پروژه اتحاد کردهای سوریه که با ابتکار عمل مظلوم کوبانی، فرمانده کل ارتش دموکراتیک سوریه و میانجی گری کشورهای آمریکا در وهله اول و فرانسه در وهله دوم میان حزب اتحاد دموکراتیک سوریه (PYD) و شورای میهنی کردهای سوریه (ENKS) آغاز شده است، در واقع یکی دیگر از تلاش هایی است که در راستای اتحاد کردهای سوریه برای تقویت مواضع کردها در این کشور صورت می گیرد. فارغ از هر گونه نگاه احساسی و ایده آل گرایانه به این مسئله، در این یادداشت به این موضوع خواهیم پرداخت که "آیا با رویه کنونی ENKS و نقش ترکیه در مدیریت این شورا، اتحاد میان کردها ممکن خواهد بود؟".

قبل از دادن هر گونه پاسخی به این سوال باید نگاهی مختصر به مواضع ترکیه در قبال چنین اتحادی انداخته شود. دولت ترکیه که در چند سال اخیر تمام هم و غم خود را برای برهم زدن کریدور کردی در شمال سوریه گذاشته و برای تحقق این هدف بزرگترین لشکرکشی تاریخ جمهوریت خود را به مرزهای جنوبی اش انجام داده و دست به سه عملیات برون مرزی پر هزینه زده است، به هیچ عنوان در خصوص ائتلاف جریان های کردی که خود اختلافات آنان را به وجود آورده است، سکوت نخواهد کرد. در واقع زمانی که به شکل گیری و مطرح شدن شورای ENKS نگاه می کنیم نقش ترکیه در تمام جوانب این شورا را به وضوح خواهیم دید. ترکیه برای برهم زدن کریدور کردی در شمال سوریه تنها به عملیات های نظامی و حمله به مواضع ارتش دموکراتیک سوریه / یگان های مدافع YPG اکتفا نکرده بود بلکه با وارد کردن ENKS به درون ائتلاف مخالفین سوریه و طرح این شورا در عرصه بین المللی به عنوان نماینده کردهای سوریه یک آلترناتیو در برابر PYD و یک رقیب به منظور درگیری های سیاسی در شمال سوریه به وجود آورده بود. در حقیقت ENKS با طراحی و ابتکار عمل ترکیه بود که به یکی از آلترناتیوهای قوی برای جریان های سیاسی کرد سوریه تبدیل شد. این شورا با تلاش های ترکیه در نشست های بین المللی به عنوان نماینده کردهای سوریه حضور پیدا کرده و به یکی از بازیگران بحران سوریه تبدیل شد. اکنون ترکیه به هیچ عنوان به ائتلاف این جریان با جریانی که آنکارا آن را دشمن شماره یک این روزهای خود معرفی می کند رضایت نخواهد داد.

حال با در نظر گرفتن تمامی این ها می توان در این مورد سخن گفت که آیا ENKS با حفظ موقعیت کنونی خود موفق به ائتلاف با PYD خواهد شد؟ پاسخ این سوال قطعاً منفی است مگر این که ENKS دست به یک تغییر و پوست اندازی اساسی در ساختار کنونی خود زده و به طور کامل از کشور ترکیه جدا شود. وجود دفتر مرکزی این شورا در ترکیه، حضور اعضای کلیدی نزدیک به ترکیه در این شورا و کسب حمایت های گسترده مالی، دیپلماتیک و سیاسی از این کشور باعث شده است که تمام تلاش هایی که در راستای اتحاد این دو جریان کردی صورت می گیرد، علی رغم تمام امیدواری هایی که به وجود آورده است، "آب در هاون کوبیدن" باشد و این روند نیز مانند نمونه های قبلی بی نتیجه بماند.

تمام طرف های حاضر در این روند هم به خوبی می دانند، تا زمانی که ENKS وابستگی خود را به آنکارا ادامه دهد چیزی به عنوان اتحاد کردهای سوریه به وجود نخواهد آمد. اتحاد واقعی کردهای سوریه با یکدیگر باید با جدایی کامل جریان های حاضر در روند از ترکیه صورت بگیرد. اگر بخواهیم واقع گرایانه به این روند نگاه کنیم، باید اعلام کنیم که نمی توان روندی را تجسم کرد که در آن از یک طرف دفتر مرکزی جریان کردی در آنکارا بوده و از آنکارا دستور مستقیم دریافت کرده و از طرف دیگر در راستای اتحاد با دیگر جریان های کرد سوریه بر خلاف سیاست های آنکارا گام بردارد. بی تفاوتی و سکوت آنکارا در قبال این روند نیز از همین مسئله نشأت می گیرد.

خبرگزاری کردپرس/سرویس ترکیه