اما مشارکت کنندگان یا در جهت کاندیدای پیروزند یا در جهت کاندیدای ناموفق. در اینجا نیز شکست خوردگان نباید توقع و انتظاری از کاندیدای رقیب داشته باشند و این صرف نظر از مراعات حقوق همه ی شهروندان و استفاده از مزایای مادی و معنوی کشور است.

اما حامیان پزشکیان چه کار کنند؟ هر فرد و گروهی با نیات و اهداف خاصی از پزشکیان حمایت کرده است. قدرت طلبان که همیشه حاضر در صحنه اند و آماده رسیدن به هدف که گاهی به هدف می رسند و گاهی ناکام می مانند و پس از ناکامی شروع به غرغر و اعتراض می کنند و بقیه ی ماجرا.

صاحبان فکر و اندیشه و تلاشگران مدنی و سیاسی که چون افق فکری منسجمی دارند و دورنگرند و بر اوضاع سیاسی و برنامه های حکومت اشراف دارند، تنها تلاش می کنند مسیر را هموار نمایند و موانعی را در سر راه اصلاح امور و ناامید کردن مردم بردارند و به دنبال منافع شخصی خود نیستند مانند نماد شرافت دکتر سمنانیان، رئیس پیشین دانشگاه تربیت مدرس.

کنشگران حزبی و سیاسی که از کاندیدای مطلوب خود، چه به عنوان هم حزبی و یا هم جناحی و هم پیمان حمایت می کنند، قطعا حق دارند در دولت آینده در کنار کاندیدای خود برای اجرای برنامه هایش تلاش کنند و چون در ایران متأسفانه حزب قدرتمند نیست، مشکلات زیادی برای طرفین به وجود می آید.

اما اقوام و مذاهب و یا اهل سنت چه کار کنند؟ اهل سنت سال ها در انتخابات ها شرکت کرده اند و انتخابات روزبه روز بر آگاهی سیاسی و مطالبه محوری آنان می افزاید و از زمانی که اهل سنت نمی دانستند که انتخاب کردن و انتخاب نشدن چه توهینی است، تا زمانی که برای حمایت از رئیس جمهور شرط گذاشتند و در قیافه یک حزب متکی به رأی میلیونی و پشتوانه سیاستمداران و فعالان مدنی و فرهنگی جامعه شیعه را کسب کردند و ندای مظلومیت اهل سنت از زبان اصلاح طلبانی مانند محمدرضا جلایی پور را خطاب به پزشکیان و جامعه ایرانی شنیدند، پیروزی بزرگی است.

اما در مرحله کنونی به فرمایش دوست عزیزم جناب دکتر هدایتی: «ما که اکنون در امتحانی شرکت کرده ایم و نمره بیست گرفته ایم و وضعیت مدرسه و معلم را می دانیم، معلم می گوید: من نمره بیست به شما نمی دهم، کمترین نمره را می دهم. آیا از امتحان دادن دست کشیم یا نمره قبولی بگیریم»؟

پس کسانی که تنها برای احقاق حقوق شهروندی برابر تلاش کرده اند، نه منفعت شخصی، لازم است به پزشکیان مهلت دهند تا برنامه هایش را پیش ببرد و به مرور از شایستگان استفاده کند و قهر و عذرخواهی هنوز که کابینه ای معرفی نشده، در سیاست ناپختگی و احساسی بودن است که مقبول و موجه نیست.

کسانی که این همه برآشفته اند، اگر رئیسی فوت نمی کرد چه کار می کردند؟ آیا واقعا این همه داد و بیداد می کردند و آیا نتیجه ای می گرفتند؟

اهل سنت به خاطر هزینه ای که برای پیروزی افکار عدالت طلبانه دکتر پزشکیان نموده افتخار می کند و هرگز از پیگیری مطالباتش عقب نشینی نمی کند و هیچگاه هم با پزشکیان قهر نمی کند. تا پزشکیان بر تعهدات خود هست، ما هم هستیم.

ما فعلا صبر می کنیم و برای ارزیابی عملکرد دولت جدید زود است. به موقع نتایج ارزیابی خودمان را به مردم اعلام خواهیم کرد.

*جلال جلالی زاده – استاد دانشگاه و فعال سیاسی اصلاح طلب