای قبرسی ها روز ۲۰ ژوئیه ۲۰۲۴ یادآور پنجاهمین سالگرد حمله ترکیه به این جزیره است. آنچه در آن زمان ترک ها به عنوان مداخله بشردوستانه برای محافظت از جمعیت مسلمان قبرس توصیف می کردند، در واقع کمپین پاکسازی قومی با پس زمینه های امپریالیستی بود. تاریخ اکنون در حال تکرار شدن است زیرا ترکیه از تهدیدهای ادعایی نشات گرفته از مناطق کردنشین در عراق و سوریه، برای توجیه عملیات نظامی جدید و مهندسی قومی این مناطق استفاده می کند.

حمله اولیه ترکیه به قبرس پس از کودتای تحت حمایت یونان در این جزیره رخ داد. در آن زمان، شورای نظامی یونان به دنبال وحدت یونان و قبرس بود.  پس از آنکه ترکیه در اولین حمله یک پایگاه اولیه نظامی ایجاد کرد، شورای نظامی یونان سقوط کرد و یونان به دموکراسی بازگشت. در طول مذاکرات صلح بعدی و پس از بحران بود که ترکیه دوباره برای تصرف یک سوم جزیره، اخراج یونانیان و در نهایت اسکان دادن ترک های جمهوری ترک قبرس شمالی با ترک های سرزمین اصلی حمله کرد. تعداد شهروندان ترک، امروزه به طور قابل توجهی از ترک های بومی قبرس بیشتر است.

رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، نقشه قبرس را که پیشینیانش ایجاد کرده اند، پذیرفته است. او در سال ۲۰۱۸، نیروهای ترک را به چندین منطقه کردنشین در سوریه فرستاد. از آن زمان، نیروهای ترک کردها را از آن مناطق پاکسازی قومی کرده و هزاران نفر از ترک ها، سوری ها و فلسطینی ها را به جای آنها در مناطق اشغالی سازماندهی کرده اند. قطر و کویت نیز، برخلاف قوانین بین المللی در آنجا جای پا خوش کرده اند. ترکیه با تهدید و ارعاب شامل ربودن کردها و نابود کردن مزارع زیتون، پاکسازی قومی کردها را همچنان ادامه می دهد.

ترکیه همچنین برای تغییر بافت جمعیت در مناطق کردنشینی که اشغال کرده، اقدام کرده است. این کشور برنامه درسی ترکیه را در مدارس دولتی در شمال سوریه پیاده کرده، از زبان ترکی به عنوان زبان رسمی در برخی ادارات این منطقه استفاده می کند و حتی یک پردیس منطقه ای دانشگاه غازی عانتب را در منطقه کردنشینی که تصرف کرده، راه اندازی کرده است. نمادهای دولتی ترکیه اکنون بر فضاهای عمومی در مناطق اشغالی سوریه سایه افکنده است.

به نظر می رسد همین نقشه راه اکنون در منطقه اقلیم کردستان عراق نیز در حال اجرا است. ترکیه پس از شکست مذاکرات صلح ۲۰۱۵ با حزب کارگران کردستان یا (پ.ک.ک)، ظاهرا تحت عنوان مبارزه با پ.ک.ک، با ایجاد پایگاه هایی به عمق بیش از ۲۰ مایل یا بیش از 30 کیلومتر در داخل خاک کردستان عراق، حضور نظامی خود را گسترش داده است.  پهپادهای ترکیه تقریبا ۱۸۰ مایل به داخل عراق نفوذ می کنند. به نظر می رسد ترکیه با استقرار بیش از ۱۵۰۰۰ سرباز، تانک، سایر وسایل نقلیه و همچنین ایجاد ایست و بازرسی های جدید، روند ترک سازی را که در شمال قبرس اجرا کرد، در اقلیم کردستان عراق تکرار می کند.

نیروهای ترکیه با موافقت دولت عراق و سکوت ضمنی دولت منطقه ای کردستان عراق که برای تجارت و کمک علیه رقبای سیاسی خود به ترکیه وابسته است، اکنون روستائیان کرد را مجبور به تخلیه خانه های خود می کنند. حملات مکرر ترکیه روستاها را نابود می کند، مزارع کشاورزی را می سوزاند و جمعیت بومی را آواره می کند.

ترکیه نیم قرن بعد از اشغال بخشی از قبرس، به دنبال به رسمیت شناختن بین المللی جمهوری ترک قبرس شمالی به عنوان کشور دست نشانده خود است. آذربایجان، قزاقستان و پاکستان ممکن است به زودی این خواسته را به رسمیت بشناسند. در همین حال، به نظر می رسد ایالات متحده و اتحادیه اروپا قادر یا مایل به رفع تجاوز ترکیه نیستند.

اکنون سوال این است که آیا چنین  ضعف هایی راه را رای تکرار اشغال قبرس، این بار در اقلیم کردستان عراق و مناطق کردنشین ترکیه همراه می کند. علت طرح این فرضیه این است که ترکیه از چنین قلمروگشایی هایی برای الحاق مناطق به خود، از طریق تغییر بافت جمعیت، سپس طرح خواسته های واهی برای الحاق چنین مناطقی به خاک خود و یا ایجاد شبه کشورهایی مانند قبرس شمالی استفاده می کند.

منبع: میدل ایست فورم