به گزارش کردپرس، سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان کردستان که رییس آن بر اساس حدود اختیارات این سازمان در استان ها در اصل فرمانده اقتصادی استان محسوب می شود، در یک دهه گذشته بیشتر به جایگاه بازی های سیاسی تبدیل شده است تا اینکه به عنوان قلب تبنده برنامه ریزی و مدیریت راهکارهایی برای برون رفت از مشکلاتی که اشاره شد ارایه داده باشد.
در سال های اخیر مدیریت این سازمان در استان یا محل تجمع سیاسیون شناسنامه دار برای مدیریت دالان ها و محفل های سیاسی «چند نفره» بوده یا محل دعواهای سیاسی برای اثبات اینکه سمبه چه کسی در تهران پر زورتر است و دست آخر هم از دل این دعواها و بکش بکش های سیاسی، مدیریتی ضعیف درآمد که نتیجه عملکرد آن برای استان کردستان بر همگان روشن است.
سازمانی که به دلیل نداشتن دستاوردی ملموس با تکیه بر کاهش نرخ بیکاری در فصل های تابستان و بهار در استان یا کاهش نیروی جویای کار به دلیل مهاجرت یا ناامیدی از یافتن شغل، به دنبال دستاوردسازی برای خود به عنوان «کاهش نرخ بیکاری» بود که راستی آزمایی های رسانه ای و کارشناسی نادرستی این تحلیل را برای همگان روشن کرد اما در میان انبوه مشکلات این گزارش غلط به نوعی سرپوش گذاشته شد.
این نوع برخود سازمانی کلیدی با نظام مسائل اقتصادی در استان کردستان را می توان پاشنه آشیل ناکارآمدی سیاست های اقتصادی در استان به شمار آورد.
در سال های اخیر، استان کردستان همواره در صدر استان های با بالاترین نرخ تورم بوده است. دریغا که سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان به عنوان یکی از مهم ترین نهادهای کارشناسی برنامه ای مدون و میان مدت و بلند مدت برای رهایی از این معضل ارایه کرده باشد.
این سازمان به دلیل آلوده شدن به سیاست بازی، به جای آنکه در مورد کاهش نرخ مشارکت اقتصادی در استان کردستان کار کارشناسی انجام و راهکارهای بهبود آن را در اختیار سایر دستگاه ها قرار دهد، سعی کرد با توسل به آن در یک اقدام فریبنده، «کاهش نرخ بیکاری» را با حذف این مورد که نرخ مشارکت کاهش یافته به عنوان دستاورد ارایه دهد.
البته با توجه به فشارهای سیاسی که در این سال ها بر این سازمان وارد شده می توان این مغلطه کاری ها را توجیه کرد، اما سئوال اساسی این است که این سیاست بازی دردی از مردم کردستان و اقتصاد بیمار استان دوا می کند؟
کارشناسان و ناظران اقتصادی تایید می کنند که اگر کاهش نرخ بیکاری در استان به معنی افزایش میزان اشتغال زایی بوده است قاعدتا آثار آن باید در نرخ رشد تولید و رشد اقتصادی نمودار می شد، بررسی ساده ای از وضعیت اقتصادی استان برای همگان روشن می کند که شاهد چنین اتفاقی در استان نبوده ایم و برهان غیرقابل انکار آن هم درآمد سرانه همچنان به شدت پایین در استان کردستان است که اگر نبود مواهب آسمانی و دیمزارها به داد کشاورزان نمی رسید و مقداری درآمد حاصل از فروش گندم به استان سرازیر نمی شد از نظر درآمد سرانه به مرز فاجعه می رسیدیم.
لابد خود مدیران سازمان مدیریت و برنامه ریزی هم تایید می کنند که نه تنها آنها بلکه هیچ سازمان و ارگان دیگری هم در افزایش تولید گندم غیر از تلاش های خود کشاورزان و بارش های مناسب بهاری نقشی نداشته اند.
گلایه و برهان و دلیل برای اثبات تضعیف شدید سازمان مدیریت و برنامه ریزی در یک دهه اخیر تا دلتان بخواهد وجود دارد اما نبش قبر کردن آن شاید دردی از مردم دوا نکند بنابراین تنها می توانیم از مسئولان دولت جدید، نمایندگان مجلس و سایر دست اندرکاران بخواهیم، سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان را از سیاست زدگی سال های اخیر نجات دهند و با وفاق و همدلی جایگاه مقتدر آن را برای «برنامه ریزی» و «مدیریت» چالش های انباشت شده اقتصادی در استان را احیا کنند.
نظر شما