به گزارش خبرنگار کردپرس، بمباران هوایی هفدهم اسفندماه سال ٦٣، عصر جمعه خونینی را برای مردم پیرانشهر رقم زد که علیرغم گذشت ٣٧ سال از آن روز نحس، هنوز هم بوی باروت و خون در میان حادثه دیدگان و بازماندگان آن روز فراموش نشدنی بحث داغ اسفند تلخ آن روزگار است.

پیرانشهر و مردمانش از ابتدای شروع جنگ تحمیلی همواره مانند یک دژ مستحکم از انقلاب و آرمانهایش دفاع کردند و با حضور در نقطه صفر مرزی و حضوری شجاعانه در سطح شهر در بسیاری از موارد مانع پیشروی های ارتش بعث عراق شدند آنها در طول این مدت واژه های ایثار و شهامت و فداکاری و مقاومت را بارها با خون خود بر روی وجب به وجب خاک این دیار نوشتند و از آن برای شکست دشمنان این مرز و بوم نقشه ها طراحی کردند.

عصر یخبندان جمعه پیرانشهر که با رقم ١٧اسفندماه در تاریخ این سرزمین برای همیشه حک شده است، حکایت از حملات ناجوانمردانه و وحشیانه رژیمی داشت که برای تحقق ادعای پوشالی خود در راستای تجاوز به خاک ایران اسلامی تنها راه چاره را در پرواز جنگنده بمب افکن هایی می دید که مملو از باروت و بمب و آتش شده بودند.

در آن عصر سرد زمستانی مزدوران رژیم بعثی مأمویت داشتند تا هر چه در بساط دارند بر سر مردم مظلوم و بی دفاع پیرانشهر خالی کنند تا شاید بتواند دیوار اراده آهنین این مردم را در مقابل زورگویی های خود بشکنند غافل از اینکه این حملات و حوادث نه تنها ذره ای از لذت مقاومت و ایثار را در نزد آنها کم رنگ نکرد بلکه هر لحظه با عزمی راسخ تر به دفاع از جان و مال و ناموس خود در برابر تجاوزگری های آنها می پرداختند.

مردم پیرانشهر در این حادثه تلخ و وحشتناک ۹۰ شهید تقدیم باورها و ارزش‌های انقلاب کردند اما بدون اغراق باید گفت در طی این سالها هرگز شأن این شهداء به شایستگی در سطح شهر ارجح نهاده نشد.

آنچه در این سالها لازم بود تا به آن پرداخته شود حفظ جایگاه و شأن و منزلت این شهدا بود که متأسفانه پس از گذشت ٣٧ سال هنوز مسئولان شهرستان، استان و حتی کشوری اقدامی شایسته و در خور جایگاه این مقاومت ارزشمند از خود نشان نداده اند و حتی برای نصب یک المان یا جایگاه ویژه و یادبودی برای آن در سطح شهر اقدامی نکردند که این امر در روند بازتاب این حادثه تلخ که می توانست بسیار گسترده تر از وضعیت فعلی باشد تأثیر بسزایی داشته و دارد.

می توان پرسید آیا برای رسیدن به حفظ حرمت ها و قدردانی از جایگاه ویژه شهدای ١٧اسفند ٦٣ پیرانشهر نصب المان کمترین سپاس و قدردانی از حادثه دیدگان و شهدای این حادثه تلخ نیست؟

آنچه سالهاست که در این ایام و به ویژه با نزدیک شدن به روز حادثه ذهن و فکر مسئولان را درگیر می کند صرفاً برگزاری چند برنامه روتین و تکراریست که هر سال اجرا می شوند که حتی گاهی بازتاب آن در رسانه ها به قدری ضعیف است که خود مردم پیرانشهر از برگزاری این مراسم اظهار بی اطلاعی می کنند.

جوی خون در شهر جاری شد

سید انور حسینی، فعال مدنی و فرزند یکی از شهدای حادثه تلخ بمباران هوایی هفدهم اسفندماه سال ٦٣ در سی و هفتمین سالگرد این حادثه دردناک و در گفتگوی اختصاصی خود با خبرنگار کردپرس، ضمن ابراز گلایه از عدم توجه کافی و لازم مسئولان کشوری، استانی و شهرستانی به گرامیداشت این روز سرنوشت ساز در تاریخ ایران و بویژه شهر پیرانشهر گفت: حادثه تلخ بمباران هوایی هفدهم اسفندماه شهرستان پیرانشهر که نشان از رفتار ددمنشانه و ناجوانمردانه ی رژیم بعثی عراق و استکبار جهانی علیه ایران اسلامی داشت متأسفانه آنطور که شایسته مقاومت و فداکاری مردم این منطقه است مورد توجه مسئولان کشوری، استانی و حتی شهرستانی قرار نگرفته است.

‌حسینی در ادامه اظهار کرد: ضمن تکریم به مناسبت گرامیداشت سال یاد شهدای خونین بال و جانبازان راست قامت و یادگاران ماندگار ۱۷-اسفند پیرانشهر و ایام ۸ سال جنگ تحمیلی، به تحریر تاریخ از همان ابتدی شروع جنگ تحمیلی از زمین و هوا شهر پیرانشهر در جایگاه خط مقدم مقاومت در برابر رژیم بعثی بارها مورد حملات هوایی، توپخانه دشمن قرار گرفت.

وی اضافه کرد: همچنین در تهاجمات دشمن ساحت مبارک این خاک مقدس بارها زخمهای سختی برداشت اما هرگز در برابر رژیم خونخوار بعث خم به ابرو نیاورد و شهر یکپارچه به دژ مستحکمی در برابر دشمن درآمد و مردمانش با ایثار و مقاومت خود در کنار رزمندگان و کبوتران مهاجر هرگز اجازه جولان به بعثی ها ندادند و حتی بسیاری از جوانان این خطه عازم سایر مناطق جنگی می شدند تا از کیان خود دفاع کنند و به همین خاطر رژیم بعث کینه زیادی نسبت به مقاومت مردم شهر پیرانشهر بە دل داشت.

این فرزند شهید افزود: رژیم بعثی عراق شهر پیرانشهر را هزاران بار از زمین و هوا زیر سنگین ترین حملات قرار می داد و فراموش نمی شود در آن روزگاران سخت، این شهر و روستاهای حومه در یکروز توسط ۷۳ جنگنده عراق بمباران هوایی شد و آن ایام نام پیرانشهر را در تاریخ پرآوازه کرد، تا اینکه بعدازظهر روز جمعه ١٧ اسفندماه و در آن روز سرد زمستانی بسیاری از محله های مسکونی شهر پیرانشهر در ادامه سلسله حملات وحشیانه جنگنده های عراقی مورد شدیدترین بمباران هوایی قرار گرفت و جوی های خون در این شهر جاری شد.

ثبت روز پیرانشهر در تقویم ملی کمترین حق مردم این خطه است

این فعال مدنی در ادامه سخنان خود بیان کرد: در این حادثه دلخراش بیش از دهها نفر شهید و جانباز تقدیم درخت تنومند مقاومت برای صیانت از کشور عزیزمان بعنوان پیشگامان مقاومت در نزدیکترین نقطه به میدان جنگ، شد لذا شایسته است ١٧ اسفند ۶۳ پیرانشهر به عنوان کمترین حق مردم این خطه در تقویم ملی گنجانده شود تا هم وطنانمان با اطلاع از مقاومت مردم نستوه این دیار و درک اینکه مردمان این خطه در معادلات استراتژیک جنگ نقش تاریخی و بی بدیلی داشته اند و اگر مرزداری در دوران خطیر بر دوش ماست تا آنان در آرامش باشند، ما نیز نیازمند نگاه عمیق و حمایت دولتمردان برای آرامش و توسعه در کنار مرزداری هستیم، لذا امید است در سالهای آتی همایش و کنگره بزرگداشت شهدای۱۷ اسفند با حضور عالیترین مقامات کشور و استان برگزار گردد.

حال باید پرسید که آیا پس از گذشت ٣٧ سال از این حادثه تلخ و فراموش نشدنی توانسته ایم در شهرستان پیرانشهر یاد بودی از این حادثه داشته باشیم، تا احیاناً اگر رهگذری ناآشنا قصد عبور از کوچه پس کوچه های شهرمان را داشت بفهمد و بداند که روزگاری این شهر میدان قهرمانان و دلیرمردانی بوده است که امروز در میان ما نیستند و برای نفس کشیدن ما نفس خود برای همیشه در سینه های خاک حبس کردند.

همچنین آنچه در طی سالهای اخیر در سالگرد بمباران هوایی هفدهم اسفندماه ٦٣ پیرانشهر جای بسی تأسف است عدم حضور مسئولان رده بالای حاکمیتی در بزرگداشت این روز مهم در پیرانشهر است چرا که بدون شک حضور مسئولان مملکتی در چنین روزی در پیرانشهر نه تنها ارج نهادن به مقاومت و ایثار مرزنشینان نقطه صفر مرزی پیرانشهر است بلکه نوعی دلجویی و تقدیر از حماسه آفرینی های مردمان این دیار است که در این راستا از نماینده مردم این شهرستان، فرماندار و حتی استاندار آذربایجان غربی انتظار می رود با رایزنی های لازم نسبت به فراهم ساختن زمینه حضور مسئولان رده بالای مملکتی در ١٧ اسفندماه پیرانشهر قدردان حادثه دیدگان این روز باشند.

مردم این دیار که در طول دوران جنگ تحمیلی به شایستگی از آزمون سخت مقاومت از خاک و وطن خویش سربلند بیرون آمدند اکنون انتظار دارند دولتمردان نظام نگاه ویژه تری در راستای رفع محرومیت ها و کمبودهای آنها داشته باشد و حداقل با ایجاد فرصت های اشتغالزایی و ایجاد بسترهای توسعه اقتصادی در این منطقه مرزی چهره محرومیت را از این دیار بزدایند، اما ظاهراً با این بی برنامگی مسئولان شهرستانی و استانی تا کشوری شدن و جهانی شدن این حادثه تلخ فرسنگها فاصله داریم.

به گزارش کردپرس، بیش از ٥٠ نقطه از شهرستان مرزی پیرانشهر در هفدهم اسفندماه سال ١٣٦٣ تنها طی چند ساعت با شدیدترین حملات هوایی دشمن بعثی عراق بمباران شد که طی آن ٩٠ نفر از شهروندان بی دفاع پیرانشهری شهید شدند و آرامش عصر روز جمعه پیرانشهر از کانون گرم خانواده های این شهرستان گرفته شد.

گزارش/ عثمان حسن زاده