به گزارش کردپرس، دیوید مک داول، نویسنده کتاب « تاریخ مدرن کردها» در مصاحبه ای نسبت به آینده کردها در ترکیه و سوریه، بویژه پس از تحولاتی همچنین آغاز روند صلح جدید در ترکیه، کنار رفتن بشار اسد از قدرت و دعوت اوجالان از پ.ک.ک برای زمین گذاشتن سلاح و از همه مهمتر غیرقابل اعتماد بودن رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه ابراز نگرانی کرد.
او در مصاحبه ای با نشریه وابسته به مدرسه اقتصاد لندن، پیرامون علل آغاز روند صلح جدید میان کردها و دولت ترکیه گفت: در منطقه تغییرات واضحی در توازن قدرت به چشم می‌خورد و اردوغان به طور قطع می خواهد از این تغییرات به نفع ترکیه بهره‌برداری کند. این که اوجالان خواسته باشد که پ.ک.ک از مبارزه مسلحانه دست بردارد، دور از انتظار نیست اما این اولین بار نیست که چنین خواسته‌ای مطرح می‌شود. اما تفاوت این بار این است که جنگ‌های پهپادی تأثیر جنگ چریکی پ.ک.ک را به شدت کاهش داده و این گروه را به وضعیت تدافعی کشانده است.
دیوید مک داول در مورد تحولات مرتبط با کردها در سوریه نیز گفت: در سوریه، حزب اتحاد دموکراتیک سوریه احتمالاً تحت تهدید جدی است، چون هیچ توافقی با دمشق ندارد و حالا دمشق به هر حال ممکن است احساس کند که به ترکیه بدهکار است.
این ماجرا به کجا خواهد رسید؟ فکر می‌کنم چهار سال آینده برای کردهای ترکیه و سوریه دشوار خواهد بود. علیت این است که ایالات متحده دیگر بر رهبران خودکامه تأثیرگذاری ندارد، زیرا ترامپ خود عاشق این گونه رهبران است. با این حال، وضعیت برای کردها به اندازه فلسطینیها آنقدر بد نخواهد بود. احتمالاً در پایان دوره ریاست‌جمهوری ترامپ، خاورمیانه مکان خوشایندی نخواهد بود. تصور می‌کنم اردوغان تلاش خواهد کرد تا وقتی که قدرت را واگذار می‌کند، آن را به یکی از نزدیکان خود یا یک مشاور وفادار بسپارد و جهت‌گیری‌های اردوغان را بپذیرد.
آینده پ.ک.ک و جنبش کردها در ترکیه و شمال سوریه
نویسنده کتاب تاریخ مدرن کردها پیرامون آینده کردها افزود: دهه‌ها پیش کردهای منطقه یاد گرفتند که صبور باشند. آنها همیشه نقشی در حد تبعیت از دولتها داشته و بنابراین همیشه میان حاکمان مراکز قدرت معامله خواهند شد و تنها زمانی مورد استفاده قرار خواهند گرفت که منافع یکی از این مراکز اقتضا کند. من همیشه بر این باور بوده‌ام که جنبش مدنی کردها در مسیر پیشرفت است و فعالیت مسلحانه یک اشتباه استراتژیک بود. جنبش مدنی در دهه 1990 تحت سرکوب شدید دولتی قرار گرفت، اما نه تنها زنده ماند، بلکه قوی‌تر شد. دوست دارم فکر کنم که با خلع سلاح پ.ک.ک، اردوغان اجازه دهد که سیاستمداران کرد از زندان آزاد شوند و در ترکیه نقش کاملی ایفا کنند، اما اصلاً مطمئن نیستم که او این اجازه را بدهد، مگر اینکه جنبش مدنی کردها در راستای منافع خودش باشد که البته فکر می‌کنم آنها آن را غیرقابل تحمل خواهند یافت. بنابراین، کردهای ترکیه باید همچنان با صبر پیش بروند، از هر آزادی‌ای که به آنها داده می‌شود استفاده کنند و به رأی‌دهندگان ترکیه ثابت کنند که جمعیت کردها یک دارایی محسوب می شوند، نه تهدید.
مکداول به کردهای سوریه نیز توصیه کرد که کردهای سوریه باید به طریقی دمشق را متقاعد کنند که می‌توانند برای کشور مفید باشند، که این یعنی خواسته‌هایشان باید بسیار معتدل باشد تا به تدریج قدرت‌های خودگردانی بیشتری به دست آورند و اعتماد میان کردها و دمشق ایجاد شود. آنها باید با احترام و اعتبار، حمایت آمریکا را کنار بگذارند. حمایت آمریکا مفید بوده (با محافظت جزئی از کردها در برابر ترکیه) اما عملکرد آمریکا (در ارتباط با از دست دادن عفرین) خائنانه بوده است. من نمی‌توانم قضاوت کنم که چطور تلاش‌ها برای نزدیک شدن به دمشق به نتیجه خواهد رسید. بازگرداندن جمعیت به عفرین باید اولویت باشد، زیرا این منطقه بیش از 500 سال کردنشین بوده است. اما برای این کار نیاز است که دمشق در بازپس‌گیری حاکمیت سوریه تا مرزهای شمال پیش قدم باشد و به ترکیه یادآوری کند که مسئولیت تامین امنیت مرز بر عهده سوریه است، که این را تضمین خواهد کرد .بنابراین PYD –بدون توجه به اینکه چه کسی یا نیروهای مرزی چه یونیفورم به تن دارند- باید اطمینان دهد که با دمشق کاملاً همکاری خواهد کرد. اطمینان بخشی، چه در ارتباط با ترکیه و چه دمشق، باید محور اصلی راهبرد کردهای سوریه، در جهت پیمودن آینده خود و بازپس‌گیری مناطق اشغال شده کردنشین باشد.
موضع توهمی ترکیه درباره کردهای این کشور
کارشناس مسائل کردها درباره مواضع غیرواقع گرایانه ترکیه در مورد کردها و عواقب آن گفت: من همچنان از خصومت دولت ترکیه با کردهای تحت حاکمیت خود سردرگم هستم. واقعاً این که ترکیه کردهای این کشور را با هویت واقعی شان بپذیرد، برای این کشور هیچ هزینه‌ای ندارد. در واقع، این تنها رابطه‌ای است که همگان در آن برنده هستند. ترکیه به خاطر یک ایدئولوژی غلط و بی‌فایده (که همه باید ترک باشند) شکوفا شدن خود را در شرق از دست داده است. فقط تصور کنید که ترکیه با رعایت حقوق کردها در شرق، چقدر می‌توانست از یک منطقه شاد، آرام و مرفه بهره‌مند شود. این در حالی است که تنها خواسته کردها در شرق ترکیه این است که آنها با هویت واقعی شان که کرد بودن است، پذیرفته شوند. تحقق نیافتن این مسئله ضایع شدن ترکیه را به همراه داشته است اما من هیچ نشانه‌ای از درک واقعی این موضوع در هیچ یک از رهبران ترکیه نمی‌بینم.
دیوید مک داول درباره تاثیر تحولات اخیر در مورد مسئله کردها در ترکیه و سوریه بر اقلیم کردستان عراق گفت: دولت اقلیم کردستان عراق فقط به دلیل مداخله غرب و همچنین اسرائیل وجود دارد. آنها از عمر من نیز بیشتر دوام خواهند آورد، اما حدس من این است که اقلیم کردستان عراق به تدریج آزادی عمل خود را از دست خواهد داد، چرا که به نظر می‌رسد حکام آن وفاداری شهروندان خود را که در سال 2005 در نتیجه توافق موفق با بغداد به دست آوردند، به ویژه تحت نظارت آمریکا از دست می دهند. اقلیم کردستان برای حفظ بقا، باید از وفاداری شهروندان خود برخوردار باشد اما به نظر می‌رسد که خاندان بارزانی این وفاداری را از دست داده است، که این امر آن را در برابر فشارهای خارجی بسیار آسیب‌پذیرتر می‌کند.
نظر شما