وزارت فرهنگ به داد دبستان پاوه برسد! / دکتر صفر ولدبیگی

سرویس کرمانشاه _ دکتر صفر ولدبیگی از پژوهشگران منطقه هورامان در مطلبی به بازخوانی یک سند قدیمی در حوزه آموزش و پرورش پاوه پرداخته است که در ادامه می‌خوانید: :

خبرگزاری کردپرس _ این سند ارزشمند تاریخی که تصویر آن همراه با این یادداشت آمده، دارای قدمت 77  ساله است و  عرض حال و شکوائیه ایست از جانب عده ای از معتمدین پاوه به نمایندگی از اهالی آن سامان، خطاب به وزارت فرهنگ در تهران درباره  بی توجهی اداره فرهنگ کردستان نسبت به دبستان پاوه.

وزارت فرهنگ به داد دبستان پاوه برسد! / دکتر صفر ولدبیگی

در نوشته های قبلیم (بازگشایی دبستان پاوه، مهر 1403) به تفصیل توضیح دادم که بنیان دبستان در پاوه به سال 1305 ه.ش از سوی اداره فرهنگ کردستان بازمی گردد؛ اما با وقایع شهریور 1320 این دبستان و سایر دبستان‌های منطقه هورامان تعطیل می گردند. تا اینکه با تثبیت اوضاع، در سال  1324مجددا دایر می گردد. به مدت 4 سال تا سال 1328 دبستان شش کلاسه سعدی پاوه با بیش از 90 نفر دانش آموز تنها توسط سه تن اداره گردیده است: مرحومان ماموستا محمد زاهد ضیایی بعنوان نماینده فرهنگ، مدیر و آموزگار دبستان، ماموستا عبدالرحمن مفتی زاده از فُضلای روزگار که به خواهش ماموستا ضیایی از تهران به پاوه جهت آموزگاری بازگشته و آقای مُلا سعدی صنعانی به عنوان خدمتگزار دبستان. (در یادداشتی تفصیلی به خدمات این سه بزرگوار و زحمات آنان برای دبستان سعدی پاوه پرداخته ام که به زودی منتشر می گردد.)

نگارش این درخواست دو سال پس از بازگشایی دبستان سعدی در پاوه می باشد. همچنین در نوشتار قبلی با قید یک سند معتبر اشاره نمودم که اداره فرهنگ کردستان به هنگام بازگشایی این دبستان و اعزام ماموستا ضیایی از سنندج به پاوه برای مدیریت آن اعلام می دارد که عن قریب آموزگارانی مُجرب و اسباب و اثاثیه موردنیاز آن دبستان ارسال می گردد. اما تا چهار سال بعد نه خبری از اعزام آموزگار هست و نه ارسال اسباب و اثاثیه مورد نیاز.

این معتمدین به درستی در ابتدای نام اشاره می نمایند که وضعیت این دبستان قبل از شهریور 20 بسیار بهتر و آبرومندانه تراز حال بوده و از نظر وجود آموزگاران، اسباب و اثاثیه، لوازم التحریر و حتی پوشاک و تغذیه دانش آموزان با کمتر کمبودی مواجه بوده است.                                   

نکاتی مهم و دارای ارزش تاریخی در این سند وجود دارند که به مواردی از آنها اشاره می نماییم:  

 1- به باورم مهمترین نکته این سند اینست که برخلاف تصور عموم وضعیت آموزش و پرورش و مدارسش هیچگاه و در هیچ دوره ای از تاریخ معاصر رضایت بخش و به سامان نبوده و همیشه با مشکلات و تنگناهای عدیده ای از نظر تعداد نیرو، وجود فضای مناسب آموزشی و ورزشی، امکانات مورد نیاز و تامین خدمات رفاهی برای دانش آموزان و معلمانش روبرو بوده و همیشه با فداکاری عده ای از مدیران، معلمان و اولیای دلسوز پابرجا مانده است.

 2- خط و نگارش زیبا و انشای سلیس و منسجمش که در نگاه اول باعث جلب توجه خواننده آن می شود. کاتب خوش خط و با سواد این عریضه برایم معلوم نگردید.     

3- از کلمات ابتدای نامه "نهایت تظلم" می باشد. پیداست مردمان این دیار از این بی توجهی، غفلت و کم کاری فرهنگ کردستان نسبت به اوضاع نابسامان تنها دبستانش به ستوه آمده و از مکاتبه با ادارات و مقامات دیگر در پاوه و کردستان نتیجه ای حاصل نگردیده و در راستای رفع این ظلم به ناچار به وزارت فرهنگ توسل جویده اند.

4- با توجه به گفته این معتمدین در آن سال پاوه یک قصبه (روستای بزرگ) با 500 خانوار بوده است.

5- به گفته این عده، دولت و وزارت در تهران نسبت به فرهنگ و دبستان پاوه با نظر لطف درصدد رفع مشکلات آن بوده اند؛ اما اداره فرهنگ کردستان با عدم حمایت و کم توجهیش مانعی جدی در راستای توسعه فرهنگ و دبستان این دیارست.

  6- در دوجای این درخواست عده شاگردان دبستان پاوه در این سال 200 نفر ذکر گردیده اما با مراجعه به اسنادی دیگر متوجه شدم عده صحیح  شاگردان در حدود 90 نفر می باشد.

7- این درخواست کنندگان از مقامات وزارت می خواهند یا دبستان سعدی پاوه را تجهیز و توسعه دهند یا اینکه آنرا منحل نمایند؛ تا در قیاس با مدارس مدرن و مجهز روستاهای "تویله و بیاره " عراق در چند کیلومتری آنها از این بیشتر دچار خجلی و سرافکندگی نشوند.

8- این معتمدین آشکارا بیان داشته اند که اگر وزارت فرهنگ نیز به مثابه اداره فرهنگ کردستان اقدامی موثر برای حل مشکلات و تنگناهای دبستان پاوه به عمل نیاورد، به ناچار این عریضه را خطاب به شاه ایران و مجلس شورای ملی می نویسیم تا شاید آنان بتوانند به داد ما رسیده و دبستانمان را سروسامانی دهند. 

9- وزارت فرهنگ پس از 12 روز این درخواست را دریافت و در واحد اداره فرهنگ شهرستانها ثبت نموده است.

10- در قسمت پایین نامه قید گردیده که نتیجه اقدامات یا پاسخ به این درخواست را به آدرس: تجارتخانه اخوان شیانی پاوه واقع در کرمانشاه سرای وکیل الدوله ابلاغ فرمایید.

قطعا این درخواست بدون پاسخ نمانده ولی من تابحال به آن دسترسی نداشته ام. ولی آنچه از اسناد دیگر مشهودست اینکه دبستان سعدی تا دو سال پس از نگارش این نامه هیچگونه تغییری نه از نظر اعزام آموزگار، نه ارسال اسباب و اثاثیه و نه تعیین محلی مناسبتر برای دبستان ننموده و کما فی السابق به همان روال قبلی با کمترین حمایت و امکانات اداره گردیده است. 

   11- اسامی معتمدین پاوه که به نمایندگی مردمان این دیار نامه را امضا نموده اند به قرار زیر است. مرحومان:   

 حاجی هدایت اله شیانی- حاجی احمد صالحی- احمد حقشناس- محمدعارف صلاحی- خالد روشنی- احمد نقشی- حسین رسولی- امین شریفی                                                                 

کد خبر 2779496

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha