زنده‌یاد پروفسور گلزاری از بومی‌های محله سنگلج تهران بود و از همان آغاز ارتباط خاصی با کردهای ساکن این منطقه داشتند. سابقه سکونت این کردها در تهران به اوایل دوران برگزیده شدن این شهر به عنوان پایتخت، بازمی‌گردد. این کردها ابتدا همراه با کریم خان زند از کرمانشاه به شیراز رفته اند و سپس در اوایل قاجار به تهران آمده‌اند.
اغلب این کردها پیرو آیین یارسان بوده‌اند و پروفسور گلزاری از همان دوران نوجوانی با متون آیینی کردها آشنا گشته و به تدریج عاشق این فرهنگ شدند. بعدها هم ایشان وارد رشته باستان شناسی می‌شوند و تحقیقات گسترده ای در زمینه آثار تاریخی مناطق کردنشین و به ویژه کرمانشاه انجام می دهند.
پروفسور گلزاری اعتقاد بسیاری به ایرانی بودن کردها داشت و یکی از کارهای بسیار ارزشمند این پژوهشگر، ریشه‌یابی فرهنگهای ایران باستان در میان کُردها و آیین یارسان بود. وی باور داشت کرمانشاه کلکسیونی از فرهنگهای اصیل ایرانی است و کُردهای این منطقه علاقه فراوانی به شاهنامه، فرهنگ پهلوانی و عرفان دارند. شخص زنده‌یاد گلزاری هم دارای خصلت‌ها و منش‌های پهلوانی و عرفانی بود و تا زمانی که به تهرانی بودن خویش اشاره نمی‌کرد همه او را متعلق به منطقه کرمانشاه می‌پنداشتند.
ایشان اشراف بسیار خوبی هم به گویش کردی کرمانشاهی داشت و با این زبان با دیگران سخن می‌گفت. وی با توجه به مطالعاتی که داشت اسامی "کرماشان" و "تاق وه‌سان" را که در زبان بومیان منطقه رایج هستند را بسیار درست‌تر از اسامی رسمی می‌دانست.
آقای گلزاری پژوهشگر آیین‌های رایج در ایران باستان بودند و آیین‌ها و باورها را به عینه در میان مردم منطقه کرمانشاه و یارسان پیدا کرده بود. ایشان در آیین ثبت ملی آتش نوروزی روستای زرودیی پاوه عنون کرد آنچه در متون قدیمی پیرامون فرهنگ ایران باستان گفته شده را به عینه در میان مردم کُرد دیده‌ام.
ایشان همچنین آشنایی بسیار نزدیکی با آیین یارسان داشت و یکی از ارادتمندان تکیه توت شامی و سیدنصرالدین حیدری رهبر جامعه یارسان بود و ارتباطات گسترده ای با مردم یارسان داشت. ایشان هر سال در جشن خاونکار شرکت می کرد و به روایت پیوندهای این جشن با آئین های ایران باستان می پرداخت.
در واقع حجم بسیار آثار برجسته تاریخی در منطقه کرمانشاه و زنده ماندن فرهنگ اصیل ایران باستان در مردمان این منطقه، همه و همه دست به دست هم داد تا پروفسور گلزاری عاشق کردها شود.
درگذشت ناگهانی ایشان در واقع ضایعه‌ای بزرگ برای مردم کُرد بود چرا آن ها دانشمندی عاشق و شیفته را از دست دادند، پژوهشگری برجسته که همه عمرش را صرف شناساندن فرهنگ و تاریخ کُردها کرده بود.
نظر شما