جلسه روز دوشنبه فعالان و اعضای ستاد کرونا با مدیران دانشگاه علوم پزشکی، خالی از شفافیت، آمار و ارقام مطمئن و گفتگوی ایجابی و سازنده بود.

ریاست محترم دانشگاه علوم پزشکی نتوانست یا نخواست برای نرخ بالای مرگ و میر بیماران کرونایی در مهاباد، نسبت به میانگین استانی و حتی خیلی از شهرها و استانهای دیگر تبیین درستی ارائه دهد. نه تنها پاسخ ایشان قانع کننده نبود بلکه با ترک زودهنگام جلسه و خودداری از شنیدن سخنان و نقدهای حاضران بر ابهامات موجود افزود.

شایان ذکر است حجم همیاری و فعالیت های مدنی مهاباد در ماه های ابتدایی، در راستای مبارزه با کرونا در سطح کشور کم نظیر بود، اما این کنش جمعی عظیم و شکوهمند در خرداد و تیر به فاجعه مرگهای روزانه بعضا دو رقمی تبدیل شد.

واضح است که الگوی ابتلا، همه گیری و تلفات کرونا در شهرها و استانهای کشور در موجهای اول و دوم پاندمی، تحت تاثیر متغیرهای عمومی و اختصاصی متعدد قرار دارد و در ارزیابی پرونده کرونا در مهاباد و استان هم حتما باید این ملاحظات مد نظر واقع شوند.

آیا کمبود و ضعف شدید زیرساخت ها در شهری که باالقوه در حد یک مرکز استان است، مسبب این نتیجه غیرمنتظره بود؟

این گمانه عطف به مسافرپذیری شهر که آن را در رده اول استان قرار داده و مرکزیت آن در جنوب استان قابل بررسی است. امکانات و زیرساخت های مهاباد البته نسبتی با این مرکزیت ندارد.

البته در شهرهای به مراتب بزرگتر و پرجمعیت تر، برونداد مدیریت صحیح و امکانات مناسب، عملکرد بهتر و آمارهای قابل قبول تر بود.

از عمر تنها بیمارستان شهر که ظرفیت آن پر شد، حدود پنجاه سال می گذرد و در دوره پانزده ساله مدیریت فعلی دانشگاه ـ با احتساب دو دوره منفصل ـ چیزی به این زیرساخت ها اضافه نشده است.

ایشان وجود مشکل در دستگاه اکسیژن ساز مرکزی را هم رد کرد. به فرض قبول سخن ایشان چرا بهداری رزمی شمال غرب سپاه به قید فوریت دستگاه اکسیژن ساز خود را به مهاباد فرستاد؟

سخن اصلی این است که نماینده، فرماندار، سپاه، فعالان ستاد کرونا، کوشندگان مدنی، بازاریان، روحانیون و قاطبه مردم در این وانفسا خوش درخشیدند، اما ضربه از جایی دیگر وارد شد: ضعف امکانات، فقدان زیرساخت های کافی و وجود سوء مدیریت در دانشگاه علوم پزشکی.

*بنجامین دیزرائیلی سیاستمدار انگلیسی است که زمانی می گفت، دروغ سه نوع است: پنهان، آشکار و آمار!

دسته بندی آمار جزو انواع دروغ ناظر به موقعیتی است که آمار نقش خود را به عنوان چراغ راهنمای مدیریت از دست داده و با دستخوش تحریف شدن به ابزار فریب تبدیل می شود.