به گزارش خبرنگار کردپرس، درست در آخرین شب پاییز، یلدا؛ «آخرین انار دنیا» را در دست گرفته ای و می خوانی. شاهکاری از نویسنده نامدار کُرد «بختیار علی». نویسنده ای اهل سلیمانیه عراق که از نظر بسیاری از منتقدان یکی از برترین نویسندگان در ادبیات کُرد است.

با این کتاب به جنگ و تبعات آن پی می بری و همراه راوی داستان «مظفر صبحدم» می شوی و تصاویر شفافی از شرایط معاصر بشر مانند جنگ، یتیم خانه، زندگی طبقات مختلف اجتماعی و دشمن شناسی و همچنین بحران هویت انسان معاصر که گرفتار ایدئولوژی است را می بینی.

درست وسط خبرهای جنگ خاورمیانه «آخرین انار دنیا» را می چینی و متوجه می شوی که «جنگ از همه جانور و هیولا ساخته. جنگ دردهای جهان را بزرگ ‌تر می کند و هر چند هم بر ضد خرابی ها باشد در آخر جور دیگری زمین را آکنده از درد می کند. اگر جنگ نهایت عدالت هم باشد همیشه زمین را لبریز غم می کند».

در این کتاب هریک از شخصیت های اصلی نمادی از اتفاقات و سختی هایی هستند که بر سر ملت کُرد آمده است؛ از فقر و تنگدستی گرفته تا آواره شدن، اسیر بودن در چنگ دشمن تا وضعیت وخیم بازماندگان بمباران های مختلف.

با خوانش این کتاب همگام با «مظفر صبحدم» به دنبال یافتن حقیقت به سرپناهی که سازمان های خارجی برای جوانان معلول درست کرده اند سر می زنی و با عمق فاجعه ای روبرو می شوی و به عنوان یک انسان احساس گناه می کنی. همان گناهی که «مظفر» آن را واضح و شفاف توصیف کرده است. «از دنیا به خشم آمده بودم، از آسمان، از جهان، از هر کس دور و نزدیک که روی این سیاره در امور زندگی دخالت داشت. از هرکس که روی زمین خودش را نماینده ملکوت می دانست، هرکس که سریاس ها را به آن مصیبت ها دچار کرده بود. اما نمی دانستم خشم خودم را متوجه چه کسی کنم. سرم را زیر آب شیر دستشویی گرفتم. سعی کردم خودم را آرام کنم. دیدن آن همه زخم بر تن یک انسان هرکسی را وادار می کرد در بی گناهی خود تردید کند. دیدن آن سالن و راهروها و بخش هایی پر از انسان های زخمی، به اندازه ای دردناک بود که تمام موجودات جهان احساس گناه کنند».

دانستی که رمان «آخرین انار دنیا» علاوه بر جنبه ضد جنگ بودن، مفاهیم زیاد دیگری را هم در خود جای داده است که از جمله آن می توان به مسائل ‌بنیادی ‌زندگی ‌بشر، ‌مرگ ‌و ‌تنهایی، ‌خدا ‌و ‌زیبایی، خیانت و عشق اشاره کرد.

آنچه از این کتاب دستت می آید این است که نویسنده به دفاع از حقوق اساسی مردم کُرد پرداخته اما نه علیه کسی شعار می دهد و نه از قداست توده ها می گوید. او از جنگ سخن گفته، درباره رهبران سیاسی، فقر، عشق، مرگ، معصومیت های پایمال شده نوشته اما هرگز به زاری مرسوم به دفاع از مردم نپرداخته است.

«آخرین انار دنیا» یک اثر خوش خوان و عمیق است که «بختیار علی» در آن مفاهیم و اتفاقات را به زیبایی به هم ربط داده به طوری که در سطر به سطر آن می بینی هر جمله از این کتاب به مرور معنی خاصی پیدا می‌کند و آخر کتاب چنان شگفت زده می شوی که با ذهن خود درگیر می مانی.

کتاب را با پایانی شگفت آمیز تمام می کنی و آگاه شده ای که سرسری از کنار بسیاری از مسایل روزمره رد نشوی و بدانی که با این رئالیسم جادویی «بختیار علی» درک کردی جنگ چه با سرنوشت انسان ها می کند./