به گزارش کردپرس، دکتر مایکل گانتر، کارشناس مسائل کردها در مقاله‌ای پیشنهاد غیرمنتظره‌ای برای ازسرگیری روند صلح میان کردها و دولت ترکیه پیشنهاد کرده است. چکیده مقاله که در وبسایت اندیشکده مپل منتشر شده، می خوانیم:

زمانی که اتحادیه اروپا و ایالات متحده متوجه شوند که چگونه قرار دادن پ ک ک در فهرست سازمان های تروریستی مانع از ایجاد صلح و دموکراسی می شود، انگیزه ای خواهند داشت که پ.ک.ک را از لیست تروریسم حذف کنند و ترکیه را تشویق کنند که این کار را به خاطر نفع خود هم که شده، انجام دهد تا روند صلح را احیا شود.

معمولاً انتظار نمی‌رود که کسی با عده‌ای مخالف خود که آنها را تروریست نامیده، به طور جدی مذاکره کند. اغلب، اصطلاح "تروریست" عمدتاً به دلایل سیاسی برای نامشروع بودن حریف استفاده می شود و تا حد زیادی در مورد پ.ک.ک نیز همینطور است.

حذف پ‌ک‌ک هم ترکیه و هم پ‌ک‌ک را به تجدید مذاکرات صلح ترغیب می‌کند و در صورت موفقیت، یکی از مشکلات دیرینه امنیتی/سیاسی/اقتصادی/اجتماعی ترکیه فروکش کرده و دموکراسی در ترکیه ارتقا می‌ یابد. زمانی که پ ک ک از فهرست خارج شود، این بار هم ترکیه و هم پ.ک.ک به چالش کشیده خواهند شد تا مذاکرات را جدی تر و مسئولانه تر دنبال کنند.

حذف پ‌ک‌ک نه تنها به ازسرگیری مذاکرات صلح بین ترکیه و پ‌ک‌ک کمک می‌کند بلکه چشم‌انداز بلندمدت آینده مناطق تحت کنترل کردهای سوریه یا روژاوا را روشن می‌کند و به فروکش بحران ناتو بین ایالات متحده و ترکیه که ناشی از تضاد منافع آنها در سوریه است، کمک می‌کند. با این حال، اگر این استراتژی حذف از فهرست کارساز نباشد، پ ک ک همیشه می تواند به لیست تروریسم بازگردانده شود.

و اما مذاکرات جدید ترکیه و پ ک ک چگونه ممکن است ادامه یابد؟ در حالی که تمامیت ارضی ترکیه باید حفظ شود، برخی از تمرکززدایی دولت ترکیه به منظور احقاق حق مشروع کردها برای تحقق خودمختاری محلی یا آنچه که پ‌ک‌ک آن را «خودمختاری دموکراتیک» می‌نامد، انجام می‌شود. کردها باید به عنوان یکی از عناصر تشکیل دهنده در داخل کشور ترکیه با تمام حقوق مشروع، به رسمیت شناخته شوند. این مسئله باید در قانون اساسی ترکیه درج شود. در واقع، تمرکز بیش از حد دولت در تلاشی ناموفق برای تعیین تکلیف یک موجودیت قومی، آفتی است که بسیاری از دولت های مدرن دیگر به دنبال تعدیل آن بوده اند.

اکثر کشورهای بزرگ امروز برای دستیابی به عدالت و کارآمدی قومی/ملی بیشتر تمرکززدایی کرده اند. ایالات متحده، بریتانیا، آلمان، و حتی فرانسه و اسپانیا به طور موثر این کار را انجام داده اند، اگرچه مسلما اسکاتلند در بریتانیا و کاتالونیا در اسپانیا همچنان مشکل ساز هستند.

خوشبختانه، با توجه به منافع اقتصادی و سیاسی، هم پ‌ک‌ک و هم اکثریت قریب به اتفاق کردهای ترکیه، همچنان پایبند زندگی در داخل مرزهای کنونی ترکیه هستند، اما این پایبندی باید از طریق تضمین رعايت حقوق آنها طبق قانون اساسی باشد.

در پیش گرفتن چنین اقداماتی برای تحقق حقوق کردها، به احتمال زیاد ترکیه را نابود نمی کند، اما در واقع، با تقویت وفاداری جمعیت کرد این کشور، که اکثریت آنها در غرب آنکارا زندگی می کنند، آن را قوی تر هم می کند. استانبول، شهر معروف ترکیه، بزرگترین شهر کردنشین جهان از نظر داشتن جمعیت کرد است.

علاوه بر این، باید کمیسیون حقیقت و آشتی- همانطور که با موفقیت در آفریقای جنوبی و در زمان اسقف اعظم فقید دزموند توتو انجام شد- تشکیل شود. تمهیداتی از جمله‌ برای توقف دائمی خصومت‌ها، تعیین سرنوشت نیروهای پ‌ک‌ک و تمهیداتی برای تأمین امنیت پس از جنگ در نظر گرفته شود.

با تأیید ترکیه، ایالات متحده، اتحادیه اروپا، ناتو و سازمان ملل می توانند در نهایت به عنوان شاهد و ضامن این اصول جدید قانون اساسی ترکیه معرفی شوند.

با این حال، ترکیه در حال حاضر نمی‌خواهد حقوق جمعی کردهای خود را به رسمیت بشناسد و مایل است حقوق فردی محدودی مانند تدریس زبان مادری در مدارس و ایجاد یک کانال تلویزیونی کردی و چند مورد دیگر اعطا کند.

ترکیه می ترسد که اعطای هر گونه حقوق گروهی بیشتر به کردها، مسیر لغزنده جدایی کردها و تجزیه ترکیه را هموار کند. بنابراین، هنوز راه بسیار درازی در پیش است اما مطمئنا حذف پ ک ک از لیست، یک شروع مهم در مسیر پیشرفت دموکراسی ترکیه است.

منبع: اندیشکده مپل

نویسنده: دکتر مایکل گانتر، کارشناس مسائل کرد