به گزارش کردپرس، تونجر بکرخان، رئیس مشترک حزب دموکراسی و برابری خلقها، در نشست سراسری شهرداران این حزب اعلام کرد که روند «صلح و جامعهٔ دموکراتیک» تنها زمانی پیش میرود که مدیریتهای محلی تقویت شوند، شهرداران منتخب به مسئولیتهای خود بازگردند و سیاست انتصاب مدیران دولتی در شهرداریها متوقف شود. او با انتقاد از تبعیض ساختاری در تخصیص منابع، ممانعت از پروژهها و حبس شهرداران منتخب، تأکید کرد که این رفتارها روند صلح را تضعیف کرده و اعتماد عمومی را هدف قرار میدهد.
بنا بر گزارش مزوپوتامیا، نشست «شهرداران و رؤسای مشترک شوراهای استانی» با حضور تولای حاتماوغولاری و تونجر بکرخان در مرکز کنگرهٔ چاندآمِد (مرکز کنگره فرهنگی دیاربکر) برگزار شد. کسکین بایندیر و جمع گستردهای از فعالان محلی، مدیران شهری و اعضای شوراهای استانی نیز در این برنامه شرکت کردند.
بکرخان سخنان خود را با یادکرد از شهرداران و سیاستمدارانی که جان باخته یا ترور شدهاند آغاز کرد و سلام خود را به زندانیان سیاسی فرستاد. او سپس با اشاره به رد آزادی مشروط سلجوق میرزاکلی گفت: «دو روز پیش، درخواست آزادی مشروط سلجوق میرزاکلی را با این ادعا رد کردند که از سازمان جدا نشده است. این تصمیم نه حقوقی، بلکه کاملاً سیاسی و انتقامجویانه است. او تنها عضو انجمن پزشکان ترکیه و حزب ما بوده و رفتار هیئتهای نظارت بر زندانها، روند صلح را با لطمهای جدی مواجه میکند. این کشور هیچگاه با زندانی کردن ارادهٔ مردم به نتیجه نرسیده است.»
او با اشاره به روند «صلح و جامعهٔ دموکراتیک» که به ابتکار عبدالله اوجالان آغاز شد، تأکید کرد که نقش اصلی در این روند بر دوش مدیریتهای محلی است. بکرخان توضیح داد که صلح مفهومی انتزاعی نیست، بلکه به معنای تقویت دموکراسی محلی، احترام به انتخاب مردم و پایان دادن به انتصاب شهرداران یا مدیران دولتی به جای نمایندگان منتخب است. او همچنین یادآور شد که عدالت در توزیع منابع، شفافیت مالی و مشارکت مردم در تصمیمگیریها از اصول بنیادین این روند است و شهرداریها باید به عنوان مراکز اصلی حل مسائل اجتماعی عمل کنند.
بکرخان سپس با انتقاد شدید از سیاستهای تبعیضآمیز دولت گفت که سالها شهرداریها را بدهکار کردند و هیچ نهادی خواستار تسویهٔ بدهیها نبود؛ اما به محض آنکه مدیریتها به حزب دموکراسی و برابری خلقها منتقل شد، بدهیها را دوباره «به یاد آوردند» و فشارها آغاز شد. او تأکید کرد که بانکِ شهرها باید بدون تبعیض رفتار کند و استفاده از منابع عمومی برای پروژههای خاص و فشار بر شهرداریهایی که به دولت وابسته نیستند، رویکردی غیرقابل قبول است. به گفتهٔ بکرخان، رویکردی که برای فساد «منابع نامحدود» اختصاص میدهد اما برای خدماترسانی حتی حداقل منابع را نیز فراهم نمیکند، نه فقط خلاف عدالت بلکه خلاف منافع مردم است.
او در ادامه با تشریح ابعاد مسئلهٔ کُرد گفت: «مسئلهٔ کُرد فقط یک مفهوم سیاسی نیست؛ بلکه در رفتار دستگاههای اداری، در نابرابری خدمات شهری، در جلوگیری از پروژههای شهرداریهای ما و در بازداشت شهرداران منتخب دیده میشود. حتی در برخی روستاها آسفالت تنها به دلیل اینکه مردم به حکومت رأی دادهاند اجرا میشود و در فاصلهٔ چند متری همان روستا، مردم فقط به دلیل رأی ندادن از خدمات محروم میمانند. این یعنی مسئلهٔ کُرد.»
بکرخان سپس به خدماتی که شهرداریهای دم پارتی «باوجود تمامی فشارها» ارائه دادهاند اشاره کرد و توضیح داد که مدیریتهای محلی با ایجاد مراکز زندگی زنان، خطوط ویژهٔ مقابله با خشونت خانگی، مراکز آموزش و توانمندسازی جوانان، فضاهای فرهنگی، برنامههای آموزشی برای کودکان، خدمات ویژهٔ افراد دارای معلولیت، فعالیتهای چندزبانهٔ فرهنگی و ادبی، کتابنماییها، کلاسهای زبان، رستورانهای مردمی، کمکهزینههای تحصیلی و خدمات پیوسته به روستاها، موفق شدهاند الگوی متفاوتی از مدیریت اجتماعی ارائه دهند. به گفتهٔ او، یکی از مهمترین ابتکارات این شهرداریها اجرای «بودجهٔ مشارکتی» بود که در آن مردم مستقیماً اولویتهای شهری را تعیین کردند و شهرداریها مطابق رأی و خواست شهروندان، بودجهٔ سال ۲۰۲۶ را طراحی کردند؛ اقدامی که نخستین نمونهٔ شفاف و دموکراتیک مشارکت مردمی در سطح محلی به شمار میرود.
بکرخان در ادامه با اشاره به عملکرد قابل توجه شهرداری دیگور، این فعالیتها را نمونهای از تکیه بر ارزشهای مردمی دانست و تأکید کرد: «اگر امروز پابرجا ماندهایم، به دلیل ارزشهایی است که از گذشته تا امروز توسط مردم حفظ شدهاند. این ارزشها ستون اصلی ایستادگی ما هستند و تنها راه پیشرو، اتکا به مردم و قدرت اجتماعی آنان است.»
رئیس مشترک دم پارتی در پایان، با اشاره به وضعیت پرتحول خاورمیانه و تحولات حساس در شمال و شرق سوریه گفت: «در دورهای نفسگیر و سرنوشتساز زندگی میکنیم؛ دورهای که میتواند آیندهٔ صد سال آیندهٔ منطقه را شکل دهد. اگر درست سازماندهی کنیم، به ارزشهای مردم وفادار بمانیم و قدرت اجتماعی را پشت سر داشته باشیم، میتوانیم از این دورهٔ حساس با دستاوردهای بزرگ عبور کنیم. من به این مسیر امیدوارم.»
نظر شما