به گزارش خبرنگار کردپرس، «خشک اندیشی؛ تعصب کور و احساسی برخاسته از پنداشت های خرافی و برانگیزاننده کارهای خنده آور و خشونت آمیز است. خشک اندیشی به عنوان منِشی که نه تنها بی شرمانه و بی عذاب وجدان است بلکه با دلخوشی و لذت همراه هست، چیزی جز خرافه جامه عمل پوشیده نیست». این تعریفی است کلی از خشک اندیشی که «هِربرت شلایشِرت» استاد فلسفه در دانشگاه کنستانتس (آلمان فدرال) در کتاب خود با عنوان «بحث با بنیادگرایان» آن را مطرح کرده است.

کتابی که موضوع مرکزی آن اندیشه در این باره است که «به کسی که می گوید حقیقت در انحصار اوست و این امر او را مکلف به سرکوب دگراندیشان می کند چه باید پاسخ گوییم؟ آیا دلایل قوی و معنوی از پس رگ های برآمده گردن بر می آیند؟». این کتاب ما را با مفهوم استدلال، گونه های مختلف آن و دام هایی که در گفت و گوهای ظاهراً استدلالی گسترده می شوند آشنا می کند و جدال تاریخی میان خشک اندیشان و روشنگران را از زاویه شگردهای مختلف در برهان آوری پی می گیرد. کتاب می آموزد که نباید به قدرت و کارآیی استدلال پربها دهیم.  

در واقع نویسنده در این کتاب مخاطب را با شگردها، امکان ها و محدودیت های بحث با بنیادگرایان آشنا کرده و به نوعی درآمدی است بر روشنگری است.

نویسنده این کتاب بنا بر مسئولیت اجتماعی انسان خردورز به نوشتن کتاب حاضر پرداخته است. او خطر نیروگیری تعصب و خشک اندیشی را دیده و لازم دانسته که هشدار دهد، ارج خردورزی و مداراجویی را یادآور شود، آفت های فکر جزمی را گوشزد کند و پاره ای از تجربه ها و درس های گذشته را تکرار نماید.

در واقع هشدارها و درس آموزی های کتاب تنها حاصل اندیشه ورزی نظری نیستند بلکه کتاب به متن زندگی توجه دارد و درس های خود را از تجربه های واقعی برگرفته است.  

این کتاب در ۱۰ بخش شامل «درآمد، بن پارهای استدلال، دام ها، ایدئولوژی و تعصب و استدلال، پس زدن خشک اندیشی، انتقاد درونی، استدلال برانداز، جدی گرفتن حریف، خنده برانداز، پی گفتار» توسط انتشارات طرح نو و با ترجمه «محمدرضا نیکفر» منتشر شده است. /