به گزارش کردپرس، یک سال از صدور قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت در ٢۹ تیر ۱۳۶۶، گذشته بود. قطعنامه ایی که به ویژه در خصوص به کار بردن سلاح‌های شیمیایی و حمله به مناطق مسکونی و غیر نظامی نگران بود، اما ساعت ۲:۴۵ دقیقه بامداد روز سه‌شنبه ۱۱ مرداد ۱۳۶۷ زمانی که مردم شهر اشنویه در خواب بودند، هواپیماهای «گاگارین» رژیم بعث عراق که با خود بمب‌های شیمیایی حمل می‌کردند، بر آسمان شهر ظاهر شده و 8 محله مسکونی در سمت غرب و جنوب غربی را با گازهای خردل و اعصاب مورد هدف قرار دادند.

پس از این بمباران شیمیایی با توجه به اینکه قطعنامه صلح ۲ دولت امضا شده بود هرگونه تجاوز و حمله نظامی با مفاد قطعنامه صلح مغایرت داشت، برای نخستین بار هیاتی از سازمان ملل متحد به همراه جمعی از خبرنگاران رسانه‌های بین‌المللی برای بررسی ادعای ایران در این خصوص به اشنویه سفر کردند.

این هیات ضمن تایید حمله شیمیایی به اشنویه و شناسایی نوع بمب‌های بکار رفته در این جنایت، تعداد مصدومان این حمله را ۲ هزار ۶۲۰ نفر اعلام کرد و در قطعنامه ۶۱۲ شورای امنیت برای نخستین بار رژیم بعث عراق به خاطر بکارگیری سلاح شیمیایی محکوم شد.

این روزها، 32 سال از آن جنایت می گذرد و به‌رغم اسناد رسمی موجود و گزارش هیأت ناظر بر آتش‌بس سازمان ملل متحد در باب استفاده صدام حسین، از بمب شیمیایی خردل در بمباران اشنویه، متأسفانه هنوز حق رویداد شیمیایی شدن این شهر آنچنان که باید و شاید ادا نشده است.

این روز نه جایی در تقویم ملی ایران دارد و نه در سالروز این رویداد شوم که سند مظلومیت این شهرستان کوچک مرزی است، یادواره و یادبودی برگزار می شود. تنها در سال های ۹۵ و ۹۶ این رویداد تلخ گرامی داشته شد اما بعد از آن دوباره واقعه اشنویه به فراموشی سپرده شد.

خوشبختانه کسی در همان ایام حمله به شهادت نرسید، اما آمار مصدومان شیمیایی این شهر نیز همانند فاجعه بمباران شیمیایی سردشت چندان دقیق نیست برخی آمارها از شیمیایی شدن 2 هزار و 800 نفر خبر می دهند در حالیکه هیاتی از سازمان ملل متحد به اشنویه سفر کرده بود، تعداد مصدومان شیمیایی را ۲ هزار ۶۲۰ نفر اعلام کرد.

با گذشت 32 سال از بمباران شیمیایی اشنویه و با توجه به محکومیت این جنایت در قطعنامه ۶۱۲ شورای امنیت سازمان ملل و محکومیت بازرگانان همکار این رژیم در دادگاه فنلاند، هنوز خسارت وارد شده به مردم این شهر جبران نشده و از بین مصدومان شیمیایی این شهر نیز تنها ۴۷ نفر دارای پرونده جانبازی پنج تا ۷۰ درصد هستند.

جالبتر آنکه امسال و به مناسبت 32 مین سالگرد این جنایت رژیم بعثی عراق، فرماندار اشنویه در پیامی از مصدومیت 47 تن خبر می دهد! آماری که نه تنها با واقعیت ها همخوانی ندارد بلکه بسیار بسیار کمتر از آن رقمی است که تا کنون مطرح شده است و اشاره فرماندار محترم تنها به آن تعداد مصدومی است که توانسته اند پرونده جانبازی بگیرند و سایر مصدومان شیمیایی در پیام فرماندار نادیده گرفته شدند.

شهری که در نیمه شب هنگامی که مردم در خواب بودند بمباران شیمیایی شد و اکنون با گذشت 3 دهه، اما خواب بر همه ما مستولی شد و یاد این سند جنایت رژیم بعث علیه مظلومیت مردم ایران را فراموش کرده ایم.