کرد پرس_ نمایندگان مجلس عمدتا عزل و نصب‌ها در حوزه قوه مجریه را جزو مسئولیت‌های ذاتی خود دانسته و در چند سال اخیر بدون استثنا در تمامی عزل و نصبها خود را دخیل و سهیم و صاحب رای می‌دانند.

متاسفانه ضعف مدیران اجرایی خصوصا ضعف عملکرد وزراء هم تاثیر خود را در این انحراف مدیریتی گذاشته تا جایی که این وادادگی وزراء تاثیر مستقیم بر استانها نهاده و موجب یکه تازگی نمایندگان مجلس در عزل و نصب و دخالت نمایندگان در استانها شده است.

در این حین اگر نماینده ای در راستای سهم خواهی وزیری را مواخذه کند وزیر مربوطه استانها را بسیج می‌کند تا موجبات خاطر عالیجناب نماینده را فراهم آورند تا قبله عالم نماینده سایه سوال را از وزیر کوتاه گرداند.
در حالی که از ۳۷ بند قانون اساسی (۶۲ الی۹۹) هیچ اشاره ای به ورود نمایندگان مجلس در حوزه انتخاب مدیران اجرایی نکرده است، اما همچنان نمایندگان مجلس در حوزه های انتخابیه حرف اول را در انتصابات مدیران می‌زنند.
با این وصف اگر بپذیریم که وضع اسفناک موجود معلول مدیران ناکارآمد و فاسد بوده است، آنگاه می‌توان ثابت کرد که نمایندگانی که در این امور دخالت می‌کنند، یکی از عاملان و آمران وضع موجود می‌باشند که متاسفانه شامل عمده نمایندگان مجلس می‌گردد.
انگیزه اصلی چنین نمایندگانی از این اقدام عموما تلاش برای حفظ بقا و سیطره بر پول‌های کثیف در راستای کسب رای کثیف می باشد. این نوع نمایندگان به خاطر ترس از دست دادن کرسی نمایندگی هرگز به انتصاب مدیران توانمند و متخصص رضایت نمی‌دهند و طبیعتا مدیرانی فرمانبردار و مطیع را بکار گیری می‌کنند تا از انتخابات دور بعد خیالشان راحت باشد.
حال هر کس می‌تواند عملکرد نمایندگان حوزه انتخابیه خود را در بوته پالایش قرار دهد تا سهم ناکارآمدی و فساد مدیران و بانیان وضع موجود پیرامون خود را محاسبه کند.