به گزارش خبرنگار کردپرس، برای رسیدن به مقصد باید از جنوب قروه به فاصله 8 کیلومتر بروی و از ناحیه منفصل شهری قلعه گذر کنی تا به روستایی برسی که در دهستان بدر از توابع بخش مرکزی شهرستان قروه واقع شده است. «سنگین آباد» روستایی که بیشتر آن را با کوچه باغ ها و آبشار دل انگیزش می شناسند. منطقه ای گردشگری که بسیار مورد علاقه کوهنوردان و طبیعت دوستان قروه ای در همه فصول سال است.

دیدن آبشار و کوچه باغ ها و طبیعت زیبای بهاری این روستا یک طرف جذبت می کند و شوق دیدن باغ بومگردی که اخیراً دایر شده چیزی است که رهایت نمی کند.

برای رسیدن به این باغ تقریباً مسیر بالادست روستا را باید پیش بگیری؛ از کوچه هایی که می رسند به چشمه خشک شده می گذری و نگاهت به ویرانه های باقیمانده از خانه های کاهگلی خالی از سکنه می خورد. بالاتر که می روی سمت راست درختان بلندقامت قد علم می کنند و سمت چپ بخشی نمای روستاست و بخشی دیوارهای کاهگلی و اما نمی توانی از منظره کوه و دشتی که روبرویت نمایان می شوند چشم برداری؛ با همان طبیعت دلنواز و کوه ها و درختان بلند، از دور باغ را می بینی که در پایین تپه ای خوش نشسته است. باغی که اطراف آن را کوه و دشت احاطه کرده اند.

خودنمایی سنت و مدرنیته

از در آهنی سفید و آبی به باغ بومگردی پای می گذاری، همین که وارد می شوی، «سامان مفاخری» صاحب باغ را می بینی که با لبخندی به استقبالت می آید.

ابتدای ورود پلی کوچک به روی دریاچه آبی خودنمایی می کند و کنار آن آلاچیقی را می بینی با کوره آتش سنتی. درختان کهنسالی که سر کشیده اند داخل هم و نگاهشان به مردی است که سوار تاب بسته شده به درخت شاد می اندیشد.

از پل که بگذری چند تایی پله را باید پایین بروی تا به فضای باز باغ برسی. فضایی بزرگ با پیچک هایی که دیوارهای آن را پوشانده اند. سرت را که برگردانی نمای سنتی و زیبای اتاقکی را می بینی که در فضای مدرن به سنت پینه خورده و نظر هر بیننده ای را به خود می گیرد.

رنگ بندی و نمای بیرونی اتاقک به شیوه ای است که دلت می خواهد ساعت ها بنشینی و نگاهش کنی. داخل اتاقک اما جالب تر است؛ کرسی که نوستالژی بوده و یاد دوران قدیم را زنده می کند یک طرف و وسایل دکوراسیون قدیمی آغشته به خاطرات دور که برای هر مسافری دفترچه ای را باز می کند از قدیم ها با شمعدانی ها و چراغ های نفتی و دف و تار و... هم یک طرف.

محو تماشای تجمیع سنت و مدرنیته هستی که نگاهت به دخترجوانی می افتد. دختری با موهای بافته شده با تلفن همراه اش از قاب عکس زن کُرد عکس می گیرد.

آن طرف تر این «سامان» است که کنار پنجره به بیرون خیره شده؛ پنجره ای که با گل های شمعدانی پر شده و تک گل سرخ این شمعدانی ها آن وسط چنان چشمک می زند که ناخودآگاه دوربین ات به سمت گل سرخ شمعدانی می چرخد.

انعکاس طبیعت بیرونی باغ به داخل پنجره های اتاقک جلوه های خاصی را ایجاد کرده، با خودت می اندیشی که اگر درختان شکوفه دهند و سبزی بیشتر شود اینجا چه بهشتی خواهد شد!

از اتاقک دل می کَنی و به بام باغ می روی... آنجا که کوه ها و دشت ها و نمای روستا را به وضوح می توان دید. از همین بالا آسمان آبی و کوه های بلند و درختان و دشت های فراخ آن قدر زیبایی دارد که گویی داری نقاشی یک هنرمند بی نظیر را نگاه می کنی.

خاطره ای ماندگار

این باغ بومگردی کوچه باغ های سنگین آباد را زیباتر کرده و جلوه آبشار منحصر به فرد این روستا را هم افزایش داده؛ این باغ سومین اقامتگاه بومگردی در شهرستان بعد از «قصلان و میهم» است، البته تفاوتی که این منطقه بومگردی دارد مربوط می شود به باغ بودن آن و طبیعتی که دارد.

به هر حال باغ بومگردی سنگین آباد نه تنها محلی برای اقامت مسافران به حساب می آید بلکه می تواند محلی باشد دل انگیز برای برگزاری مراسمات جشن و عروسی و تفریحات محلی مردمی.

هوا گرچه آفتابی است اما سردی زمختی دارد. در باغ زردی پاییز و سبزی بهار و سفیدی زمستان در هم آمیخته و جلوه خاصی را که به آن داده می بینی؛ نمای سنتی اتاقک با شمعدانی سرخ رنگ زیر نور آفتاب در ذهنت جا خوش می کند.

زمان رفتن می رسد دل کندن از این باغ نقاشی طبیعت برایت سخت است؛ کوه ها و درختان و دشت های اطراف باغ را در ذهن به خاطره نگه می داری و همان طور که با لبخند «سامان» وارد باغ بومگردی شدی با همان لبخند هم قدم های خداحافظی را بر می داری و نقش خاطره ای که از این باغ بر دیباچه ذهنت زده شد ماندگار می ماند...

این ماندگاری اما به خانه های تخریب شده کاهگلی با چشمه های خشک شده و مسیر خاکی ناهموار دست به یکی می کنند و بی تدبیری برای ایجاد زیرساخت مناسب به افکارت هجوم می آورد، زیرساختی که می تواند مسیر گردشگری به باغ باشد اگر به آن توجه شود./

* گزارش و عکس: زیبا امیدی فر