پنجاه سال و ۶ ماه و ۱۸ روز از تصمیمی در جلسهٔ ۱۳۵۳/۰۱/۱۷ هیئت وزیران وقت می‌گذرد که به موجب آن فرمانداری‌کل ایلام از استان پنجم کرمانشاه منفک و به عنوان واحد استانی جدید قدم در تقویم تقسیمات کشوری نهاد.

اصغر افراسیابی نخستین و آخرین کسی بود که در رژیم سابق سکان استان تازه بنیاد ایلام را در دست گرفت. پس از او ۲۲ استاندار دیگر از ۱۴ دولت در نظام جمهوری اسلامی (۱۳ دولت مستقر و ۱ دولت موقت) رأی اعتماد گرفته‌اند.

اکنون در دولت چهاردهم و در کثرت تنوع خواسته‌ها و خاستگاه‌ها، تصمیم‌گیران در هرولهٔ منافع و مصالح و در اندرون چند ضلعی نامنتظمی، آراء خویش را به هم می‌کوبند و سعی انتخاب بیست و چهارمین استاندار ایلام می‌گزارند و در تفوق قول خویش همت کرده و مدد می‌طلبند و صف آراسته‌اند!

در اهمیت موضوع و پیرامون بومی و غیربومی بودن گزینه‌ها به قدر کفایت استدلال و احتجاج صورت گرفته است. اما آنچه که به نظر می‌آید در این میانه باید برجسته می‌گشت لیکن کمتر در مرکز مداقه و ملاحظه واقع شده است، دو امر اتفاق و اجماع بر مطالبات مشترک و مصرح استانی در حوزه‌های گوناگون و بیان واضح و بدور از اجمال آنها و دیگری مطالبهٔ برنامهٔ ادارهٔ استان از گزینه‌های استانداری در طول تصدی استانداری است. به نظر می‌آید مخصوصاً پیرامون  ارائهٔ برنامهٔ مدون قابل راست آزمایی و زمان‌بندی شده برای حل مشکلات اساسی استان توسط نامزدهای استانداری، به سهو و یا عمد غفلت آشکاری شکل گرفته است. استاندار بیست و چهارم باید در آغاز حکمرانی خود برنامه‌ای که از اعتبار علمی و روایی و راستی‌آزمایی لازم برخوردار باشد، ارائه نماید و بر اجرای آن خود را ملتزم بداند. البته تا پیش از آن موقع مطالبهٔ این مهم از گزینه‌های مطرح باید در صدر شاخص‌هایی باشد که مراجع ذی‌ربط و کانون‌های تأثیرگذار در امر انتصاب، بدون هر مسامحه و ملاحظه‌ای مورد توجه قرار دهند.

ایلام به عدد ناترازی و نابرخورداری‌هاو محدودیت و محرومیت‌هایش، منابع و استعداد و ظرفیت برای رهایی از وضعیت موجود دارد. شناخت توانمندی‌ها و کاستی‌ها و ارائهٔ برنامهٔ عالمانه از ضرورت‌های مدیریت کارآمد در استان است. بدیهی است در این راستا و به موجب « اهل البیت ادری بما فی‌البیت » فرزندان این دیار که در خاک آن رُسته و نشو و نما یافته‌ و به نخل‌های پرسایه و ثمر مدیریتی مبدل گشته‌اند، عقلاً و اخلاقاً هم در شناخت مشکلات و تقدیم و تأخیر تصمیم‌ها مرجح و مقدم‌اند و هم اولای به خدمتگزاری در این عرصه‌اند.