خبرگزاری کردپرس _ دو رویکرد در تاثیر آموزش بر سرمایه انسانی وجود دارد. رویکرد اول بهره‌وری است و صرفا هدف از آموزش در آن افزایش بهره‌وری نیروی انسانی است. رویکرد دوم، رویکرد قابلیتی می‌باشد که هدف اصلی آن ارتقا فرهنگی و اجتماعی ناشی از آموزش است و بهره وری نیروی انسانی از نتایج میانی آن است.

در نظام بین المللی نوین تقسیم کار، آموزش نقش محوری دارد. در کشورهایی که نظام آموزشی مطلوبتری دارند استفاده از تولیدات با فناوری بالا و دانش بنیان منجر به رشد اقصادی پایدار شده است (مثل چین و ژاپن)‌. طراحی نظام آموزشی مناسب، پیش شرط اصلی توسعه یافتگی و حرکت به سمت جهان اول است. آموزش به‌طور عام و آموزش و پرورش بطور خاص، نقش موثری در توسعه پایدار دارد. زیربنایی ترین نهاد جامعه به‌ عنوان شرط اصلی در توسعه همه جانبه کشور، آموزش و پرورش است.

رابطه آموزش با توسعه دوسویه است از طرفی آموزش بسترساز توسعه و از سوی دیگر توسعه لازمه تحول در نظام آموزش است. لذا هر جامعه ای که بدنبال توسعه پایدار است باید تحول در آموزش و پرورش را در برنامه خود بگنجاند. این تغییرات بایستی به گونه ای باشد که تربیت نیروی انسانی بصورت همه جانبه و متناسب با نیازهای جامعه باشد و با استفاده از الگوهای نوین و تکنولوژی آموزشی تحقق یابد.

هدف اصلی آموزش و پرورش، پرورش انسان‌های خلاق و توسعه گر است نه اینکه فقط به تکرار کارهای گذشتگان بپردازد. نقش آموزش و پرورش نه تنها عینیت بخشیدن به زندگی مادی و معنوی فرد است بلکه تمام شئونات اجتماعی وی را در برمی گیرد و عامل رشد، توسعه  و تحول اساسی جامعه است. رشد اقتصادی هر جامعه بستگی به میزان تحول فرد دارد چرا که انسان مهمترین عامل در فرایند تولید است زیرا از یک طرف قدرت مدیریت منابع را دارد و از سوی دیگر با نیروی کار خود، تصمیمات اتخاذ شده را جامه عمل می پوشاند.

آموزش افراد نوعی سرمایه گذاری ست .رشد فرد منجر به رشد جامعه و بهبود سرمایه می شود. توانایی انسان مهمترین رکن در رشد و توسعه است (بویژه اقتصاد) و آموزش و پرورش بعنوان مهمترین سرمایه گذاری در انسان، دارای موثرترین نقش در توسعه جامعه است. انسان عامل فعالی ست که منجر به متراکم سازی سازمانهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی می شود که منجر به توسعه ملی می گردد.

کشوری که نتواند دانش و مهارت مردمش را توسعه دهد و از ان در اقتصاد ملی بهره مند نشود، قادر نخواهد بود هیچ عامل دیگری را توسعه ببخشد. آموزش و پرورش منجر به استفاده بهینه از ابزار، تجهیزات و ماشین آلات می شود که با آماده سازی افراد و ایجاد انگیزه می تواند استفاده از این امکانات را توسعه بخشیده و از طرفی دیگر می تواند ظرفیت و بینش علمی و تکنولوژی افراد را گسترش دهد و منجر به اختراع و اکتشاف و ...گردد و انسان می تواندخود را  با پیشرفت مداوم تکنولوژی کالاهای سرمایه تطبیق دهد.

توسعه بشریت وابستگی به نیروی انسانی مولد دارد.در نهایت اساس توسعه آموزش، نیروی انسانی  مولد و تواناست. آموزش نباید صرفا آموزش تخصصی کارکنان باشد بلکه بایستی نوعی فرهنگ کاری جدید ایجاد کند. در کشورهای آلمان و ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم، تمرکز بر اموزش ویژه  کارکنان اولویت قرار گرفت.

زمانی می توان مدعی وقوع توسعه در یک کشور شد که مجموعه نظامهای  اجتماعی و فرهنگی ، با نیازهای متنوع و خواسته های افراد  در گروه های اجتماعی در آن کشور از حالت نامطلوب به سمت وضعیت بهتر از نظر مادی و معنوی حرکت کند.

معیارهای توسعه علاوه جوانب اقتصادی اجتماعی باید بر حفاظت از منابع و محیط زیست نیز تاکید داشته باشد. از طریق این توجه و افزودن معیارهای زیست محیطی به شاخص.های توسعه که می توان جایگاه جامعه یافته یا توسعه نیافته را تعیین کرد.

سخن آخر اینکه؛ آموزش و پرورش مهمترین مجرای تغییرات در یک جامعه است.